Ομολογώ πως κάτι τέτοιο δεν το περίμενα. Μετά από τρεις μέτριες και "μία από τα ίδια" κυκλοφορίες, είχα αρχίσει να πιστεύω πως αυτή η μπάντα απλά θα συνέχιζε να βγάζει τραγουδάκια για τις συλλογές του Kerrang! και του MTV: Headbangers Ball. Να όμως που τα τυπάκια από το San Diego αποφάσισαν να ασχοληθούν και με τη μουσική τους εκτός από τα τατουάζ (άντε και τον θεό αφού ο frontman Tim Lambesis είναι ιδιαίτερα θρήσκος) και το αποτέλεσμα βρίσκεται στο τέταρτο studio album τους με τίτλο "An Ocean Between Us" (Metal Blade Records).
Τί αλλάζει όμως σε αυτό το album σε σχέση με τα προηγούμενα ή αν θέλετε σε σχέση με το Shadows And Security του 2005; Καταρχήν αλλάζει ο παραγωγός, αφού αυτή τη δουλειά ανέλαβε να την κάνει ο Adam D. (κιθαρίστας των Killswitch Engage). Υποθέτω πως σε αυτόν οφείλεται και ο επιθετικός χαρακτήρας αυτού του δίσκου. ΟΚ κάποιες μελωδίες παραμένουν (και είναι ιδιαίτερα πιασάρικες), αλλά όχι στο βαθμό του προηγούμενου δίσκου. Αντίθετα αυτή τη φορά οι AILD κοιτάνε περισσότερο προς Bay Area (aka thrash τεχνοτροπία) και παραδίδουν μερικά θανατηφόρα thrash riffs (όπως για παράδειγμα αυτό του Nothing Left) τα οποία συμβάλλουν στο πιο οργισμένο feeling του δίσκου. Φοβερή δουλειά και βελτίωση έχει γίνει και στον τομέα των καθαρών φωνητικών τα οποία χρησιμοποιούνται στα ρεφρέν. Εν κατακλείδι πρόκειτα για ένα metalcore album που τα έχει όλα. Νεύρο, καλές μελωδίες, φοβερά thrash riffs και μια καλή ισορροπία μεταξύ καθαρών και βρώμικων φωνητικών.
Εμπορικές μαλακίες θα πει κάποιος. Σίγουρα ο δίσκος είναι mainstream αλλά προσωπικά δε βρίσκω κάτι κακό σε αυτό. Είναι ένας πολύ δουλεμένος, πολύ καλός δίσκος με τον οποίο και θα διασκεδάσεις (λέγε με κοπάνημα) αλλά και θα καταλάβεις πως η μπάντα έχει κάνει ένα σπουδαίο βήμα εμπρός. Τουλάχιστον όταν οι περισσότερες metalcore πάντες αναμασούν τα ίδια και τα ίδια οι As I Lay Dying αλλάζουν προς το καλύτερο και αποδεικνύουν πως υπάρχει καλό σύγχρονο metal.
Αν μπάντες όπως οι Lamb Of God, Killswitch Engage, Darkest Hour, Machine Head, Unearth είναι μέσα στα ακούσματά σου, θα λατρέψεις αυτό το δίσκο. Αν πάλι ανήκεις στην "παλαιά φρούρα" δε χάνεις τίποτα αν του δώσεις μια ευκαιρία. Είναι τουλάχιστον τίμιοι.
Προσωπικά: 8/10
* Αυτή τη περίοδο παίζουν στην Ευρώπη μαζί με τους Darkest Hour, αλλά το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει Ελλάδα.
*http://www.asilaydying.com/
Labels:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
11 comments:
"Εμπορικές μαλακίες θα πει κάποιος"... συ είπας αδερφέ....
Το έχω στην δισκοθήκη μου εδώ και λίγο καιρό αλλά δεν βρήκα ακόμα χρόνο να το ακούσω.
Πιστεύω πάντως ότι το 8 είναι αρκετά γεναιόδωρο.
ωπα,τι εγινε ρε παιδια?ροκορδιος και θρας δεν πανε....γιωργο με εκπλησεις ευχαριστα...εν πασει περιπτωσει νιωθω οτι αυτο το ποστ σιγονταρει τον θειο οποτε εγω παω πασο και εκτιμω και υποκλινιμαι στην τελευταια ατακα.αξιζει να τους δωθει μια ευκαιρια και ειναι τιμιοι.πολυ σωστος αδελφε...
καλως ήρθες λοιπόν
Καλως σας βρήκα... ;-)
...καλή αρχή¨;-)!
Welcome και από μένα!
Μάγκες ο δίσκος όντως είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ. Το σύγχρονο μέταλ στα καλύτερα του κατά τη γνώμη μου.
Ο καλύτερος εμπορικός δίσκος της χρονιάς και σίγουρα ένα απ' τα καλύτερα albums του metalcore!
marknefilim.wordpress.com
Θα συμφωνήσω ότι είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!!!
Τα παιδιά έχουν βελτιωθεί πολύ1
πω πω, επιτέλους κατάφερα να το ακούσω το δισκάκι (το οποίο είχα αρκετό καιρό τώρα) και ομολογώ οτι είναι απο τα καλά που έχω ακούσει τελευταία.
Post a Comment