Το πιο lame template που έχει γίνει ποτέ για metal site είναι γεγονός. Στην συνέχεια ελπίζω να το αλλάξουμε αλλά για την ώρα αυτό έχουμε και σε όποιον αρέσει.
Με αυτόν τον τρόπο ξεκινούσαμε το NWOHMB πριν από δύο χρόνια (29 Σεπτεμβρίου 2006) και μαντέψτε, μετά από 730+ μέρες και 315+ post, ο χρόνος αλλαγής του template επιτέλους έφτασε. Το νέο template με την ονομασία “Lame Metal Template 2 – The Revenge” είναι γεγονός. Μπορεί να αργήσαμε λίγο αλλά τα καλούδια/widgets του LMT2-TR, που είναι blogger 2.0 friendly, εν καιρώ θα σας αποζημιώσουν.
Το πιο καινοτόμο που έχουμε να δείξουμε για αρχή είναι το κομμάτι με τίτλο Latest metal news στο sidebar όπου θα μπορείτε να διαβάζετε τα τελευταία νέα που εμφανίζονται σε μεγάλα metal site όπως Blabbermouth, Kerrang!, MetalUnderground, BraveWords και MetalHammer (το αγγλικό όχι η ντόπια άρπα-κόλα μπούρδα). Έτσι κάθε φορά που κάποιος μας επισκέπτεται θα έχει πάντα κάτι νέο να διαβάσει.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ τους contributors του NWOHMB (τους νυν και τους πρώην) και να υπενθυμίσω ότι οποιοσδήποτε θέλει να γίνει μέλος/contributor του blog μπορεί να μας στείλει απλά ένα mail στο nwohmb @ gmail . com (χωρίς τα κενά…duh!!!). Ένα πράγμα ζητάμε μόνο και αυτό είναι να κάνει κάθε δίμηνο τουλάχιστον ένα ποστ ώστε να καταλαβαίνουμε ότι είναι ακόμα ζωντανός και μέταλλος.
Σας αφήνω με το Paint It Black (από Rage) που "ταιριάζει" με το νέο χρώμα.
CLIFF BURTON (Φεβρουάριος 1962-Σεπτέμβριος 1986)
Ο Clifford Lee Burton γεννήθηκε 10 Φεβρουαρίου 1962 Castro Valley της Καλιφόρνια και πέθανε σαν σήμερα το 1986 λίγο έξω απο ένα χωρίο της Σουηδίας ονόματι Ljungby. Έγινε γνωστός για το μοναδικό στυλ με το οποιό έπαιζε μπάσσο χρησιμοποιόντας παραμορφώσεις και εφέ που μέχρι τότε ήταν αποκλειστικό “προνόμιο” όσων έπαιζαν κιθάρα.
Ασχολήθηκε αρχικά με την κλασική μουσική και έκανε μαθήματα πίανου ενώ έπιασε μπάσσο για πρώτη φορά στα 13. Μετά το λύκειο σπούδασε μουσική ενώ δημιούργησε μαζί με τον Jim Martin (x-Faith no More) την πρώτη του μπάντα με όνομα Agents of Misfortune. Το 1982 μεταπήδησε στους Trauma όπου τον εντόπισαν οι Hetfield και Ulrich, οι οποίοι είχαν σχηματίσει το 1981 τους Metallica. Στην αρχή όταν τον άκουσαν σκέφτηκαν οτι έπρεπε να πείσουν αυτόν τον καταπληκτικό κιθαρίστα να ενταχθεί στο group τους, όταν έμαθαν οτι αυτός ο καταπληκτικός κιθαρίστας ήταν στην πραγματικότητα ένας εξωπραγματικός μπασίστας ήταν τόσο αποφασισμένοι να τον εντάξουν στους Metallica που αποφάσισαν να μετακομήσουν στο San Francisco γιατί ο Burton δεν ήθελε να μείνει στο L.A. Απο εδώ και πέρα η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Burton ηχογράφησε τρείς δίσκους με τους Metallica, τον έναν καλύτερο απο τον άλλο, και έχει αφήσει ανεξήτιλο το στίγμα του και στους τρεις. Άλλωστε οι Hetfield και Ulrich έχουν παραδεχτεί οτι τους έμαθε μουσική (αφηστε τις παπαριές του reborn μαλακα).
Το τέλος τραγικό, μετά την συναυλίας τους στη Στοκχόλμη για την προώθηση του Master of Puppets το συγκρότημα μπήκε στο λεωφορείο με κατεύθυνση τον επόμενο σταθμό της περιοδείας την Κοπενχάγη. Κατα την διάρκεια της διαδρομής σε ένα παιχνίδι poker ο Burton κέρδισε την καλύτερη κουκέτα του λεωφορείου, αυτό το παιχνίδι poker ήταν και η τελευταία φορά που τον ειδαν ζωντανό. Εκείνο το βράδυ και ενώ όλοι κοιμόταν ο οδηγός του λεωφορείου έχασε τον έλεγχο λόγω της ολισθηρότητας του δρόμου, ο Burton εκτοξεύθηκε απο το παράθυρο και το λεωφορείο αναποδογυρίζοντας τον καταπλάκωσε σκοτώνοντας τον ακαριαία.
Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με την πορεία των Metallica μετά τον θάνατο του, πολλοί λένε ότι οι δίσκοι Load, Reload και St.Anger δεν θα είχαν γίνει ποτέ, οτι οι Metallica δεν θα εγκατέλειπαν τις ρίζες τους αλλά όλα αυτά είναι απλά υποθέσεις, η ουσία είναι οτι το METAL έχασε έναν απο τους σπουδαιότερους μουσικούς του.
(το torrent απο το τελευταίο live των Metallica με τον Burton στην συνθεσή τους δεν έχει και τον καλύτερο ήχο, απλά σας προετοιμάζω)
Ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση με τις τελευταιές κυκλοφορίες του συγκροτήματος και αν και μεγάλος fan πρέπει να ομολογήσω οτι τα Reload και St. Anger δεν με ενθουσίασαν ιδιαίτερα όπως και τα κομμάτια που άκουσα πρώτα απο το Death Magnetic (The Unforgiven 3, The Day That Never Comes). Ο δίσκος όμως είναι άλλη φάση. Death Magnetic και τα σπάει, δυνατές και γρήγορες κιθάρες, μπάσσο που ακούγεται και δίκασες στα drums!!!!! (καλά μην τρελαθήτε κιόλας, κάτι ψιλά). Κομμάτια όπως το That Was Just Your Life, All Nightmare Long, The End of the Line, Broken, Beat and Scarred θυμίζουν παλίες καλές εποχές. Δεν ξέρω κατα πόσο αυτό οφείλεται στην αλλαγή παραγωγού ή στην διάθεση του συγκροτήματος για επιστροφή στις ρίζες (ή στον συνδυασμό των δυο) αλλά ευχή μου είναι να συνεχιστεί και στο μέλλον
'cause we will hunt you down witout mercy, hunt you all nightmare long, feel our breath upon your face (see you on the mosh pit)
Όλοι ξέρουν ότι οι πειρατές, όταν δεν τρέχουν στα πέρατα του κόσμου για να σώσουν τον Captain Jack Sparrow, έχουν βαλθεί να σκοτώσουν την μουσική και τις ταινίες. Το εγκληματικό τους μυαλό προχτές επινόησε ένα σατανικό σχέδιο για την επίτευξη αυτού σκοπού. Αποφάσισαν να σκοτώσουν με ένα σπάρο δύο τρυγόνια. Μια ταινία για την μουσική. Ένα κομμάτι της δικής μας μουσικής. Το thrash metal.
Πηγαίνοντας σε αυτή την σελίδα θα βρείτε ένα torrent για παράνομο και ανήθικο download της ταινίας Get Thrashed – The Story Of Thrash Metal. Η ταινία αυτή περιέχει την ιστορία του thrash metal από τα γεννοφάσκια με συνεντεύξεις από Metallica, Megadeth, Slayer, Overkill, Kreator κτλ.
Μην το κατεβάσετε, μην το δείτε και προς θεού μην το απολαύσετε και μην χτυπηθείτε γιατί αυτό ακριβώς θέλουν οι δολοφόνοι της τέχνης.
Αντ’αυτού περιμένετε καμιά 10αριά χρόνια μέχρι να φιλοτιμηθεί κανένας εισαγωγέας μεταχειρισμένων DVD να το φέρει και την Αμίνα Ουάσφι να το μεταφράσει, βαθιά μέσα σας το ξέρετε ότι αυτό είναι το σωστό...σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να ευνουχηθείτε όμως.
P.S: Το καλύτερο soundtrack για το ντοκιμαντέρ θα ήταν βέβαια το Back In The Day των Megadeth, που μπορείτε να ακούσετε και να διαβάσετε και τους στίχους εδώ.
Απασχολημένοι καθώς ήμασταν (εμείς εδώ στον βορρά) τον τελευταίο καιρό με το 4ο Best Of The Best είχαμε παραμελήσει λίγο το NWOHMB. Αυτό θα συνεχιστεί για μερικές μέρες ακόμα μάλλον, καθώς η πίκρα της αποτυχίας και οι μηδενικές ταβλικές ικανότητες του νικητή (και του finalist!!!) ακόμα μας φέρνουν δάκρυα, δυσκολεύοντας την δακτυλογράφηση. Η παρουσία των RoD, Uncle, Ave, OTP δεν θα μπορούσε παρά να έχει soundtrack το παρακάτω τραγούδι των Paradise Lost.
Paradise Lost - Forever Failure
Ladies and Gents, αλλάξτε τις πάνες σας, οι Θεοί του Βορρά επιστρέφουν και μάλιστα άγριοι και θυμωμενοι. Μιλάω βέβαια για τους άρχοντες του Viking Metal Amon Amarth. Ο νέος τους δίσκος "Twilight of the Thundergod" κυκλοφορεί στις 30-09-08, και καθώς τον τσέκαρα συνεχίζει εκεί που σταματά ο προκάτοχος" With Oden By Our Side". Σουηδικό Viking Death Metal που τσακίζει κόκαλα. Για να πάρετε μια μικρή πρόγευση φυγάδεψα από το στούντιο δυο κομματάκια, για να σπάσετε τις φωνητικές σας χορδές ή το λαιμό σας από το headbanging!!Tracklist:
01.) Twilight of the Thunder God
02.) Free Will Sacrifice
03.) Guardians of Asgaard
04.) Where is Your God?
05.) Varyags of Miklagaard
06.) Tattered Banners and Bloody Flags
07.) No Fear for the Setting Sun
08.) The Hero
09.) Live for the Kill
10.) Embrace of the Endless Ocean
Για την ιστορία η Amon Amarth είναι οι:
With Oden on our Side (2006)
Fate of Norns (2004)
Versus the World (2002)
The Crusher (2001)
The Avenger (1999)
Once Sent from the Golden Hall (1998)
Sorrow Through the Nine Worlds (1996)
και για να σας θυμίσω τι σημαίνει Amon Amarth πάρτε μια γεύση.
Amon Amarth - Friends of the Suncross
Κυκλοφόρησε το video clip για το τραγούδι "The Day That Never Comes", έχει διάρκεια 8:25 και το σκηνοθέτησε ο Αγγελόπουλος της Δανίας.
Οι πληροφορίες που θέλουν τον Hetfield να κοιμήθηκε μέσα στα πρώτα 2 λεπτά, την πρώτη φορά που το είδε, ελέγχονται ως ανακριβείς.
Ο Asis Nasseri (να μην συγχέεται με τον Battery Aziz) μετά από 4 χρόνια διακοπών επιτέλους κυκλοφόρησε το νέο του δημιούργημα. Στο “Tales Of Ithiria” ο γάμος metal και κλασσικής μουσικής καλά κρατεί και μας δείχνει ότι η μουσική μας είναι ακόμα ζωντανή, εξελίσσεται και δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν.
Οι fan των Haggard δεν θα έχουν κανένα παράπονο από αυτόν τον δίσκο (εκτός από την μικρή συνολική διάρκεια) ενώ οι υπόλοιποι θα γκρινιάξουν σίγουρα για την πιο απαλή προσεγγιση και την μηδαμινή (σχεδόν) παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας. Βέβαια όπως μας έμαθαν οι Apocalyptica δεν χρειάζεσαι πάντα μια Flying V για να βγάλεις heavy δίσκο.
Για να μην τα πολυλογώ ακούστε/δείτε κάτι από προηγούμενη κυκλοφορία τους και προετοιμαστείτε για τις συναυλίες τους στην Ελλάδα μέσα στον Νοέμβριο (σύμφωνα με το επίσημο site τους).
Βαθμολογία 7/10 <= click για επεξήγηση βαθμολογίας
Haggard Official
Haggard MySpace
Haggard Wiki
P.S: Έχω κολλήσει με την διασκευή του Hijo De La Luna, ακούστε το στο myspace (να και κάτι στο οποίο είναι χρήσιμη αυτή η μπούρδα).
