N.W.O.H.M.B.

Μου αρέσουν οι λίστες. Μάλιστα καλά ακούσατε, μου αρέσουν οι λίστες και γι’ αυτό ξετρελάθηκα με το High Fidelity του Nick Hornby. Όποιος δεν το έχει διαβάσει πρέπει να τρέξει αμέσως να το προμηθευτεί γιατί δεν υπάρχει καλύτερο καλοκαιρινό ανάγνωσμα από αυτό. Οι αναλφάβητοι βέβαια μπορούν να δουν μόνο την ταινία (που είναι πολύ καλή) αλλά θα χάσουν ένα μεγάλο ατού του βιβλίου που ο είναι τρόπος που οι μουσικόφιλοι πρωταγωνιστές κατασκευάζουν συνέχεια Top 5 λίστες (τραγουδιών – δίσκων – singles - ταινιών - πρώτων ραντεβού – χωρισμών κτλ). Τέλος πάντων το συστήνω ανεπιφύλακτα και αν σε κάποιον δεν αρέσει ας διαβάζει μόνο Nitro ή Espresso γιατί μόνο για τέτοια είναι.

Το ξέρω ότι μακρηγορώ και αργώ να μπω στο θέμα αλλά είπαμε, blog είμαστε στην τελική και γράφουμε απλά τις σκέψεις μας, και σε όποιον αρέσει…συνεχίζω λοιπόν.

Διαβάζοντας το blog του μεταλλοσυνάδελφου rock2thebone είπα να επισκεφτώ κάποια από τα links που έχει κάτω από την ετικέτα “Partners In Crime”,έτσι λοιπόν έπεσα πάνω στο blog του Νοσταλγού. Με το που φόρτωσε η σελίδα το Lost Reflections άρχισε να παίζει στα ηχεία μου, πράγμα που με εκνευρίζει αφάνταστα όπως έχω δηλώσει επανειλημμένως (αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Αυτήν την φορά δεν έκλεισα αμέσως την σελίδα (συνήθης τακτική που ακολουθώ) παρά κάθισα να ακούσω ολόκληρο το τραγούδι μιας και οι Crimson Glory είναι μια από τις μπάντες που συμπαθώ ιδιαίτερα.
Το μόνο πράγμα που σκεφτόμουνα κατά την διάρκεια του τραγουδιού είναι πόσα κιλά μαλακίας κουβαλάνε μερικοί καλλιτέχνες. Πως είναι δυνατόν να κυκλοφορείς δισκάρες και μετά να τα κάνεις τελείως σκατά. Πως είναι δυνατόν να προσπαθείς φτάσεις έναν στόχο (που για τους μουσικούς είναι η αναγνώριση και η αποδοχή της δημιουργίας τους) και μετά να κλωτσάς την καρδάρα με το γάλα (που λένε οι παλιότεροι).
Ιδού λοιπόν μια μικρή λίστα με τις απογοητεύσεις που ένιωσα κατά καιρούς από διάφορα συγκροτήματα.

5) Iced Earth
Μετά την κυκλοφορία του Something Wicked κυκλοφορεί το μέτριο (<= άλλη λέξη για το χάλια) Horror Show και μετά ο κεφτές (Matt) αποφασίζει να παρατήσει το τραγούδι και να ασχοληθεί με το μπατσιλίκι wtf???
4) Crematory
Βρίσκουν τον Matthias,κυκλοφορούν το απίθανο Believe και μετά….διαλύονται.
3) Sentenced
Ένα χρόνο μετά το Amok (με το ανεπανάληπτο Nepenthe) φεύγει ο τραγουδιστής γιατί μάλλον τον χάλασε που η μουσική τους επιτέλους άρεσε στον κόσμο και μετά σκοτάδι ή αλλιώς (όπως λέει και ο Νεμπεγλέρας) πέρασε η ώρα.
2) Paradise Lost
Σιγά σιγά, βήμα βήμα, δίσκο δίσκο, γίνονται καλύτεροι μουσικοί και συγχρόνως κατακτούν όλο το μεταλλικό κοινό με τους μελαγχολικούς τους στίχους και τις δυναμικές μελωδίες τους με αποκορύφωμα το Draconian Times. Έπειτα ο Holmes πηγαίνει σε ένα dance club, απογοητεύεται που δεν τον αναγνωρίζει κανείς και αποφασίζει να γίνει trendyς μήπως και τον μάθουν οι fans των Depeche Mode. Το One Second μετά βίας κρατάει τα προσχήματα αλλά από εκεί και πέρα η ντισκομπάλα και η μαλακία παίρνουν τα ηνία.
1) Crimson Glory
Η μεγαλύτερη μουσική απογοήτευση που ένιωσα ποτέ, δύο αριστουργήματα και ένα τεράστιο ερωτηματικό ήταν η κληρονομιά που άφησαν οι Crimson Glory στο metal. Γιατί ρε παιδιά, ΓΙΑΤΙ;