όχι, δεν είναι άλλο ένα "pissed off post" για το πόσο ξεφύγανε οι Manowar από το παλιό τους στυλ και δεν μπορούν πλέον να αναπαράγουν δίσκους του '80, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Είναι μία έκφραση λύπης για το πόσο αυτοί οι υπερ-ταλαντούχοι άνθρωποι χάσαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σήμερα το αγαπημένο μας είδος μουσικής άλλο ένα βήμα μπροστά, όπως είχαν κάνει όταν πρωτοξεκινήσανε.
Ακούω Manowar σχεδόν όσο και heavy metal στο σύνολο του. Όσα άλλα epic-metal συγκροτήματα και να άκουγα, κανένος ο ήχος δεν συγκρινόταν από την πηγαία δύναμη κι έμπνευση που αναπαράγει η μουσική των Manowar. Οι πειραματισμοί του deMaio με το μπάσσο (που δεν περιορίζονταν σε πρηξ@@κα σόλο όπως θέλουν πολλοί να πιστεύουν), η φωνή-φαινόμενο του Eric Adams, ο αυθεντικός κιθαριστικός ήχος του Ross the Boss πήγαν πράγματι την μουσική ένα βήμα μπροστά. Ειλικρινά, τί να πρωτοξεχωρίσεις: τις επικές πολεμικές κραυγές του Adams στο Battle Hymn, την ανατριχίλα που προκαλεί η φωνή του Orson Wels πριν την ολοκληρωτική σφαγή στο Dark Avenger, την ηλεκτρική καταιγίδα του Thor the Powerhead, το παγανιστικό σκοτάδι του Each Dawn I Die, τα Bridge of Death, Gates of Valhalla, Defender, Crown and the Ring, Spirit Horse of the Cherokee, τί να πρωτοπείς...
Πολλοί είπαν ότι οι Manowar μείναν στην rock and roll θεματολογία απλά και μόνο για να πουλήσουν. Εγώ λέω το αντίθετο, αν θέλαν να πουλήσουν θα έβγαζαν concept όπως των πρώτων τους δίσκων. Σε τελική ανάλυση, το sex beers and heavy metal υπήρχε πάντα στα tracklists τους. Απλά αυτοί τώρα, με βάση την παγκόσμια παρακμή στην δημοτικότητα του heavy metal, έχουν δει το θέμα από μία πιο ελαφριά πλευρά. Στα παραπάνω να συμπληρώσουμε το γεγονός ότι και οι ίδιοι δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν ακριβώς ίδια έμπνευση με πριν από 20+ χρόνια.
Αν είσαι υπερ-ταλαντούχος ροκάς και δεν μπορείς να επαναφέρεις τα 80s, τί κάνεις; Μα επαναπροσδιορίζεις το είδος. Το στυλ των Manowar είναι πολυδιάστατο, θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με νέο ήχο όπως αμιγώς συμφωνικά θέματα (το S&M επιμένω πως έπρεπε να ήταν Symphony & Manowar) ή παραδοσιακά όργανα από την ινδιάνικη παράδοση, που τόσο συχνά επικαλείται ο DeMaio. Όλα αυτά όχι μόνο δεν κάνουν τον ήχο τους false όπως θα φοβόταν κανείς (η συμφωνική είναι πιο true κι από τους true) αλλά θα έδιναν μία νέα πνοή στο σύμπαν του επικού μεταλλικού ήχου, αναζωογονώντας όχι μόνο τους ίδιους τους Manowar αλλά και το metal στο σύνολο του. Τέτοια πειραματισμοί έχουν ήδη γίνει στα Crown and the Ring, Spirit horse, Master of the Wind, Courage όπως και την μεγαλειώδη διασκευή του Nessun Dorma, με αξιέπαινα αποτελέσματα.
Αυτό είναι για μένα και γενικότερα το καθήκον των "γερόλυκων". Όταν η τέχνη μένει στάσιμη, καλούνται οι Maiden, Manowar, Metallica, Slayer, Sepulture, Judas Priest να ξανα-δείξουν τον δρόμο.
Labels:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Γειά σου ρε stormrider με τα ψαγμένα σου τα post. Καλώς ήρθες πρώτα από όλα.
Καταρχάς να σου πω ότι έχεις δίκιο για τους Manowar είναι από τα συγκροτήματα με πολλά καλά τραγούδια. Αξέχαστα riff και ταξιδιάρικους στίχους. Ακούς Manowar και νομίζείς ότι θα βγεις από το σπίτι και θα συναντήσεις τουλάχιστον τον Conan.
Από την άλλη τους έφαγε το image που διατηρούσαν τόσα χρόνια. Δεν μπορείς να λες για χρόνια "death to false metal" ή "whimps and posers leave the hall" και από την άλλη να βγάζεις δίσκους διαφορετικούς από αυτό που θεωρείς αληθινό, σωστό.
Όσο για τους γερόλυκους όποτε προσπαθήσαν να κυκλοφορήσουν δουλειές με άλλο στυλ δυστυχώς...τα σκατώσανε. (Load, Reload, Triload, Tetraload κτλ)
και το load παλευότανε... τα υπόλοιπα που ακολουθήσανε....
Ευτυχώς έρχεται ο τρισμέγιστος Ross the Boss να μας θυμήσει τα παλιά καλά 80s !!!!
Κάτ΄αρχήν είμαι άρρωστη με τους Manowar.
Παρ'όλα αυτά έχω τεράστια δυσκολία να ακούσω δίσκο τους μετά το 1991 (ε, ναι, και το Triumph of Steel δεν μου άρεσε). Δεν είμαι σίγουρη ότι σαν λύση θα έπρεπε να εμπλουτίσουν τον ήχο τους ή να πειραματιστούν. Η επιτυχία των Manowar ήταν ο πρωτόγονος, καθαρός, επικός ήχος. Μη γίνουν Rhapsody στη θέση των Rhapsody.
Ισως να ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να το διαλύσουν, μιας που οι άνθρωποι, είναι μεγάλοι σε ηλικία και φυσικά δε μπορεί να έχουν την ίδια ζέση και έμπνευση με πριν. Η να βρεθεί κάποιος άξιος συνθέτης και στιχουργός να συνεργαστεί με τον DeMaio που είκοσιπέντε χρόνια τα κάνει όλα σχεδόν μόνος του (ο συγκεντρωτισμός θα τον φάει...).
Post a Comment