03:30. Επιτέλους έφτασα σπίτι.
Πρόλογος:
I. Εισιτήριο: Guest List
II. Main act: Μωρά στη Φωτιά, Support act: Μαύρη Μαγιονέζα
III. Location: 10/11/06, Αποθήκη του Μύλου, Θεσσαλονίκη (ώρα έναρξης 21:30)
Support Act:
Μαύρη Μαγιονέζα: Ώρα ??:??. Ούτε ξέρω πότε άρχισαν ή πότε άνοιξαν οι πόρτες, γιατί αν και έφυγα σαν κύριος στην ώρα μου από το σπίτι, μόνο τον επιτάφιο δεν βρήκα μπροστά μου καθώς κατέβαινα στην πόλη, για να συναντηθώ με τον Σωκράτη, με τον οποίο είχαμε κανονίσει να πάμε παρέα. Μποτιλιάρισμα του θανατά στην Περαία, σαν όλοι να πήγαιναν στην δουλειά εκείνη την ώρα, και μποτιλιάρισμα με ατελείωτη ουρά / αναμονή στην είσοδο της πόλης, λόγω καραμπόλας με τρία αυτοκίνητα (Murphys Law: Shit happens more than once!! Tested). Φτάνοντας στον Μύλο κατά της 21:10, συναντάμε μια παλιά γνωστή, και πάμε για καφεδάκι και μπλα μπλά στη γνωστή καφετέρια του Μύλου που κανείς δεν ξέρει πως την λένε (αλλά ποιος φαντάζεται το όνομα του μαγαζιού να είναι «Καφετέρια του Μύλου»).
Προσωπικά δεν με ενδιέφερε και τόσο να δω το support group. Τελικά πετύχαμε και καμιά πενταριά κομμάτια τους καθώς μπήκαμε κατά της 23:00. Αν και γνωστοί και καλοί σε αυτό που κάνουν, οι Μαγιονέζες με άφησαν παγερά αδιάφορο. Τους είχα ξαναδεί παλιότερα (όταν ξεκινούσαν) και είχα μείνει έκπληκτος, αλλά αυτό που είδα σήμερα ήταν απλά μέτριο, για να μη πάω πιο κάτω τον πήχη και ισχυριστώ ότι το μισό τους σετ ήταν playback.
Main Act:
Μετά από μικρή αναμονή 45 λεπτών βγήκαν στη σκηνή τα Μωρά. Αγέραστοι, δυναμικοί και ζωντανοί, όσο ποτέ άλλοτε, απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι αποτελούν πάγια αξία στον χώρο της ελληνικής ροκ σκηνής. Ένα σετ 2μιση ωρών με καταιγισμό παλιών και νέων κομματιών σε άριστη εκτέλεση, και με απίστευτο συνδυασμό της μοναδικής φωνής του Σαλβαδόρ, με τα αρμονικά και συνάμα απόκοσμα έως psycho γεμίσματα με τα πλήκτρα του Ηλία. Επίσης θετική από την μία, η παρουσία νέου κιθαρίστα στην μπάντα, που το παίξιμό του έκανε το στυλ κάπως πιο βαρύ, αλλά: “Man, Jimmy Hendrix is Dead”!!!
Προσωπικά δεν με ενδιέφερε και τόσο να δω το support group. Τελικά πετύχαμε και καμιά πενταριά κομμάτια τους καθώς μπήκαμε κατά της 23:00. Αν και γνωστοί και καλοί σε αυτό που κάνουν, οι Μαγιονέζες με άφησαν παγερά αδιάφορο. Τους είχα ξαναδεί παλιότερα (όταν ξεκινούσαν) και είχα μείνει έκπληκτος, αλλά αυτό που είδα σήμερα ήταν απλά μέτριο, για να μη πάω πιο κάτω τον πήχη και ισχυριστώ ότι το μισό τους σετ ήταν playback.
Main Act:
Μετά από μικρή αναμονή 45 λεπτών βγήκαν στη σκηνή τα Μωρά. Αγέραστοι, δυναμικοί και ζωντανοί, όσο ποτέ άλλοτε, απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι αποτελούν πάγια αξία στον χώρο της ελληνικής ροκ σκηνής. Ένα σετ 2μιση ωρών με καταιγισμό παλιών και νέων κομματιών σε άριστη εκτέλεση, και με απίστευτο συνδυασμό της μοναδικής φωνής του Σαλβαδόρ, με τα αρμονικά και συνάμα απόκοσμα έως psycho γεμίσματα με τα πλήκτρα του Ηλία. Επίσης θετική από την μία, η παρουσία νέου κιθαρίστα στην μπάντα, που το παίξιμό του έκανε το στυλ κάπως πιο βαρύ, αλλά: “Man, Jimmy Hendrix is Dead”!!!
Track list:
Κάτω στην πόλη
Στο δρόμο
Πήδα προτού κοιτάξεις
Βαβυλωνία
Ηρωίνη
Εμβατήριο
Είδωλα
Αδερφοί στην κόλαση
Σκυλίσια Μέρα
Γκρίζο backgroundΠόσο κοντά είναι η Ασία
Παιχνίδι
Παυσίπονο
Ανδρείκελα
Αποτυχημένο Παιδί
Υποσχέσεις
Αδρεναλίνη
Μανιφέστο
Φωλιά του κούκου
Χαμαιλέων
Ταξίδι
Third Uncle (Jack προφανώς)
Encore:
Κάτω στην πόλη
Παυσίπονο
Περιττό να πω πως έγινε της ***** στο encore, αλλά και κατά τη διάρκεια το Pogo έπαιρνε και έδινε. Μια μεγάλη γιορτή. Όποιος έχει δει τα Μωρά ξέρει για τι πράγμα μιλάω, και όποιος δεν τους έχει δει, καιρός είναι να το πάρει απόφαση.
After the Show:
Μετά το τέλος της συναυλίας, και την αποχώρηση του όχλου (250 άτομα περίπου), ακολούθησε φιλική κουβεντούλα (ότι είπαμε θα μείνει μεταξύ μας, προς το παρόν, χοχοχοχο) και παγωμένη μπύρα με τα παιδιά, μια και το κανονισμένο after στο Yardtrip αναβλήθηκε τελικά λόγω του πέρας της ώρας.
Special Thanks to:
Ηλίας Πετρίδης
3 comments:
Πολύ καλό το review, εύγε.
Μια ερώτηση μόνο...αφού λες ότι την πρώτη φορά που είδες τους Μαγιονέζους έμεινες έκπληκτος (!!!) τότε γιατί τέτοιο σνομπάρισμα εχτές;
Η μπάντα δεν είναι νέα, υπάρχουν με αυτή τη σύνθεση απο το 1994. Αλλαξαν στην πορεία όνομα μόνο. Εχουν 3 δίσκους. Ο πρώτος γαμώ, ο δεύτερος καλός, και ο τρίτος χμμμμ.
Τούς έχω δει το το 98-99 live στο Dizzy, και άλλη μια το 2003. Και μου είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις.
Μπορεί απλά να μην ήταν η βραδιά τους. Ο ήχος ήταν αρκετά κακός, δεν δούλευε ο προτζέκτορας τους (χοχοχο, απο το πλαίσιο τον πήραν), και αρκετές φορές χάθηκε η μαγεία του Live μέσα στα samples τους, καθώς πιατίνια, μποτα και snare, ακουγώταν ανεξάρτητα απο τον χειριστή τους.
Βέβαια τονίζω πως είναι αυστηρά προσωπική άποψη αυτό, γιατί μπορούν να βρεθούν 100 άλλοι που γούσταραν στη σκηνή μπροστά.
Τον τρίτο δισκο δεν το ξέρω αλλά οι δυο πρώτοι ειναι απίστευτοι!
Post a Comment