N.W.O.H.M.B.

αφού είχα χάσει το τελευταίο Live των Drunkard δεν μπορούσε να συμβεί τίποτα για να χάσω και αυτό. το δυστύχημα ήταν πως έπεφτε Πέμπτη, αλλά δε γαμείς. Έχοντας ένα πολύ σφιχτό πρόγραμμα έφυγα από την δουλειά στις 18.00 και γνωρίζοντας πως οι πόρτες θα άνοιγαν στις 19.30 και το live θα ξεκινούσε 20.00 μιας και το πρόγραμμα είχε τέσσερις μπάντες, έτρεχα σαν παλαβός στο δρόμο και ευτυχώς δεν σκοτώθηκα (και σας λείψω μετά :( ). Τσιμπάω και τον Ave στην πορεία και δρόμο για κάτω πάλι.

Φτάνοντας εννιά παρά και έχοντας ήδη ξεγράψει την πρώτη μπάντα στο μυαλό, μετά εκπλήξεως ανακαλύπτουμε ότι αν και οι πόρτες είναι ορθάνοικτες κανείς δεν έπαιζε και ακόμα έκαναν soundcheck!! What The Fuck ναουμ'!!! Έλεος. Ρε Βαγγέλη, μπράβο για την προσπάθεια σου να κρατήσεις το metal ζωντανό σε αυτή την αχάριστη και αντιμεταλλική πλέον κωλόπολη, και μπράβο για τα γκρουπάκια που φέρνεις (ξένα και Local), αλλά μη μας γαμάς έτσι!!

Εν τέλει η ώρα είχε πάει 21.30 και οι πρώτοι μπάντα ανέβηκε να παίξει. Freefall. Το γκούπ έχει για βάση την Κατερίνη, αλλά πιο πολύ είναι στη Θεσσαλονίκη πια απ΄ότι εκεί. Αν και στην αρχή (soundcheck) δεν μου γέμιζαν το μάτι, με την πρώτη κραυγή του Μίμη, ο πάγος έσπασε. Καταιγιστικό Metalcore σε αρκετό groovie ρυθμό. Τρελά γούστα. Θα τους ξανάβλεπα ευχαρίστως και θα τιμούσα και το Pit για την πάρτι τους και μόνο, μιας και χτές δεν είχε κανείς όρεξη να αφήσει την γλυκιά καρέκλα του για να κοπανηθεί.

Drunkard. Ένα κεφάλαιο από μόνο του και θα ακολουθήσει εκτενέστερη αναφορά με την κυκλοφορία του νέου τους cd μέσα στο χρόνο (Ιούνιο αν δεν απατώμαι). Thrash, old school style, με μια πινελιά Jack Daniels & Κόλασης, βγαλμένο από ένα συρτάρι που γράφει απ' έξω "οι καλές μου αναμνήσεις από τα 80's", και πουτάνα όλα μετά. Σάββας, σχεδόν δαιμονισμένος να κοπανιέται στο μπάσο (Rise King Death \m/), ο Ορέστης να κάνει απίστευτα πράγματα στην εξάχορδη θεά δίπλα μου, ο Γιάννης αγέροχος όπως πάντα από την άλλη.....τι να πω ξύσιμο του κερατά στην Warlock και ο Σάκης πολεμική μηχανή (τουπα τουπα τουπα και πάρτα στη μάπα).Το Pit πάλι άδειο, αλλά τουλάχιστο οι παρευρισκόμενοι χτυπιόταν έστω και καθιστοί. Δυστυχώς μικρό set γιατί ο χρόνος άρχισε να πιέζει, και αυτό με δυσαρέστησε αρκετά. Εμ έπαιξε μαλακία με την ώρα, εμ μαλακία με το αγαπημένο γκρούπ του λαού (αχαχαχα). Παίχτηκαν κυρίως νέα κομμάτια, και καμία από τις πολυπόθητες διασκευές από Slayer και The Crown που ζητούσε ο κόσμος (2 άτομα δηλαδή από όλους). Ακολουθούν τα Like Sin Explode και King Death από την επερχόμενη δουλειά τους.

Psycho Choke. Hard Core supreme made in Thessaloniki. Στην πιάτσα από το 2002 με αρκετά live, είχα να τους δω καιρό και ιδίως είχα ενδιαφέρον να ακούσω τον νέο τραγουδιστή τους Άλκη. Κλασσικά ο Argy (Κιθάρα) as psycho as it gets!! Δεν έμεινα με παράπονο. Και παλιά τραγούδια και νέα όπως το smash hit τους Get Myself Alone.

Διάλειμμα πάλι για την αλλαγή του stage. Κάπου εκεί είδαμε ότι τελικά είχαν έρθει και vpapanik και hourpou στο μαγαζί.

Caliban:

Αν και είχα δει μερικά κλιπάκια στο youtube που μου ήταν κάπως συμπαθητικά, ήμουν δε αρνητικός για αυτούς. Πείτε το ότι δεν είμαι ο τύπος που μεσ΄στο καταχείμωνο γυρνάω με 3/4 παντελόνι, δεν έχω tattoo στη γάμπα, δεν μου αρέσει το είδος τις μουσικής ή ότι άλλο θέλετε. Και σίγουρα αυτό που είδα στο tube δεν ήταν αυτό που είδα στο stage. Οι Caliban υπάρχουν από το 1997 με 9 κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, αλλά σε τελευταία ανάλυση τελείως αδιάφοροι ( ή να το πω αδιαφόρητοι, όπως λένε και στη Μηχανιώνα!!) Εντάξει δεν έχω βγάλει το μεγάλο φτιάρι, μουσικά έστεκαν μια χαρά με το metalcore τους, αλλά από φωνή ....νίμου. Που πας ρε emo καραμήτρο?? μου άρεσε που ο τύπος εν μέσω "κοπανήματος" έφτιαχνε και τη φράτζα του!! Big έλος δηλαδή. Χαμένοι ώρα γενικά. Θα μπορούσαν να έπαιζαν οι Eluveitie το set πριν τους Headliners ή να μην είχαν έρθει καθόλου και όλα τα πρώτα 2 γκρούπ να έπαιζαν παραπάνω καθ' έκαστος. Πιστεύω πως δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς μαζί μου σε αυτό το σημείο.

Kreator:

Μετά την ξενέρα από τους προηγούμενους και μια γύρα μπύρες ακόμα, η ώρα είχε πάει 22.00 και το stage είχε ετοιμαστεί να υποδεχτεί την υπέρτατη German Thrashing War Machine, Kreator. Absence of War does not mean Peace όπως λένε και οι Impaled Nazarene, και άσχετα να αρχικά είπαμε να απέχουμε από κάθε είδος "εχθροπραξίας", από την πρώτη πενιά ο πόλεμος είχε ξεκινήσει. Uncle, Otp, Elric, Master6 ακόμα και ο γερο Αve μέσα στο pogo και στα σούτια. Ένας πανικός, θα το δείτε και από τα φιλμάκια. Το μόνο αρνητικό / ενοχλητικό ήταν τα πολλά και ανούσια crowd surf attempts από διάφορους metalheads που δεν υπολόγιζαν τίποτα και κανέναν, και σαφώς αγνοούσαν ότι δεν υπήρχε κανείς να τους κρατάει αν όχι για ώρα αλλά διόλου. Και είναι τελείως σκατά μέσα στα σούτια που παίρνεις και δίνεις να σου έρχεται κάτι από πάνω ή από πίσω χωρίς να βλέπεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο Betrayer μόλις είπαμε με τον Otp να βγούμε από τη σφαγή όταν τελιώσει το κομμάτι, προσγειώνετε ένας μπροστά μας, σηκώνεται ψιλοζαλούρας και φεύγει και 30 δεύτερα μετά σηκώνεται και άλλος ένας τον οποίο ο πρώτος είχε θάψει κανονικά. Τραγικό.













Το setlist πιστεύω δεν άφησε κανέναν με παράπονο, από κάθε δίσκο σχεδόν παίχτηκαν δυο κομμάτια. Pleasure to Kill / Riot of Violence / Terrible Certainty / Extreme Aggressions / Betrayer / People of the Lie / Phobia / Violent Revolution / Enemy of God / Voices of the Dead /
Hordes of Chaos / Warcurse / Run Amok Run / Destroy What Destroys You και για encore τα
Flag of Hate / Tormentor.

Με την πρώτη νότα του encore ο Elric ξαναμπήκε στο ξύλο, μιας και οι υπόλοιποι δεν είχαμε ανάσα ούτε άλλο κουράγιο, και επέστρεψε νικηφόρος με πένα!! (dammit)

Ισοπεδωτικοί. Επαγγελματίες, που νιώθουν τον παλμό του κόσμου από κάτω και δεν έχουν χάσει το feeling των 80's και μόλαταυτα είναι και ποιοτικοί. Ανεβαστικοί, αδρεναλίνη στο 101%, όχι σαν κάτι pussies τύπου Caliban. Και σίγουρα το ραντεβού ανανεώνεται για το επόμενο έτος. Kreator ως ότου πεθάνουμε ή πεθάνουν αυτοί!!! Τέλος.

Kreator - Hordes of Chaos


Kreator - People of the Lie

Ηθικό συμπέρασμα:

We are not too old for this shit. We are Old School Metalheads and we will Die in the Moshpit.
\m/

more live stuff here

Νομίζω ότι κάποιοι, αν όχι οι περισσότεροι, από εμάς το περιμέναμε από καιρό. Hell, εδώ ανυπομονούσαμε για το Black Ice και αδημονούσαμε παρά δύο χρόνια μια δεκαετία, όχι για να τους δούμε από κοντά. Για να το θέσω καλύτερα, περιμέναμε την καινούρια δουλειά και την ανάλογη περιοδεία, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε από κοντά.

Η ώρα έφτασε, λοιπόν. Ή σχεδόν έφτασε. AC/DC live in Greece. Ναι, το ξέρω είναι αδικία να παίζουν μόνο στο ΟΑΚΑ και όχι στο ΟΑΚΑ και στο Καυτανζόγλειο. Βασικά, αν με ρωτούσατε τι προτιμώ θα σας έλεγα αέρα να παίξουν μόνο Θεσσαλονίκη και ο βούρκος εδώ χάμω να πα’ να γαμηθεί. Σιγά το πράμα. Ευκαιρία για μπυρόνια και απαρτία σε μια πόλη που είναι hard rock/heavy metal από γεννησιμιού της και δεν της το έχουν πει ακόμη αρκετά δυνατά για να το εμπεδώσει.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ πήγα τη Δευτέρα με τον κολλητό, στηθήκαμε από τις 09:00 το πρωί στην Πανεπιστημίου με τις καφεδιές ανά χείρας και χρειάστηκε να περιμένουμε κοντά δύο ώρες για να βάλουμε τα μαγικά χαρτάκια εκεί που μέχρι πριν λίγο είχαμε τις φραπεδιές. Ωραίο πράμα. Αναμονή στο κέντρο της Αθήνας για εισιτήριο συναυλίας ACDC και οι κάθε λογής περίεργοι να περνάνε και να ρωτούν «ρε παιδιά, τι περιμένετε εδώ;». Σε κάποιους λέγαμε «εισιτήρια για AC/DC» κι εκείνοι απαντούσαν λακωνικά: «Α». Λες και τώρα που το έμαθαν έγιναν καλύτεροι άνθρωποι, ικανοποιώντας την ηλίθια περιέργειά τους. Ακόμη κι αν λίγους μήνες πριν είχαν στηθεί μέσα στο λιοπύρι για να δούνε το play back show της Μαντάνας.

Τι να τους πεις, έπρεπε να τους λέγαμε ότι είμαστε άποροι κι ότι περιμέναμε στην ουρά για το τζάμπα πρωινό με αυγά και μπέικον που μοίραζε ο Δήμος Αθηναίων μία φορά το χρόνο. Ή να τους λέγαμε ότι μοιράζουν τζάμπα λεφτά για να στηθούν κι εκείνοι στην ουρά…

Τέλος πάντων. Ο σεκιουριτάς που πιάσαμε κουβέντα μας είπε πως υπήρχε κόσμος στημένος στην ουρά ήδη από τις 04:00 (!) και πως τα ταμεία άνοιξαν στις 06:00 για να αντιμετωπίσουν τη ζήτηση. Αλίμονο σε εκείνον που είπε πως, αφού ανοίγουν στις 10:30 να πάει κατά τις 10:00. Εδώ εμείς πήγαμε στις 09:00 και περιμέναμε σχεδόν δύο ώρες. Ευχάριστο μεν, δίωρο δε. Ευτυχώς που είχα ρεπό εκείνη τη μέρα και κατάφερα και να ξυπνήσω νωρίς.

Για τις τιμές σχολιάσαμε ήδη σε προηγούμενο post. Τσιμπημένες as usual, αλλά δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Παίζουν με τον πόνο μου και δε μπορώ να κάνω την αντίσταση που θέλω. Ας είναι, επιλέγω την αντίστασή μου να την κάνω αλλού. Θα είμαι εκεί. Κι ας είναι καθημερινή. Κι ας είναι ακριβά. Επειδή τα πρώτα μου ακούσματα ήταν ACDC, επειδή τους ACDC τους ακούω κάθε ώρα. Κι ας είναι απλοί/απλοϊκοί. Τι να κάνουμε, it’s only rock ‘n roll, but I like it. For those about to rock, I do indeed salute you. No Bull.

[update] Μάθανε πως πηδιόμαστε, πλακώσανε και οι μαυραγορίτες...

και πάλι ο δαιμόνιος uncle έχει να σας πει λόγια και ιστορίες από κάποιο ζωντανό δρώμενο της πόλης. Αν και δεν συγκινούμε ιδιαίτερα από live που γίνονται Κυριακές, λόγο δουλειάς κυρίως και προφύλαξης, γιατί αν είναι καλό το live και πέσουν και σούτια για το χαβαλέ, ίσως χαθεί η μερόκα της δευτέρας. Αλλά τα ονόματα ήταν τόσο δελεαστικά για να μη δεν πάω, και πήγα.
Ο λόγος φυσικά για το Balkan tour 2009 των Samael, Keep of Kalessin, Noctiferia. Εξοπλισμένος με αρκετή όρεξη και την μηχανή μου εκκίνησα για την Αποθήκη του Μύλου όπου οι πόρτες θα άνοιγαν 21.00, έχοντας δώσει ραντεβού με τον Metal Warrior και φίλο Ηλία Κ. (formally known as the One and Only True King Leonidas).

Προς έκπληξη μου η κίνηση ήταν σχεδόν μηδενική (και θα ευχόμουν να είναι έτσι και τις εργάσιμες ημέρες), οπότε έφτασα και 20 λεπτά πριν το ραντεβού. Μετά εκπλήξεως (2) ανακάλυψα ότι μόλις είχε ξεκινήσει το support act Noctiferia να ζεστάνει το χώρο. WTF!!! 21.00 έλεγε η αφίσα, και συνήθως ξεκινάνε μισή ώρα μετά, σήμερα τι σκατά συμβαίνει. Τέσπα. Ο Ηλίας κλασσικός Έλληνας metalhead ξεκίνησε 20.45 (!#$!#$), οπότε έχασα 4 κομμάτια από τους αρκετά καλούς Noctiferia και το μοντέρνο death core τους, περιμένοντας των άσωτο για να μπούμε.

Επιτέλους μέσα. Holy Shit !!!! είπαμε και οι δυο, καθώς είδαμε την Αποθήκη εντελώς άδεια, και σαφώς μου λύθηκε η απορία που είχα έξω, καθώς ο τραγουδιστής τους προσπαθούσε να ζωντανέψει τους 150 σχεδόν νεκρούς ακροατές του φωνάζοντας ότι "δεν δαγκώνουν" και ότι "τα πόδια τους δεν βρωμάνε". Ντροπή. Έπεσα από τα σύννεφα. Οκ κατανοητό είναι Κυριακή θα μου πείτε, ναι αλλά έπαιζαν ονόματα καλά με μόνο 20 ευρώ το ticket. Τραγωδία.
Ακούσαμε άλλα 3 κομμάτια από τους support και τέλος.

Και η μεγάλη στιγμή έφτασε. Στο stage ανέβηκε η πολεμική μηχανή που ακούει στο όνομα Keep of Kalessin. Ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η νορβηγική black σκηνή στις μέρες μας. Πολύ δύσκολο να περιγράψεις με λόγια αυτό που είδα. Πραγματικά ισοπεδωτικοί. Δε θα με χαλούσε καθόλου να μη σταματούσαν να παίζουν, γιατί και μετά από μια ώρα και κάτι είχαν τόσο δύναμη σαν να ήταν το πρώτο τους κομμάτι που έπαιζαν. Πώρωση!!! Δεν άφησαν τους φίλους τους παραπονεμένους, παίζοντας κυρίως από τα τελευταία δυο άλμπουμ τους (Armada & Kolossus) αλλά και δυο από τα Ep τους, κομμάτια όπως τα A New Empires Birth, Ascendant, The Wealth Of Darkness, Armada, Crown of Kings, Into the Fire κ.α.

Μετά απο αφόρητες πιέσεις και απειλές για διαγραφή απο τον almighty RoD καταφεύγω στην σίγουρη λύση του high fidelity post με μερικές διασκευές που, κατα την γνώμη μου πάντα, σε βάζουν στο δίλημμα, «να ακούσω το original ή την διασκευή?». Όπως καταλαβαίνετε δεν υπαρχουν video για τα συγκεκριμένα κομμάτια οπότε προσπάθησα να βρώ αυτά με τον καλύτερο ήχο.

1. Painkiller-Death (κανένα δίλημμα για μένα, Death δαγκωτό)

2. Roots bloody roots-Cannibal Corpse ( Cannibal Corpse ή Sepultura; Χμμμ)

3. Sepultura-Orgasmatron (Γίνετε καλύτερο απο των Motorhead; Γίνετε σε λέω)

4. TNT-Six Feet Under (No comment)

5. Black Metal-Dimmu Borgir (Ποτέ δεν ήμουν Fan τους αλλά το κομμάτι λέει)