Χώρος: Το venue άλλαξε μια εβδομάδα πριν τη συναυλία, δικαίως, όπως αποδείχθηκε, αφού το κλειστό του Ελληνικού ήταν φουλ γεμάτο. Σύμφωνα με το site του συγκροτήματος η συναυλία ήταν sold out και αυτό είδα κι εγώ την Κυριακή. Πολύ καλός χώρος, δίνει τη δυνατότητα σε όλους, όπου κι αν κάθονται, να έχουν καθαρή εικόνα προς τη σκηνή. Το πρόβλημα (όπως και σε όλες τις εν Ελλάδι συναυλίες) ήταν για άλλη μια φορά το parking, αφού, ναι μεν υπήρχε χώρος λόγω του αεροδρομίου, όμως δεν υπήρχε καμία οργάνωση και ο καθένας πάρκαρε στην κυριολεξία όπου και όπως γούσταρε. Η συναυλία τελείωσε στις 23:00 και ήμουν στην Ποσειδώνος (που απείχε από το αυτοκίνητό μου πέντε λεπτά με τα πόδια) ύστερα από μία ώρα. Απαράδεκτο.
Ώρες έναρξης: Τηρήθηκαν όπως αναμενόταν. Η Lauren Harris βγήκε στη σκηνή στις 19:50 και οι Maiden στις 21:15.
Support: Αθάνατο βύσμα, η κόρη του Steve Harris ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς. Πολύ καλή φωνή και πολύ καλή και η μουσική της, αν και δεν ήταν το απαραίτητο σκληρό support που θα περίμενε κάποιος για τους Maiden. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψιν τα support που έχουμε κατά καιρούς δει, τα οποία εν πολλοίς ήταν απαράδεκτα, η Lauren ήταν ένα πολύ ευχάριστο άνοιγμα σε μια μεγαλειώδη βραδιά.
Main Act: Έχοντας βγάλει ένα «περίεργο» album χωρίς τα ιδιαίτερα συναυλιακά τραγούδια, οι Iron Maiden έδειξαν ότι είναι το απόλυτο συναυλιακό συγκρότημα, καθώς κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με τραγούδια που δεν είναι «ξεσηκωτικά». Ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει το Different World με τραγούδια όπως τα Aces High, Be Quick Or Be Dead ή Wicker Man για άνοιγμα συναυλίας; Και όμως οι Maiden τα υποστήριξαν περισσότερο από όσο μπορούσαν. Φυσικά εννοείται ότι ο χαμός έγινε με το που έπαιξε το πρώτο κλασικό τους τραγούδι, Wrathchild.
Setlist: Different World, These Colors Don’t Run, Brighter Than A Thousand Suns, Wrathchild, The Trooper, The Reincarnation of Benjamin Breeg, For The Greater Good Of God, Number Of The Beast, Run To The Hills, Fear Of The Dark, Iron Maiden. Encore: Two Minutes To Midnight, The Evil That Men Do, Hallowed Be Thy Name.
Μάλλον χορταστικό το κρίνω. Δε μπαίνω στη διαδικασία να πω τι έλειπε, γιατί το προτεινόμενο setlist θα ήθελε τρίωρο και βάλε. Γενικά είναι πολύ θετικό να παίζουν οι Iron Maiden για μία ώρα και 45 λεπτά.
Τι κρατάω: Το απίστευτο stage show με τη σκηνή να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο άρμα μάχης στο Iron Maiden.
Τον Bruce να κάθεται στα ηχεία και να μη μπορεί να μιλήσει, ακούγοντας τον κόσμο να φωνάζει «Οέ οέ οέ οέ, Maiden, Maiden» για δέκα λεπτά.
15-17.000 κόσμο να τραγουδάει το Happy Birthday στον Steve Harris που τη Δευτέρα έκλεισε τα 49 του χρόνια.
Τι πετάω: Τον Bruce να μπαίνει λίγο πιο νωρίς σε ένα ρεφραίν του Brighter Than A Thousand Suns (δεν είχε τελειώσει στο σόλο ακόμα).
Τον κάκιστο ήχο στην αρχή, αφού ο Bruce δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου. Το πρόβλημα έφτιαξε από το δεύτερο κουπλέ του These Colors Don’t Run, δηλαδή από το δεύτερο τραγούδι. Θα μπορούσα να το συγχωρήσω σε οποιουσδήποτε, όχι, όμως, στους Iron Maiden. Τουλάχιστον με αποζημίωσαν στη συνέχεια.
Το στρίμωγμα στο τέλος της συναυλίας, προσπαθώντας να φύγουμε με τη μέθοδο «πατείς με, πατώ σε». Αν γινόταν ένας πανικός εκεί και ένα ποδοπάτημα, ποιος θα είχε την ευθύνη;
Εν κατακλείδι: Το χάρηκα, αν και ο δίσκος μου είχε αφήσει ερωτηματικά στην αρχή. Μπορώ να πω ότι ήταν μια συναυλία που θα θυμάμαι για καιρό μετά και που σίγουρα δεν είχε το διαδικαστικό χαρακτήρα που είχαν άλλες συναυλίες που έχω δει (βλ. WASP). Φυσικά οι δύο μπάντες δε συγκρίνονται μεταξύ τους, όμως αυτούς έχω πιο πρόσφατους.
8 comments:
Η Lauren τα σπάει κανονικά και είναι και ομορφούλα. Για τους γερόλυκους τι να πω, για ακόμη μια φορά απών απο το Playlist το "Alexander the Great" (bollocks to you fucking cunts σε τελευταία ανάλυση).
Δεν μετάνιωσα καθόλου που δεν πήγα (και ευτυχώς δεν με πήρε κανείς τηλέφωνο μέσα απο τη συναλία, όπως είχε γίνει με τους Sabbath), και είμαι πολύ χαρούμενος για την ανταπόκριση του απεσταλμένου μας.
Τέλος θεωρώ αυτονόητο οτι θα γινόταν πανικός λόγο της ελλειπής οργάνωσης, γιατί Promoter ήταν η ακατανόμαστη εταιρία αρπαγής και εκμετάλλευσης των χρημάτων σας(μας)!!!
Εμείς πάντως 5 άτομα ξενερώσαμε άγρια με την κόρη. Βαρεθήκαμε απίστευτα.
Ο ήχος κακός, αλλά τι περιμένεις; Όταν οι βοηθοί προσπαθούσαν να συντονίσουν τα όργανα με τα μόνιτορ ο #$*#@$ ηχολήπτης ανέβαζε τη μουσική από το CD (έλεος δηλαδή).
Ο κόσμος ήταν too much για αυτό το γήπεδο. Όλοι οι διάδρομοι ήταν κλεισμένοι. Αν κάτι γινόταν θα υπήρχε σοβαρότατο πρόβλημα! Συμφωνώ με τον unclejack.
και για όσους δεν την ξέρουν, ιδού η Lauren!!
Aπο ότι φαίνεται καλά πρέπει να ήτανε αν κρίνω απο το setlist.Δεν μετανιώνω που δεν τους είδα,τους είδα το 1999 και έχω μείνει κάπου εκεί,ενώ ομολογώ πως στην δισκογραφία τους κάπου έχω χάσει την μπάλα γιατί με κούρασαν.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι οι φίλοι μας οι Maiden όταν τα είχαν "χαλάσει" με τον Bruce, τα ρίξανε τα μουτράκια τους και ήρθαν και Θεσσαλονίκη ενώ τώρα που τα βρήκαν οι πριμαντόνες, δεν βολεύει.
P.S:Πολύ καλό το report για το live εύγε!!!
Excellent post Alroud!Σαν να ήμουν εκεί νιώθω!
Αν και πλέον σπάνια βάζω σπίτι μου τραγούδι από Maiden (και αν βάλω θα είναι από παλιούς δίσκους),η μπάντα αξίζει στα live απ'όσα ακούω.
Ελπίζω να καταφέρω κάποτε να τους δω και γω.
Μπράβο για το εξαιρετικό report, αλλά μπορώ να πω ότι δεν ζήλεψα. Έχοντας τους δει στο Dance of Death Tour (δισκάρα) και πιο πρόσφατα στο Εarly Years στην Αθήνα, νομίζω ότι έκλεισα με δαύτους. Παρόλα αυτά respect ever !
respect δε λέω, αλλά το χουν κουράσει το πράγμα, αν και μου ψιλοάρεσε ο καινούριος δίσκος, πρώτη φορά που κάνουν κάτι το διαφορετικό.
πάντως ακόμα δε μπορώ να κατανοήσω το γεγονός στο live στην περιοδεία brave new world είχαν 3 κιθάρες και πιο πολύ ακουγόταν το μπάσο!
priest ρε!!!
Post a Comment