Άλογα on the loose (take #155)

Posted by uncle on Sunday, May 25, 2008 comments (5)

Το σκηνικό: Παρασκευή 23/05/08, No Bar Live Stage Θεσσαλονίκη. Ώρα 23.00
Οι πρωταγωνιστές: 2 νέα παλικάρια (Ave και Uncle) & οι Πράσσειν Άλογα with crew.
Πρέπει βασικά να αναφέρω ότι δεν διαφημίστηκε καθόλου το live και σε σχέση με αυτό απόρησα πως τελικά είχε κόσμο!! Για να καταλάβετε ότι αντί να ξεκινήσει στις 23.00, το Live ξεκίνησε κοντά μια ώρα μετά. Πράγμα αδιάφορο βέβαια για μας τους γερόλυκους των live, γιατί είχαμε έτσι παραπάνω χρόνο να λέμε μαλακίες με τα παιδιά, να κοροϊδέψουμε παρόντες και μη και να εκμαιεύσουμε πικάντικα νέα από το συγκρότημα.


Anywayz. Ας πω και λίγα λόγια για το χώρο. To NoBar είναι ένας νέος χώρος στη Θεσσαλονίκη (Θάλητος 31, Περιοχή Ποσειδωνίου), μικρός μεν αλλά συμπαθητικός δε με ήχο αρκετά καλός. Είναι ο χώρος που μπορείς να είσαι face to face με τον καλλιτέχνη, που αν δε σου αρέσει να του χώσεις μπουκέτο ή κουτουλιά. Λόγω του μικρού χώρου το Pogo είναι λίγο δύσκολο, αλλά πάντα τα καταφέρνουμε μια χαρά. Μοναδικό πρόβλημα που βλέπω εγώ και θα το καταλάβετε από τα φιλμάκια, είναι ο φωτισμός, που είναι πολύ χαμηλός και ώρες ώρες δεν φαίνεται τίποτα, αλλά πιστεύω θα φτιάξει και αυτό.
Όσο για το live, οι Πράσσειν Άλογα δεν χρειάζονται συστάσεις. Οι γνωστοί παρέα των άστεγων αλκοολικών μουσικών του δρόμου που θέλει να κόψει αυτό το ναρκωτικό που λέγετε Rock αλλά δεν μπορεί, για άλλη μια φορά έδειξαν ότι μπορούν να παίξουν ακόμα πιο σκληρά. Σε λίγο τα παιδιά θα παίζουν Βαρύ (Heavy) Ελληνικό Rock (και αν τους πετύχετε και καλοκαίρι θα τους δείτε με γούνινα string)!! O Ηλίας με τις blueζιές του, ο Κώστας άρχοντας των 6 χορδών, ο Γιώργος ή κοινώς Αρθούρος με τα ψυχεδελικά του πλήκτρα, ο Άγγελος με τα κενά μνήμης και τους ξεχασμένους στίχους, και το χταπόδι Τάσος, που αν είχε 4 κόπανους η κάσα θα χτυπούσε και αυτούς!!

Όσο για το set, άψογο για άλλη μια φορά, μια μίξη από όλα τους τα άλμπουμ, διασκευές Iron Maiden, Ac/Dc, και ένα unplugged από Pink Floyd, Bob Dylan κα. Άξιο αναφοράς είναι ότι παίχτηκε και ένα παλιό αλλά ακυκλοφόρητο κομμάτι, γαμάτο και ερωτιάρικο συνάμα, το οποίο όμως κρατάω και δεν το ανεβάζω.



Πράσσειν Άλογα - Running Free



Πράσσειν Άλογα - Fly

\m/ Finland \m/

Posted by ARD on Wednesday, May 21, 2008 comments (4)

Έχουμε γράψει στο παρελθόν για την φινλανδική υποψηφιότητα στη φετινή Eurovision και σχεδόν όλοι συμφωνήσαμε ότι ως τραγούδι δε λέει και πάρα πολλά. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω ότι οφείλουμε να στηρίξουμε μια υποψηφιότητα που σίγουρα χαλάει τη σούπα στα φλωροακούσματά τους και ταιριάζει στα δικά μας, αυτά της αληθινής μουσικής.

Στο κάτω κάτω πολύ θα γούσταρα να ήμασταν σε αυτό το θέμα (και σε πολλά άλλα, αλλά ας μην το θίξω καλύτερα…) Φινλανδία και να προμοτάραμε περισσότερο το metal, παρά τα χαζοτράγουδα που παίζει όλη μέρα το Mad ή ένα βυζαρούδικο αμερικανάκι που νιαουρίζει και μάλιστα τόσο παράφωνα που πρέπει κάθε τραγούδι του να είναι τίγκα στα backing vocals.


Κάνοντας κλικ εδώ, θα βρείτε τους στίχους στην original έκδοση και στην αγγλική τους μετάφραση. Κι όσο για το τραγούδι, πιστεύω πως αν ψάξετε, κάπου θα το βρείτε για να το ακούσετε.

Αντιγράφω από το site των Iced Earth

Posted by rockordie on Tuesday, May 20, 2008 comments (15)

“It's official - ICED EARTH will return to the home of their most frenzied fanbase in Europe and the world - GREECE - on July 20, 2008 at the Lycabettus Theater in Athens. It will be the first time since the band's 1999 performance at the Rondon Club which spawned the band's classic live 3 album epic, "Alive in Athens," that Athenians will be able to see Jon, Matt, and Brent reunited on the same stage. In contrast to those two cold winter nights in 1999, we're expecting an inferno this time around that will make Hades proud!”

Πέφτει και Κυριακή, βρε μήπως θα πρέπει να κάνουμε καμία βόλτα εκεί χάμω?


P.S: Μια εβδομάδα χωρίς post αλλά σήμερα το ξεφτιλίσαμε!!!

Ανεξάρτηση

Posted by dddd on Monday, May 19, 2008 comments (4)


Μέσα από το web-surf ανακάλυψα μία σελιδούλα που ταξινομεί διάφορα ελληνικά συγκροτήματα γνωστά και άγνωστα, underground κλπ. Για πολλές μπάντες υπάρχουν σύνδεσμοι, φωτογραφικό υλικό και πολλά άλλα ωραία! Αρκετά καλή πρωτοβουλία που μας έρχεται από την Ξάνθη και ακούει εις το όνομα Ανεξάρτηση!

Nostradamus Preview - take 2

Posted by uncle on Monday, May 19, 2008 comments (1)

...μπάζει τελικά από παντού, μια το στούντιο, μια στο εργοστάσιο κοπής κοκ. Αυτό είναι το δεύτερο κομμάτι του αναμενόμενου δίσκου (16.06.08). Mid Tempo Priest, αρκετά πειραματικό θα έλεγα. Visions λοιπόν.

Kiss @ Terra Vibe, 18/05/2008

Posted by ARD on Monday, May 19, 2008 comments (6)


Πολλές φορές είναι χρήσιμο το να πηγαίνεις σε συναυλίες συγκροτημάτων, των οποίων δεν είσαι ταγμένος οπαδός. Βλέπεις τα πράγματα από μια καλή απόσταση, ώστε να μπορείς και να κρίνεις και να συγκρίνεις. Η χθεσινοβραδινή συναυλία των KISS στο TerraVibe ήταν μια τέτοια εμπειρία.

Βέβαια, όταν δεν είσαι ιδιαιτέρως γνώστης κινδυνεύεις να εκτεθείς, οπότε εδώ είναι που βρίσκει την εφαρμογή του το ρητό "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια". Αν προσπαθήσω να το παίξω ειδήμων για τους KISS, τότε το πιθανότερο είναι να γίνω ρεζίλι. Το ομολογώ: πήγα χωρίς να έχω ιδιαίτερη γνώση, απλά και μόνο επειδή τους ακούω ευχάριστα, επειδή ξέρω ότι κάνουν καλό show και επειδή ποιος ξέρει πότε θα έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας.

Η αρχή ομολογώ ότι ήταν απογοητευτική. Δε βγήκαν με το γνωστό τρόπο (πανώ που πέφτει αποκαλύπτοντας τη σκηνή και πλατφόρμα που κατεβαίνει), αλλά απλά ανέβηκαν στη σκηνή. Ελέχθη και η γνωστή ποζεράδικη μαλακία ("Alright Athens, you wanted the best, you got the best. The hottest men in the world. KISS!) και ξεκίνησε το πανηγύρι. Deuce για αρχή, μετά Strutter και έπειτα Got To Choose.

Μέχρι τη μέση τα πράγματα ήταν από χαλαρά έως αδιάφορα και σε ορισμένες περιπτώσεις απαράδεκτα. Ο ήχος σε κάποιες στιγμές ίσα που ακουγόταν και οι τύποι μάλλον δεν είχαν κάνει την απαραίτητη προθέρμανση, αφού τους πήρε αρκετά τραγούδια για να στρώσει η φωνή τους.

Από τη μέση και μετά το πράγμα πήρε να βελτιώνεται. Τα τραγούδια ήταν καλύτερα, αλλά έγινε και το show καλύτερο. Μη με ρωτήσετε τίτλους, δε θυμάμαι, απλά να πω ότι έπαιξαν κυρίως από την 70's περίοδό τους που για μένα ήταν και καλύτερη.

Το show ήταν εντυπωσιακό με φωτιές, πυροτεχνήματα κλπ. Το καλύτερο ήταν το σόλο του Thayer με φωτιές που έβγαιναν από την κιθάρα του. Αρκετά εντυπωσιακό το ανέβασμα του Simmons στη σκαλωσιά με τα φώτα, ενώ το φτύσιμο αίματος δεν ήταν κάτι που με εντυπωσίασε. Εννοώ ότι αν είχες ένα συγκρότημα με άλλο περιεχόμενο στα τραγούδια του και όχι κάτι τύπου "έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ", ίσως να κόλλαγε το blood-spitting.

Μιας και το είπα, να αναφέρω και τους αργόσχολους της βραδιάς. Στην αρχή είδαμε δυο-τρεις αφίσες (φωτό παραπάνω) πηγαίνοντας εκεί, οι οποίες έγραφαν πως "KISS=Kings In Satan's Service" και διαβόλου πράματα και κάτι τέτοια. Εντάξει, είπαμε, καμένα παιδιά. Όμως το χειρότερο είναι ότι, ενώ η συναυλία ήταν σε εξέλιξη, ήρθαν και έβαλαν "προκηρύξεις" στους υαλοκαθαριστήρες, σύμφωνα με τις οποίες:

1. Ο Alice Cooper έχει το όνομα μιας μάγισσας και "όπως ο ίδιος ομολόγησε σε μία συγκέντρωση πνευματισμού, παρέδωσε τον εαυτό του σε ένα πνεύμα για να γίνει διάσημος. Η ειδικότητά του είναι να υμνεί όλες τις μορφές σεξουαλικής διαστροφής από τη νεκροφιλία ως τον τραβεστισμό".

2. "Ο Έλβις Πρίσλεϋ, ο βασιλιάς του ροκ, αρχίζει το ξεκίνημά του με το τραγούδι "Είσαι ο διάβολος μεταμορφωμένος".

3. "Το συγκρότημα AC/DC είναι τα αρχικά των λέξεων Anti-Christ/Death to Christ". Μήπως νομίζατε ότι σημαίνουν "Alternate Current/Direct Current, επειδή οι τύποι δούλευαν σε επιχείρηση ηλεκτρισμού; Αθώα μου παιδάκια, ο Σατανάς θα σας παρασύρει στο δάσος του Σέιχ Σου τόσο απονήρευτα που είστε...

4. Ανάστροφα μηνύματα: "Τέτοια μηνύματα υπάρχουν σε τραγούδια των Δ. Γαλάνη, Κ. Γαρμπή, Παπακωνσταντίνου, Α. Βίσση, Σ. Αρβανίτη, Σ. Βώσου (sic), Ν. Καρβέλα κ.α."

5. "Φέραν το Kiss (sic) εδώ για να απομακρύνουν τη νεολαία από τον Χριστόν".

Κατά τα λοιπά, όταν ο κολλητός μου έκανε την παρατήρηση "έπαιξαν γεμάτο δίωρο" του είπα ότι αυτό είναι το κανονικό και να μη συγκρίνει τα πάντα με το "μία ώρα και κάτι" των W.A.S.P.

Τέλος να πω πως η Didi Music για άλλη μια φορά έδωσε ρέστα οργάνωσης. Κατ' αρχάς δεν υπήρχε εμφανές stand γιατρού μέσα στο χώρο. Το χειρότερο, ωστόσο, είναι το ότι δεν υπήρχε ούτε μία ταμπέλα για το Terravibe (υπήρχαν άτομα που έρχονταν πρώτη φορά) και το χειρότερο, το μονοπάτι για τους χώρους στάθμευσης δεν είχε ούτε ένα φως, με αποτέλεσμα στην επιστροφή να φωτίζουμε όλοι με τα κινητά μας, και μάλιστα να παίρνουμε και λάθος μονοπάτια μέσα στα δάση της Μαλακάσας. Φυσικά, το αυτί τους δε θα ιδρώσει, διότι είναι γνωστοί αληταράδες και γιουροφονιάδες (απόδειξη η αποθήκη που έβαλαν τους Helloween να παίξουν, η οποία είχε δύο πορτούλες σαν αυτές που έχει η γιαγιά τους στο σαλόνι της, οπότε αν γινόταν πανικός.... πανικός), αλλά οφείλω να το πω για να έχω τη συνείδησή μου καθαρή. Ας όψεται το μονοπώλιο που έχετε καταφέρει να έχετε ρε καθήκια, αλλιώς...

Τέλος πάντων. Το βίντεο είναι από άλλον όχι, από εμένα, γιατί εγώ καθόμουν μακριά και το κλασικό τραγούδι του καρναβαλιού της Πάτρας που τράβηξα με το κινητό ("I was made...") ακούγεται από χάλια έως πολύ χάλια.

"C'mon and love me"

Ατσάλι στην Πόλη - ΑΝΩΡΙΜΟΙ Live Report

Posted by uncle on Sunday, May 11, 2008 comments (4)

10/05/08.

Είπαμε να μη κάτσουμε σπίτι, και κατηφορίσαμε στην πόλη για να προσκυνήσουμε τον σατανά, το metal, την τρέλα, την παράνοια, την μυρωδιά από τζατζίκι και ιδρώτα και την μπύρα, κοινώς η παρέα (Εγώ, Ave, Papanik & OTP μετα συνοδείας) επισκέφτηκε γνωστό χαμαιτυπείο της πόλης (Harley Live Stage), όπου έπαιζαν οι Ανώριμοι.


Πανδαιμόνιο!! 2+ ώρες παράνοια. Headbanging / pogo / ποίηση και metal με τα γνωστά lyrics (που σίγουρα δεν τα βρίσκει το LF11) των Ανώριμων να ξεσηκώνουν ακόμα και τους πιο πεθαμένους στο κοινό. Μερικά από αυτά που ακούστηκαν ήταν τα άσματα "Διακοπές στο Βάλτο", "Ασε κάτω το Δίκαννο Γιαγιά", "SOS απο WC", "Gameboy", "Παρθενικός Ιμάντας", "Τεντιμπόϊς στα 80", "Βαζελίνη", "Stirella", "Στο πρώτο ραντεβού", η διασκευή στους Manowar Pleasure Slave με απόδοση καλύτερη από το αυθεντικό, καθώς και τα hit singles "Ο Μεγιστάνας των Νίντζα", "666", όπως και το smash hit - το 6απλό πλατινένιο - γνωστό σε όλους και καταδικασμένο από τα Media "Καριόλα" και άλλα.













Ένα must για όλους όσους δεν τους ξέρουν ακόμα, και ιδίως για όσους μένουν κάτω από τη Λαμία (northern view), γιατί τα λαμόγια παίζουν πιο συχνά εκεί κάτω, ενώ εδώ ίσως μια φορά το χρόνο, μόνο κατόπιν ιερής υπόσχεσης ότι θα αγοράζουμε τα cd τους, αλλιώς νέτα (αλλά εμείς πάλι τα κατεβάζουμε από το ράφι....χοχοχοχοοχο)

PS.:
Hailz to Tafoplakium \m/




Ανώριμοι - Καριόλα


Ανώριμοι - Ο Μεγιστάνας των Ninja

Hail the Mountain King!

Posted by ARD on Sunday, May 11, 2008 comments (9)


Θα είμαι ειλικρινής.

Όταν μπήκα μέσα στο Blue Stage - με πολύ χαλαρή διάθεση ομολογώ – είχα την έμπνευση να γράψω κάτι χιουμοριστικό και όχι ένα ακόμη gig report. Το τι μου ήρθε στο μυαλό δε θα το αποκαλύψω, ίσως το χρησιμοποιήσω άλλη φορά. Όλες αυτές οι σκέψεις μου διήρκεσαν μέχρι που τελείωσε το support (Need – αξιοπρεπείς) και οι Jon Oliva’s Pain υπό τον ήχο του Sirens ανέβηκαν στη σκηνή. Δεν υπήρχε χώρος για χιούμορ, guys, this was pretty fuckin’ serious…

That was it... Απογειώθηκα, ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχω πάει ever και, πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο για μένα να πω κάτι τέτοιο.

Φυσικά, ήταν καταλυτικό το ότι το μαγαζί ήταν μικρό (μετά βίας ήμασταν εκεί 250-300 άτομα και ήταν γεμάτο) και ήμουν δίπλα στη σκηνή.

Δεν έχει να κάνει, με τρεις πολύ καλούς δίσκους στο ενεργητικό τους ως Jon Oliva’s Pain και τη μεγαλοφυία των Savatage επί σκηνής, δε γίνεται μια τέτοια συναυλία να μη σε συνεπάρει.


Alroud + Chris Kinder (drums)


Θεωρούσα εδώ και καιρό ότι ο Jon Oliva συγκαταλέγεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα μουσικά μυαλά, δε χρειαζόταν να τον δω για να το καταλάβω. Όμως ο άνθρωπος είναι θεός, είναι βασιλιάς, HE IS THE FUCKIN’ MOUNTAIN KING!

Προσπαθώ να αποβάλω τον οπαδό από μέσα μου και να μιλήσω πιο νηφάλια, αλλά δε μπορώ! Ο Jon Oliva αξίζει κάθε υπόκλιση, για όλους τους λόγους του κόσμου. Βγήκε στον εξώστη του μαγαζιού να πιει τις μπύρες του την ώρα που έπαιζε το support και όλη την ώρα χαιρέταγε τον κόσμο. Παρά τα 500 κιλά που πρέπει να ζυγίζει γυρόφερε αρκετές φορές τη σκηνή για να χαιρετίσει τους υπηκόους του (=εμάς), ενώ η φωνή του ακουγόταν καμπάνα και φαινόταν ότι είναι χαρισματικός. Ο Θεός, στον οποίο πιστεύει, του πήρε τον αδερφό του, τη νύφη του, τους αγαπημένους του, αλλά του έδωσε το δώρο να γράφει απίστευτους στίχους, εκπληκτική μουσική και το κάπνισμα, το αλκοόλ και το πάχος να μην επηρεάζουν σε τίποτα μια από τις πιο ηλεκτριστικές φωνές του Heavy Metal.
Alroud + John Zahner (keyboards)

Πριν περάσω στα οπτικοακουστικά και πριν πω ότι, ακόμη κι αν δεν έχετε υπ’ όψιν σας να πάτε, τσακιστείτε όταν και όποτε ξαναέρθει σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, γιατί μιλάμε για την πιο τελειοποιημένη μορφή μουσικής, να δώσω κάποια στοιχεία για τη συναυλία συγκεντρωμένα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Opening Act: Need
Ελληνικό nu metal που δε μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Τα παιδιά το ένιωθαν, ωστόσο, και είναι παρήγορο να βγαίνουν νέα ονόματα στο χώρο έστω του nu metal. Όσο κρατιούνται οι νέοι μακριά από Κιάμους, Πλούταρχους και άλλους τέτοιους αρχαίου, καλό είναι, ακόμη κι αν ακούν Placebo.

Main Act: Jon Oliva’s Pain
Τα παραπάνω που έγραψα τα έγραψα με την πιο νηφάλια διάθεση. Δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός, ο Jon Oliva είναι απλά η κορυφαία συνθετική και ερμηνευτική μορφή στο Heavy Metal κι αν είχε διαχειριστεί το ταλέντο και την παραγωγικότητά του με καλύτερο τρόπο, ίσως να μην έπαιζε χθες σε ένα χώρο 300 ατόμων (βέβαια, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό...). Όσο για το συγκρότημα, τρελάρες και δεξιοτέχνες όλοι, μετά τη συναυλία βγήκαν για meet ‘n greet.

Alroud + Mat LaPorte (guitar)


Playlist:
Ό,τι περίμενα και ευχόμουν να παιχτεί, παίχτηκε. Η συναυλία ξεκίνησε με το «Sirens», συνεχίστηκε με το «Unusual» και κάπου εκεί έχασα το λογαριασμό. Σε τυχαία σειρά αναφέρω: Gutter Ballet, Chance, Tonight He Grins Again, Before I Hang, Jesus Saves, In The Hall Of The Mountain King, O to G, Firefly, Maniacal Renderings, Global Warning, Adding The Cost, When The Crowds Are Gone, Believe και άλλα πολλά που πιθανόν να ξέχασα. Συνολικά έπαιξαν κάτι παραπάνω από 2 ώρες, αφού βγήκαν στις 22:00 και έφυγαν μεσάνυχτα και κάτι. Δεν έπαιξαν τίποτα από το πρώτο JOP album «Tage Magal».

Τιμή:
Τα 25 ευρώπουλα είναι η μικρότερη τιμή που έχω πληρώσει για τέτοια συναυλία από την εισαγωγή του ευρώ και, ειλικρινά, ήταν πολύ λίγα για αυτό που έζησα. Λογικότατη τιμή, πράγμα πολύ σπάνιο στα εν Ελλάδι συναυλιακά χρονικά. Περιττό να πω ότι έχω δώσει παραπάνω για συναυλίες που με ξενέρωσαν απίστευτα.

Venue: Blue Stage
Βολικότατο όσο δεν παίρνει το ότι ήταν περίπου ένα δεκάλεπτο από το σπίτι μου με τα πόδια, τόσο φάρδος. Ωραίος χώρος, ό,τι έπρεπε για συναυλία με λίγα άτομα στο κοινό (για μένα αυτές είναι οι πιο αξιόλογες). Η ακουστική στους Need ήταν τραγική (δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου η κιθάρα, οπότε όταν έπαθε βλάβη ΚΑΙ το μπάσο ακούγαμε μόνο τύμπανα και φωνή...), αλλά αυτό ίσως ήταν και θέμα ηχοληψίας. Ο ήχος, ωστόσο, στους JOP ήταν α-ψ-ο-γ-ο-ς.


Alroud + Shane French (guitar)

Τι μου άρεσε:
Όλα.

Τι δε μου άρεσε:
Ότι τελείωσε...

Τι με στενοχώρησε:
Το θέαμα του Jon με μπαστούνι. Καθώς η παχυσαρκία του έχει φτάσει σε παθολογικά πλέον επίπεδα, είναι προφανές ότι τα πόδια του δεν τον κρατάνε για πολύ και η χρήση μπαστουνιού είναι απαραίτητη. Βέβαια, ο ίδιος δε φάνηκε να χαλιέται, αφού το διασκέδαζε το πράμα. Όμως, όσο να ‘ναι, αφού βλέπεις, ρε φίλε, ότι είσαι ογδοντατετράπαχος, πίνεις, καπνίζεις, τους έχεις θάψει όλους, γιατί βιάζεσαι τόσο να τους ακολουθήσεις;

Τι περιμένω:
Ο (drummer) Chris Kinder, όπως αποκαλύπτει και το επώνυμό του, μου επεφύλασσε μια έκπληξη (χοχοχο, μαλακία...). Του είπα «Make sure you’ll come again» και μου απάντηση «We fuckin’ will man, I think about November of December». Μάλλον ξέρουν πλέον όλοι για τι ανυπομονώ...

Τα βίντεο και οι φωτογραφίες είναι από κινητό - I tried my best...


Gutter Ballet


Chance
Maniacal Renderings
Believe

iSick

Posted by ARD on Wednesday, May 07, 2008 comments (10)

Το να είμαι άρρωστος και να έχω ρεπό είναι μια ευτυχής συγκυρία που με γλιτώνει από τον κόπο να πάρω τηλέφωνο στη @%$^*!# δουλειά και να δηλώσω άρρωστος. Ειλικρινά, όμως, η μύτη μου είναι τόσο βουλωμένη που νιώθω ότι ο θάνατος έχει απλώσει από πάνω μου το παγωμένο του χέρι. Ή μήπως είναι το πνεύμα της γιαγιάς του Blackie Lawless που κάνει βόλτες πάνω από το νεκροκρέβατό μου;

Εν πάσει περιπτώσει, αν ο χάρος δεν έρθει τις προσεχείς ημέρες να με πάρει - όπως νιώθω ότι θα γίνει άμεσα, καθώς το συνάχι μου πλησιάζει δυσθεώρητα επίπεδα - πιστεύω ότι θα περάσουμε ένα άκρως ενδιαφέρον καλοκαίρι. Το πώς γίνεται να αργοπεθαίνω και την ίδια ώρα να βρίσκω την αισιοδοξία να κάνω τέτοια post είναι κάτι που θα εξηγηθεί μόνο μέσω της αυτοβιογραφίας μου, η οποία αναμένεται να εκδοθεί άμεσα (από τη στιγμή, μάλιστα, που επίκειται η αποδημία μου εις τόπον χλοερόν εις τόπον αναπαύσεως).

Το slideshow αποκάτου αποτελεί απαύγασμα τέχνης μέσω του Picasa με τα εισιτήρια των φετινών συναυλιών, όπου ο Αλρούδιος δίνει δυναμικό παρών (είπαμε, αν δεν...). Δεν έχουν μπει οι Maiden, γιατί εκεί έχω βαρεθεί να δίνω το παρών.



Αν βάλουμε μέσα στην κατσαρόλα του καλοκαιριού το Euro του Ιουνίου (έλα μωρή Deutschland), το τετραήμερο στη Νάξο στις αρχές Ιουλίου και τους Ολυμπιακούς του Αυγούστου, τότε φτιάχνουμε το απόλυτο στιφάδο για το καλοκαίρι. Κρεμμύδια ίσως να μην έχει, αλλά σίγουρα θα έχει δάκρυα.
Καλή όρεξη, πάω να κρασάρω...

Ihsahn - Angl

Posted by dddd on Tuesday, May 06, 2008 comments (0)

Μετά το φοβερό ¨The Adversary¨ ο αυτοκράτορας ξαναχτυπά! Για όσους δε μπορείτε να περιμένετε μέχρι τις 26/5 μπορείτε να πατήσετε εδώ. Δισκάρα!!! με συμμετοχή του Mikael Åkerfeldt από Opeth.


Invocation

Διαρροών συνέχεια

Posted by rockordie on Tuesday, May 06, 2008 comments (2)

Επιτέλους, τέλος του μήνα κυκλοφορεί το πολυαναμενόμενο άλμπουμ των Δανών Pyramaze (με τον Matt Barlow στα φωνητικά). Όσοι θέλετε να στηρίξετε το συγκρότημα αγοράζοντας στα τυφλά τον δίσκο έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μου, οι υπόλοιποι μπορείτε να τον βρείτε εδώ.

Whitesnake - Lay Down Your Love

Posted by Elric on Thursday, May 01, 2008 comments (4)


Ο αγαπησιάρης Coverdale επέστρεψε με καινούργιο άλμπουμ και τα σιρόπια τρέχουν αβέρτα. To Good To Be Bad είναι συμπαθητικό στο κλασσικό hard rock των Whitesnake. Πάρτε μια πρώτη δόση με το video Lay Down Your Love. Το τραγούδι περιέχει αρκετή δόση Still Of The Night...