Μου είναι πολύ δύσκολο να κρίνω δίσκους ιδίως από συγκροτήματα που μου αρέσουν, και που μου έχουν κρατήσει παρέα για πολλά χρόνια. Τέτοια περίπτωση είναι και η παρούσα. Οι Gamma Ray είναι μια από αυτές της μπάντες και συνάμα αποτελούν ένα μεγάλο όνομα στην Power Metal σκηνή, έχοντας υπηρετήσει και προσφέρει σε αυτήν πολλά.
Διαγράφοντας το σωτήριο έτος 1995 κυκλοφορούν το δίσκο της χρονιάς τότε, το Land of the Free, που άφησε εποχή ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στο metal γενικότερα. Στην δική μου βαθμολογία δεν θα έπαιρνε κάτω από 10 (ίσως 9 γιατί το τραγούδι με τον Kiske είναι μαλακία όντως). Επίσης ο διάδοχος αυτού. Somewhere Out in Space, γαμεί και δέρνει, αλλά αυτό μόνο για την ιστορία γιατί μετά από αυτό νέτα, το μεγάλο δημιουργικό κενό. Σε λίγες μέρες (19.11.07) κυκλοφορεί ο διάδοχος αυτού του θεσπέσιου δίσκου, το Land of the Free II. Παρένθεση….
Δεν λέω, είναι δύσκολο πιστεύω για κάποιον δημιουργό, όταν έχει φτιάξει το τέλειο να κρατήσει το επίπεδο του, να δημιουργήσει και άλλα τέλεια χωρίς να είναι ίδια ή αντίγραφα του αρχικού, και μάλιστα χωρίς να κατηγορηθεί από τις ορδές των οπαδών πως το τάδε ριφ είναι κλεμμένο ή ξινό ή τα τύμπανα είναι κούφια ή δε ξέρω τι άλλο, και αυτά τα λέω για τα Powerplant (1999) και No World Order (2001), κυκλοφορίες που για να μη πω αδιάφορες, είναι απλά μέτριοι δίσκοι για το όνομα που έχουν οι Rays στην πιάτσα.
Η επάνοδος τους όμως με την προηγούμενη κυκλοφορία Majesty (2005), έδειξε ότι δεν έχουν ξοφλήσει ακόμα, και ότι η φωτιά ακόμα καίει. Δίσκος βγαλμένος από τα παλιά, με γαμάτες συνθέσεις, δυνατή φωνή, κιθάρες πριόνια και τύμπανα για να σου κάνουν τα τύμπανα σου «νιανιά». Κλείνει η παρένθεση.
Με όλα αυτά στο κεφάλι μου, είδα με χαρά το υπέροχο νέο εξώφυλλο του επερχόμενου δίσκου, και περίμενα να ακούσω και την αντίστοιχη μουσική υπέρβαση, αλλά τουλάχιστο για τα δικά μου δεδομένα δεν έμεινα ευχαριστημένος (και λέω ψέματα τώρα, μόνο και μόνο γιατί διαβάζω την πρώτη γραμμή που έγραψα σε αυτό το post). Ξεχωρίζω μόνο 4 κομμάτια: From the Ashes, Opportunity, Into the Storm και το 11έπτο έπος Insurrection
Ίσως τελικά πρέπει να είναι έτσι και στη μουσική (βλ. Keeper 3 ή Op. Mindcrime 2), όπως είναι στον κινηματογράφο, που τα sequel είναι πάντα του κώλου.
Δεν θα αποδώσω βαθμολογία από σεβασμό και μόνο στο μεγάλο όνομα της μπάντας. Δεν μπορώ να κρύψω και το γεγονός ότι θα τον πάρω σε κάποια φάση, αλλά αυτό μόνο για να μη χαλάσω την συλλογή μου, όχι για κάποιον άλλο λόγο. Τα σχόλια δικά σας.
Δεν λέω, είναι δύσκολο πιστεύω για κάποιον δημιουργό, όταν έχει φτιάξει το τέλειο να κρατήσει το επίπεδο του, να δημιουργήσει και άλλα τέλεια χωρίς να είναι ίδια ή αντίγραφα του αρχικού, και μάλιστα χωρίς να κατηγορηθεί από τις ορδές των οπαδών πως το τάδε ριφ είναι κλεμμένο ή ξινό ή τα τύμπανα είναι κούφια ή δε ξέρω τι άλλο, και αυτά τα λέω για τα Powerplant (1999) και No World Order (2001), κυκλοφορίες που για να μη πω αδιάφορες, είναι απλά μέτριοι δίσκοι για το όνομα που έχουν οι Rays στην πιάτσα.Η επάνοδος τους όμως με την προηγούμενη κυκλοφορία Majesty (2005), έδειξε ότι δεν έχουν ξοφλήσει ακόμα, και ότι η φωτιά ακόμα καίει. Δίσκος βγαλμένος από τα παλιά, με γαμάτες συνθέσεις, δυνατή φωνή, κιθάρες πριόνια και τύμπανα για να σου κάνουν τα τύμπανα σου «νιανιά». Κλείνει η παρένθεση.
Με όλα αυτά στο κεφάλι μου, είδα με χαρά το υπέροχο νέο εξώφυλλο του επερχόμενου δίσκου, και περίμενα να ακούσω και την αντίστοιχη μουσική υπέρβαση, αλλά τουλάχιστο για τα δικά μου δεδομένα δεν έμεινα ευχαριστημένος (και λέω ψέματα τώρα, μόνο και μόνο γιατί διαβάζω την πρώτη γραμμή που έγραψα σε αυτό το post). Ξεχωρίζω μόνο 4 κομμάτια: From the Ashes, Opportunity, Into the Storm και το 11έπτο έπος Insurrection
Ίσως τελικά πρέπει να είναι έτσι και στη μουσική (βλ. Keeper 3 ή Op. Mindcrime 2), όπως είναι στον κινηματογράφο, που τα sequel είναι πάντα του κώλου.
Δεν θα αποδώσω βαθμολογία από σεβασμό και μόνο στο μεγάλο όνομα της μπάντας. Δεν μπορώ να κρύψω και το γεγονός ότι θα τον πάρω σε κάποια φάση, αλλά αυτό μόνο για να μη χαλάσω την συλλογή μου, όχι για κάποιον άλλο λόγο. Τα σχόλια δικά σας.
14 comments:
Τον δίσκο θα τον άκουγα μετά το ¨Τραγούδι των Στρούμφ¨ και πριν από το ¨Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω¨. Αυτά.
είσαι πούστης και πρεζάκιας θείε!
για τους γαμα(τα) ray το μόνο που χω να πω είναι ένα μεγάλο σα το καυλί μου ΗΜΑΡΤΟΝ
κρίμα γιατί με το πρώτο land μυήθηκα στον μεταλλικό κόσμο....
το καινούριο μου φαίνεται έπρεπε να το ονομάσουν land of the three...
πα να το κατεβάσω αν και δε βρίσκω νόημα...
Της τσαπούς δίσκος...
Ωχωχωχ... εσείς ρίχνετε θάψιμο αλλά κάτι μου λέει ότι εμένα θα μ' αρέσει... Οταν το ακούσω θα σας πώ.
uncle, δε νομίζω ότι τα σίκουελ είναι Γάμα Τα στον κινηματογράφο. Στη μουσική τις περισσότερες φορές είναι.
Αλλά σε καμιά περίπτωση δε μπορείς να περιμένεις κάτι αντίστοιχο του πρώτου μέρους.
Τώρα το πρόσεξα. Είναι "Majestic" το όνομα του προηγούμενου άλμπουμ.
Σχετικά μ' αυτό όμως. Μέχρι στιγμής έχω φτάσει στη μέση του άλμπουμ περίπου κι εντάξει, δεν τρελάθηκα, καλούτσικο άλμπουμ είναι αλλά σίγουρα όχι Land of the Free pt2.
Αν το κυκλοφορούσαν με άλλο όνομα θα έλεγα ότι πρόκειται γι' αρκετά καλό δίσκο. Δεδομένου όμως του ονόματος που κουβαλά, δύσκολα τα πράγματα.
Σαν κάποιος που αγόρασε το Majestic και έχει λιώσει τα Land Of The Free και No World Worder, άρα όχι σαν κάποιος εγκάθετος του Αμερικάνικου Μέταλ :p μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα οικτρά...
Καταρχήν η παραγωγή δεν μου άρεσε. Η μίξη εννοώ. Όλα είναι ψιλοθαμένα ή μπερδεμένα, αλλού δεν ακούς το μπάσο, αλλού οι κιθάρες χαντακώνονται, αλλού αμυδρά ακούγεται η δίκαση... Ίσως φταίει το promo...
Επικεντρώθηκα στην παραγωγή γιατί συνθετικά... άστα να πάνε Μπάνε...
Απλά κλέινω λέγοντας ότι το promo έφαγε Shift+Delete :O
Τελικά τον άκουσα 5-6 το δίσκο και μπορώ να πώ ότι μ' αρέσει. Σε καμία περίπτωση δεν κόβω φλέβες, όπως επίσης και δεν είναι pt2 του πρώτου. Καμία σχέση.
Πολύ Maiden-ίλα άκουσα πάντως. Και δε μ' άρεσε. Και λίγο Judas Priest.
Αλλά το τραγούδι που μ' άρεσε είναι το Empress. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου για μένα.
Ela Leme!
Vgenei to epomeno ton Emerald Sun...Dhladh ths Bandas mou.....XAXAXAXAXA!
Tha fane skata oles oi power metal bandes tis europhs!
Erxontai oi neoi!
OI papoudes sta girokomeia!
LEME LEME!
Μα καλά, είμαστε σοβαροί; Μπορεί να μην σας άρεσε ο συγκεκριμένος δίσκος, αλλά μιλάμε για τους Gamma Ray. Λίγο σεβασμό ρε, που θέλετε να λέγεστε και μεταλλάδες... Φτου σας! Αλλά από το επίπεδο, δεν σας κόβω για πάνω από 17 χρονών, οπότε η μαλακία σας δικαιολογείται.
Αγαπητέ Ανώνυμε σε πληροφορώ ότι τα 17χρονα αρχίδια μας έχουν ήδη πρηστεί με μαλακίες σαν τις δικές σου. Όπως λέει και ο Κομφούκιος...άντε γαμήσου.
(μιλάω για τον εαυτό μου και όχι για όλους, όπως σοφά λέει ο θείος)
χαχαχα.οφειλω να υποκλιθω στο μεγαλειο σου rod.η πολλη παρεα μαζι μου κανει κακο.παντως η αποψη μου(ναι νικο και σ αυτο εχω αποψη)συμπνεει με την δικια σου.δηλαδη να λεμε τα συκα συκα και την σκαφη σκαφη.ακομα και οι theater να βγαλουν σκατα δισκο εγω θα ειμαι ο πρωτος που θα τους κραξει.....λεμε τωρα
Αγαπητέ rockordie,
δε θα αρχίσω να σε βρίζω, όπως ίσως εσφαλμένα θα περίμενες. Όμως θέλω να μου εξηγήσεις γιατί να πάω να γαμηθώ. Και αν μου δώσεις μια καλή εξήγηση, να είσαι σίγουρος ότι θα πάω.
Αγαπητέ avessalom von richthofen, να τα λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, δεν διαφωνεί κανείς. Απλά, μπορούμε να το λέμε με τρόπο. Δεν μπορεί δηλαδή να εκφραζόμαστε για τους πατέρες του power metal όπως γουστάρουμε. Όντως, οι Gamma Ray δεν γράφουν την ίδια μουσική με παλιά. Αλλά ρε γαμώτο, δεν μπορούμε και να τους κράζουμε, με τον ίδιο τρόπο που κράζουμε τους HIM.
Γιατί:
1. είναι ενδιαφέρον
2. είναι διασκεδαστικό
3. νιώθεις όμορφα
4. είναι χαλαρωτικό
5. γνωρίζεις κόσμο
6. μαθαίνεις στάσεις
κτλ κτλ
...άντε ακόμα κάθεσαι.
:-)
Post a Comment