Didi Music, κάνε με τρελό!!!!!!!!!

Posted by ARD on Wednesday, February 28, 2007 comments (21)


Τι να πω και τι να βροντοφωνάξω….

Καλά να έρθουν οι Sabbath με Dio, αυτό το είχαμε ψιλοϋποψιαστεί από τότε.

Αλλά την ίδια μέρα (1/7) να παίζουν μαζί Anathema, Iced Earth και Dream Theater;;;;;;;


ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ????????

ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΤΕ ΟΛΟΥΣ????????

Δε λέω τίποτε άλλο, θα με δείτε εκεί.

Για να με γνωρίσετε θα είμαι αυτός με τη μαύρη μπλούζα…

Juicy details εδώ… και ένα δωράκι με δεξί κλικ και save target as εδώ.

NWOBHM - Blitzkrieg

Posted by angeliki marinou on Wednesday, February 28, 2007 comments (5)

Οι Blitzkrieg είναι ίσως το βραχυβιότερο group στην ιστορία του New Wave of British Heavy Metal (15 μήνες ζωής), αλλά με το μεγαλύτερο, συγκριτικά, impact, στα μεγαθήρια που διαμόρφωσαν τη heavy και thrash σκηνή των eighties και nineties. Και δικαιολογημένα, αφού ο ήχος τους ήταν χαρακτηριστικός: σε παίρνει και σε σηκώνει, απλά.

Αρχισαν σαν Split Image, ένα τυπικό rock/new wavy συγκρότημα των τελών της δεκαετίας του '70, με τον Jim Sirotto στην κιθάρα, τον Steve English στο μπάσο, τον Steve Abbey στα drumms και την Sarah Aldwinckle στα φωνητικά. Με την πάροδο του χρόνου, ο ήχος τους έγινε σκληρότερος και η καινούργια αυτή κατεύθυνση επισφραγίστηκε με την έλευση του Ian Jones (rhythm guitar) και την αναπόφευκτη αντικατάσταση της Aldwinckle με άντρα τραγουδιστή, τον Brian Ross.

Toν Δεκέμβριο του 1980 η μπάντα, μετονομασμένη πλέον σε Blitzkrieg, ηχογράφησε το πρώτο της demo με τα κομμάτια Inferno, Armageddon και Blitzkrieg. Η επιτυχία του demo που διανεμόταν στις συναυλίες, έκανε την Neat Records να ενδιαφερθεί: τον Μάρτιο του 1981 το πρώτο τους single ήταν γεγονός, με το Buried Alive στην A-Side και το Blitzkrieg στην B-Side.





Το Blitzkrieg επισκίασε εντελώς το πρώτο κομμάτι, σαν υστεροφημία, και σ' αυτό συνέβαλαν σαφώς και οι Metallica που το διασκεύασαν στο E.P. τους Creeping Death, ο δε Lars Ulrich επανειλημμένα εξέφραζε το θαυμασμό του για το συγκρότημα και για το πόσο τους επηρέασε .

Η κύρια δύναμη της μπάντας ήταν οι live εμφανίσεις της: οι Blitzkrieg έκαναν την ασυνήθιστη κίνηση (για μπάντα που δεν είχε ακόμα βγάλει LP) να ηχογραφήσουν live κασσέτα, το Blitzed Alive, που βγήκε τον Μαιο του 1981. Ο Mick Moore και ο John Antcliffe αντικατέστησαν τους Steve English και Steve Jones αντίστοιχα, η μπάντα είχε πλέον σταθερό line-up, εξέδοσε ένα ακόμα single, το Too Wild to Tame, το δισκογραφικό συμβόλαιο φαινόταν πλέον στον ορίζοντα...και ξαφνικά, τον Δεκέμβριο του 1981, η μπάντα διαλύθηκε. "Κάψιμο" ο λόγος.

Τα μέλη παρείσφρυσαν σε άλλα συγκροτήματα, τα χρόνια πέρασαν, και ο μόνος για τον οποίον η ιστορία Blitzkrieg δε φαινόταν να έχει τελειώσει ακόμα, ήταν ο τραγουδιστής, ο Brian Ross. Στην αρχή σκεφτόταν να ηχογραφήσει το Time of Changes (το μόνο LP των Blitzkrieg στην ιστορία τους) σαν solo project, παραμένοντας φυσικά πιστός στη μουσική και το πνεύμα του συγκροτήματος, όταν όμως τα μέλη του παλιού line-up, ανταποκρίθηκαν στην πρότασή του να βοηθήσουν την προσπάθεια, το album δε μπορούσε παρά να βγεί με το όνομα του συγκροτήματος.


Tον Μαϊο του 1985, το Time of Changes, το LP που έπρεπε να δει το φως της ημέρας τουλάχιστον τρία χρόνια νωρίτερα, κυκλοφόρησε...και hell broke loose. Απολαύστε:

Ragnarok
Inferno
Blitzkrieg
Buried Alive


και για να έρθουμε στα ίσα μας, Vikings.

Και ο θρύλος τελειώνει εδώ. Οι Blitzkrieg εξαφανίστηκαν και πάλι, μέχρι την κυκλοφορία του Ten Years of Blitzkrieg το 1991 (ψιλοειρωνία ο τίτλος, βέβαια) κι, έκτοτε, κυκλοφόρησαν κάποιους δίσκους, όπως το Unholy Trinity (1995), το Mists of Avalon (1998) και το Absolute Power (2002), που, φυσικά, σε μια metal σκηνή που είχε ήδη αλλάξει άρδην, όλοι μπορούμε να φανταστούμε τί απήχηση είχαν...

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το όνομά τους δεν είναι σήμερα σχεδόν συνώνυμο του NWOBHM και ο χαρακτηριστικός τους ήχος αλησμόνητος.

The Gothenburg School Reopened

Posted by uncle on Saturday, February 24, 2007 comments (7)

Επειδή η σπαρίλα και η βαρεμάρα είναι διάχυτη στο NWOHMB, πάλι εγώ πρέπει να βγάλω το φίδι από την τρύπα και να ταράξω τα νερά και τα όνειρα του κόσμου.

Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Dark Tranquility "Fiction" (επίσημη κυκλοφορία 23/04/07 - αλλά ο uncle....) σας φέρνω λίγο πιο κοντά τους δημιουργούς της σχολής του Gothenburg.

Οι D.T. δημιουργούνται το 1989, τότε ακόμα με το όνομα Enfeebled Earth έχοντας thrash metal ήχο της εποχής, κυκλοφορούν ένα 3 track demo tape μόνο, το "Septic Broiler".

1991. Αλλάζουν το όνομα τους και ηχογραφούν το "Trail of Life Decayed", ενα πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθούσε. Ενα δυνατό πάντρεμα thrash και αρκετής δόσεις μελωδίας.
1992. Κυκλοφορούν το "A Moonclad Reflection" ep, και τα 1500 κομμάτια που είχαν τυπωθεί
γίνονται ανάρπαστα γρήγορα και ταυτόχρονα η φήμη τους μεγαλώνει.
1992. H στιγμή της πρώτης κυκλοφορίας τους "Skydancer".
1994. Ο πρώτος τραγουδιστής φεύγει από το γκρουπ.
1995. Νέος τραγουδιστής και νέο μέλος στην κιθάρα. Την ίδια χρονιά ακολουθεί το "Of Chaos and Eternal Night" ep με τρία νέα τραγούδια και μια επανεκτέλεση από τον πρώτο δίσκο.
1996. Η Γαλλική Osmose Rec. βρίσκει ενδιαφέρον στη μουσική των D.T. και έτσι ακολουθεί το "The Gallery" το οποίο σκάει σαν βόμβα στην Underground σκηνή. Το ίδιο έτος κυκλοφορεί και η επόμενη τους δουλεία "The Minds I" (προσωπικό μου best).

(μου βγήκε ο ***** στο Photoshop, ουπς οχι διαφημίσεις)

Αν και έτοιμο το 98 τελικά κυκλοφορεί το 1999 το "Projector", μια πιο ώριμη κυκλοφορία σε σχέση με τις άλλες, με αρκετούς πειραματισμούς στον ήχο και επιρροή.
2000. Το "Haven" που ακολουθεί έρχεται να προστεθεί στο προηγούμενο ως άλλο ένα καλό άλμπουμ, βέβαια ακόμα πιο Progressive στον ήχο του.
2002. Μετά από άλλα δυο χρόνια σιγής, οι D.T. επιστρέφουν με το "Damage Done", με φανερή στροφή 180 μοιρών επιστρέφοντας στις ρίζες και σε αυτό που τόσα χρόνια έκαναν καλά, να παίζουν σουηδικό μελωδικό death metal.
2003. Κυκλοφορεί το "Live Damage DVD" (όπως όλα πια τα συγκροτήματα έπρεπε να γίνει και αυτό).
2004. το 2πλο "Exposures: In Retrospect and Denial", ένα best of με bonus cd απλο ακυκλοφόρητα και τα κομμάτια απο τα ep τους. Τον ίδιο χρόνο επίσης έρχεται το ep "Lost to Apathy" ως προάγγελος του επερχόμενου δίσκου.
2005. "Character"

Σύνθεση:
Mikael Stanne: Vocals
Michael Nicklasson: Bass
Anders Jivarp: Drums
Martin Henriksson: Guitar
Niklas Sundin: Guitar
Martin Brandstrom: Keyboard

Δείγματα για το λαο:

Dark Tranquility - Monochromatic Stains





The Loutsa Project

Posted by uncle on Sunday, February 18, 2007 comments (4)

Τελευταίο post / επίθεση γέλιου, για αυτή την περίοδο, γιατί από αύριο όλοι τα κεφάλια μέσα, τέρμα οι καρναβαλικές / παγανιστικές / διονυσιακές εκδηλώσεις. Από αύριο όλοι ντυνόμαστε πάλι ευπρεπώς θεοφοβούμενοι χριστιανοί που προσμένουμε την λύτρωση μας και τον ερχομό του μεσσία και της δευτέρας παρουσίας, για να λυτρωθούμε απο τις αμαρτίες μας, να κριθούν και να καταδικαστούν οι αμαρτωλοί σε αιώνια βασανιστήρια στα καθαρτήρια (προφανώς θα πλένουν ρούχα εκεί ολιμερής ή θα κάνουν πεντικιούρ σε άτομα με βρωμόποδα και μύκητες) και εμείς να πάμε στον παράδεισο με όλα τα νιαμού και να περνάμε καλά.

Αλλά αυτά απο αύριο.
Σήμερα ακόμα μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα.


Δυστυχώς το background story σε αυτή την περίπτωση δεν το γνωρίζω, και όποιος ξέρει ας μας τα πει, απλά είναι ένας άνθρωπος και η κιθάρα του, πάντος τα κομμάτια έχουν χαβαλέ και γέλιο. Τραγούδια για φιλίες, σχέσεις, την ανθρώπινη κατάντια και άλλα τέτοια. Δικά σας.





Metallica live @ Rockwave

Posted by ARD on Thursday, February 15, 2007 comments (10)

Δεν ξέρω αν η είδηση είναι θετική ή αρνητική, πάντως είναι σίγουρα είδηση. Οι Metallica θα μας κάνουν την τιμή να παίξουν στο Rockwave στις 3/7 και αυτό χαροποιεί και δυσαρεστεί αρκετούς.

Σίγουρα δεν είναι οι Metallica που ήταν επί εποχής Black Album και Justice, όμως μια τέτοια παρουσία στη χώρα μας δεν παύει να αποτελεί κάτι αξιοπρόσεκτο.

Προσωπικά δεν τους είχα δει το 1999 και, αν και δεν ανήκω στους φανατικότερους, θα πάω και μόνο για το μπούγιο μιας τέτοιας metal ημέρας, τις μπύρες και όλα τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα. Ακόμα κι αν θεωρώ ότι το St. Anger είναι πολύ πολύ πολύ πιο κάτω από αυτά που θεωρούσαμε κάποτε metal milestones.

Η ανακοίνωση της Didi είναι εδώ, ενώ εκείνη από το επίσημο site του συγκροτήματος είναι εδώ. Τα εισιτήρια θα είναι, φυσικά, τσουχτερά και θα κυμαίνονται μεταξύ 60 και 100 γιούροζ. Πλήρωνε μαλάκα, λέω εγώ και προτίστως μπροστά στον καθρέφτη.

Για σάλτσα ένα τραγουδάκι live από την καλή τους εποχή...

Wherever I May Roam

Blast From The Past

Posted by rockordie on Tuesday, February 13, 2007 comments (11)

Πριν από λίγο καιρό μεταξύ μπύρας και μπύρας είχαμε μια συζήτηση με τον uncle για δίσκους διαμάντια στον χώρο του metal. Η συζήτηση μας είχε (μάλλον, απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ) νοσταλγικό χαρακτήρα, του τύπου «θυμάσαι τότε που αγοράζαμε κασέτες με το κιλό».

Σε αντίθεση με άλλους που (ισχυρίζονται ότι) έγιναν μέταλλα τότε που ήταν 4 χρονών εγώ μπήκα στο χώρο αργά (15) και με το ζόρι (που να τρέχεις με τις γόβες μέσα στις λάσπες δηλαδή) χάρη στον taxoparei (Φώτης για τους φίλους) και μια πολύ προσεχτικά σχεδιασμένη (και εκτελεσμένη) πλύση εγκεφάλου με το Black Album το 1991. Και αυτό ήταν, there was no turning back for me.
Εκείνη την εποχή ο προϋπολογισμός ήταν ιδιαίτερα χαμηλός και η λέξη αγορά ήταν απαγορευμένη, οπότε η μόνη διέξοδος ήταν η Sony και η TDK με τις 60άρες τους. Στην αρχή ότι βρίσκαμε το αντιγράφαμε και το ακούγαμε μετά μανίας, μπορεί να ήταν δίσκος 10ετίας αλλά για εμάς, τους νέους στον χώρο, ήταν καινούργιο. Αφήστε που θεωρώ ότι τα καλά metal τραγούδια είναι διαχρονικά και όχι one night stand όπως τα pop.
Metallica, Iron Maiden, Sentenced, Megadeth, Manowar, Black Sabbath, DIO, Ozzy, Queensryche, Crimson Glory, Guns N’ Roses, Helloween, Judas Priest και άλλοι πολλοί βρίσκονται ακόμα σε μια τσάντα στο πατρικό μου στοιβαγμένοι και ετοιμοπόλεμοι (το ξέρω γιατί όταν παίρνω το αμάξι τις χρησιμοποιώ αφού δεν έχει CD player).

Που θέλω να καταλήξω; Μάλλον πουθενά, απλά ήθελα να γράψω για την περίοδο που οι «θεμελιωτές» του metal καθόρισαν την μουσική μου κατεύθυνση και δεν βρήκα καλύτερο τρόπο από αυτόν.

Το bonus για εσάς που καθίσατε και διαβάσατε όλο αυτό το παραλήρημα ήταν (δεν είναι πια) τα Mob Rules (Black Sabbath) και Epicus Doomicus Metallicus (Candlemass), δύο «old time classic» δίσκοι που δεν πρέπει να λείπουν από την συλλογή κανενός μεταλλά….και θα ακολουθήσουν και άλλοι.

Swallow The Sun

Posted by Elemental_Nausea on Wednesday, February 07, 2007 comments (3)

Photobucket - Video and Image Hosting

Είδος: Death Doom

Current Line Up

Mikko Kotamδki - Vocals
Juha Raivio - Guitar
Markus Jδmsen - Guitar
Matti Honkonen - Bass
Pasi Pasanen - Drums
Aleksi Munter - Keyboard

Βιογραφία

Οι Swallow The Sun,δημιουργήθηκαν στην Φιλανδία το 2000 απο τον Juha Raivio (guitar).
Το πρώτο τους demo ,Out Of This Gloomy Night ,ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 2003 και απότελεσε την αρχή για την συνεργασία με την Firebox Records.
Το πρώτο τους album ,The Morning Never Came,κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2003 και έκανε γνωστούς τους Swallow The Sun,στο ευρύ κοινό(λέμε τώρα).
Ακολούθησαν ζωντανές εμφανίσεις σε live clubs και festival στην Φιλανδία.Αυτό το γεγονός όμως δεν τους εμπόδισε απο το να αρχίσουν τις ηχογραφήσεις για το νέο τους album ,Ghosts Of Loss, τον Φεβρουάριο του 2005.
Το πρώτο single του album,Forgive Her,έφτασε την 4η θέση των Φιλανδικών Charts και παρέμεινε για έξι εβδομάδες.Η επιτυχία εξακολουθήσε με την κατάκτηση του album της 8ης θέσης.
Μετά απο περιοδείες στην Φιλανδία και σε άλλες χώρες , τον Σεπτέμβριο του 2006, το συγκρότημα άρχισε της ηχογραφήσεις για το νέο τους album ,Ηope,που αναμένεται να κυκλοφορήσεις διεθνώς απο την Spinefarm Records,στις 7 Φεβρουαρίου του 2007(δηλαδή σήμερα).
Στον δίσκο επίσης συμμέτεχουν σαν guest vocals,οι Jonas Renkse (Katatonia)και Tomi Joutsen (Amorphis).Το single και το video Do'nt Fall Asleep ,κυκλοφόρησαν στις 10 Ιανουαρίου του 2007.

Δισκογραφία


Photobucket - Video and Image Hosting-Out Of This Gloomy Night(Demo 2003)
Photobucket - Video and Image Hosting-The Morning Never Came(Full Length 2003)
Photobucket - Video and Image Hosting-Forgive Her(Single 2005)
Photobucket - Video and Image Hosting-Ghosts Of Loss(Full Length 2005)
Photobucket - Video and Image Hosting-Don't Fall Asleep(Horror pt2)(Single 2007)
Photobucket - Video and Image Hosting-Hope(Full Length 2007)

Στο Single Forgive Her του 2005 περιέχεται διασκευή στο Solitude των Candlemass με την συμμετοχή στα φωνητικά του Sir Alex Witchfinder(Reverend Bizarre).

Aκολουθεί το video Descending Winters απο το album Ghosts Of Loss




Eνώ μπορείτε να ακούσετε κομμάτια απο τις περασμένες τους δισκογραφικές δουλειές εδώ


Δισκοκριτική Swallow The Sun -Hope


Photobucket - Video and Image HostingΜπορεί η προηγούμενη κυκλοφορία των Φιλανδων ,Swallow The Sun να απογοήτευσε αρκετούς , η καινούρια όμως ονόματι Hope είναι ήδη εδώ για να δικαιώσει όσους περίμεναν κάτι καλύτερο.
Εξηγούμαστε απο την αρχή για να μην παρεξηγούμαστε.
Ο δίσκος δεν είναι κάτι διαφορετικό απο το ήδη υπάρχον στυλ του συγκροτήματος, ούτε κάτι καινοτόμο.
Πρόκειται για death/doom με ιδιαίτερη σκοτεινή και μελαγχολική ατμόσφαιρα.Σε αυτό το γεγονός όμως συμβάλλει σημαντικά και η χρήση των πλήκτρων που δένει άριστα με την μουσική προσφέρωντας ένα άρτιο αποτέλεσμα.Τα φωνητικά είναι brutal ,ενώ υπάρχουν και εναλλαγές με "καθαρά".
Higlight του δίσκου δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω ,σίγουρα όμως το Doomed To Walk The Earth μου έκανε αυτό το κλικ και καρφώθηκε στο repeat μου για αρκετές μέρες και ώρες.Relax and Enjoy It.

Tracklist

1.Hope
2.These Hours of Despair
3.The Justice of Suffering
4.Don't Fall Asleep (Horror Pt. 2)
5.Too Cold For Tears
6.The Empty Skies
7.No Light, No Hope
8.Doomed to Walk the Earth
9.These Low Lands* (Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus Cover)

Ακολουθεί το video απο τo Don't Fall Asleep που εμπεριέχεται και στο single



Ενώ μπορείτε να κατεβάσετε το κομμάτι Doomed To Walk The Earth

WWE Music #3 (Undertaker) - Fixed

Posted by rockordie on Monday, February 05, 2007 comments (6)

Τεράστια ήταν η απήχηση των δύο post (#1, #2) για το WWE και την μουσική του που αναγκάζομαι (με το ζόρι δηλαδή) να κάνω και τρίτο. Άργησα αλλά έπρεπε πρώτα να βρω τα συγκεκριμένα τραγούδια.
Το ξέρω ότι δεν το περιμένατε αλλά θα τιμήσω την υπόσχεση που έκανα πριν από δύο μήνες και σήμερα θα σας μιλήσω για τον θεό
Undertaker.
Πρώτα από όλα όμως, πρέπει να μάθετε την λέξη gimmick.
Gimmick στο wrestling ονομάζεται η προσωπικότητα / συμπεριφορά / χαρακτήρας των wrestler. Υπάρχουν δύο τύποι gimmick ο καλός και ο κακός, χωρίς να αποκλείεται η μεταπήδηση από τον ένα τύπο στον άλλον (ανάλογα με το σενάριο).
O Undertaker (από τα πιο πετυχημένα gimmick) είναι ένας χαρακτήρας βασισμένος στους νεκροθάφτες της άγριας Δύσης όπως αυτοί απεικονίζονται στις ταινίες western (ή αν προτιμάτε σπαγγέτι-western).



Ο 2m++ Mark Calaway (με σούπερ metal look) κλήθηκε να ενσαρκώσει αυτόν τον ρόλο και από την πρώτη στιγμή αγαπήθηκε (παράφορα) από το κοινό. Στην πολύχρονη πορεία του o Undertaker βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα άλλο 2m τέρας, τον Kane τον «και καλά» αδερφό του με τον οποίο έγιναν ομηρικά events.
Το παράδοξο είναι, ότι ο ίδιος προτιμούσε να παίξει τον ρόλο ενός μηχανόβιου (τσοπερά) που απλώς πλακώνει στο ξύλο τους αντιπάλους και μετά χάνεται στο ηλιοβασίλεμα καβάλα στην Harley του. Η ευκαιρία να γίνει «bad ass rider» του δόθηκε την περίοδο 2000-2003 (που είχε κουρευτεί κιόλας, ο προδότης) αλλά δεν είχε και μεγάλη επιτυχία οπότε το 2004 μάκρυνε ξανά τα μαλλιά του και επανήλθε σαν Undertaker.
Δεκαεφτά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση (το 1990) συνεχίζει να τρομοκρατεί τους αντιπάλους του και να διασκεδάζει εμάς τους φανατικούς του φίλους.

Το πρώτο τραγούδι είναι doom ονομάζεται «Graveyard Symphony» και είναι το μακροβιότερο intro theme του WWE.


Το δεύτερο λέγεται «Dead Man/You’re Gonna Pay» είναι μια rock-blues σύνθεση από την περίοδο που ήταν μηχανόβιος.


Το τρίτο που θα ακούσετε είναι (κλασσικά) ένα NWOAHM τραγούδι των Finger Eleven που ονομάζεται «Slow Chemical» και είναι το theme του Kane.

Αnorimoi - To True To Be True

Posted by uncle on Saturday, February 03, 2007 comments (5)

και επειδή όλοι λείπουν ή δεν έχουν όρεξη να ποστάρουν ή είναι σε δίαιτα, συνεχίζω τον δημιουργικό μονόλογο μου. Δεύτερη επίθεση με πολύ χιούμορ και χαβαλέ και μέταλ εννοείται. Αναφέρομαι σε μια απο τις πιο "ώριμες" μπάντες της χώρας, που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, αλλά έχουν μεγαλύτερο επίπεδο από τον Πανούση.
Σας παρουσιάζω τους Ανώριμους.



Πρώτο κύμα επίθεσης.

Οι Ανώριμοι δημιουργήθηκαν, μάλλον αναδύθηκαν από τις στάχτες των ιδίων, που ως τότε είχαν άλλο όνομα (Moutrallica). Ως Moutrallica είχαν ξεκινήσει το 1992-3 με το all time χαβαλεmetal demo τους "And Justice for the Lightning Of the Black Puppets that Killed them all" που πήρε και την κλασσική κριτική (δηλ. 3) από το Hammer της τότε εποχής (οι παλιοί θα θυμούνται). Την αλλαγή του ονόματος (και φύλου ενδεχομένως) σκαρφίστηκαν το 1994 και κυκλοφορούν το επίσης απίστευτο demo "Epicus Demicus Anorimus", το οποίο τρώει πάλι χώμα από το Hammer (εγκάθετοι). Ακολουθεί μια σιγή στο μέτωπο για 4 χρονάκια (λόγω πανελληνίων εξετάσεων, γκόμενας, στρατιωτικού, διάφορες μαλακίες κλπ).

Δεύτερο κύμα επίθεσης.

Έχοντας φτάσει στο σωτήριο έτος 1999, κυκλοφορούν την πρώτη τους πιο "ώριμοι" δουλειά, το "Pappous : The Rock Οpera". Και από εκείνη την στιγμή δεν τους κρατά τίποτα. Η κυκλοφορίες διαδέχονται η μια την άλλη.






Δισκογραφία 2001











Into Floroi Ride - Φανέλα Πόντος Προσφυγιά - Farting the World

Ακολουθεί extensive touring το οποίο life footage γίνεται και DVD παρακαλώ και ονομάζεται απο τους δημιουργούς του (και ενδεχομένως με την συνδρομή 2-3 groupies) "ΗΕLL ON HIGH HEELS ", να προσθέσω πως θεωρείτε και αρκετά σπάνιο, γιατί έχει εξαντληθεί εδώ και καιρό (οχι τίποτα αλλά βαριούνται να κάνουν καινούριες κόπιες).


Anorimoi - Kings of Feta

Και έτσι φτάνουμε στο 2005, οι μεγαλύτεροι στιγμή στην πορεία του γκρούπ, την κυκλοφορία του cd τους "Kings of Feta", το οποίο από παραγωγή σκίζει!!! και περιέχει 2 από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ, το "Καριόλα" και το "Gameboy" (το 3ο καλύτερο τους είναι το previously unreleased "666" από το best "Φανέλα Πόντος Προσφυγιά).

Και η ιστορία συνεχίζει .... και συγκεκριμένα Live @ Gagarin 205 στις 9 Φεβρουαρίου.

Σύνθεση:

Necropethamenos: Lead/Rythm Guitar + Voice
Τραμπάκουλας: Απαγγελία και Γκαρίσματα
Κουράδα: Drums
Tafoplakium: Bass
Satriγιάννης: Lead/Rythm Guitar
Count Vargsteiner: Αφηγητής (που και που λέει και ένα τραγούδι)

-> -> Μονόδρομοι προς την Ανωριμότητα -> εδώ και -> εδώ.

Ακολουθούν δυο δείγματα ανώριμης οπτικής πανδεσίας και μουσικής.


Ανώριμοι - Καριόλα