N.W.O.H.M.B.

Την Τετάρτη θα πάω επιτέλους να κάνω την εγχείρηση αφαίρεσης αμυγδαλών που ανέβαλα τόσα χρόνια (ναι, είμαι κότα) και μου έρχεται στο μυαλό συνέχεια το τραγούδι “Under The Blade” των Twisted Sisters. Όσοι καταλάβατε το γιατί, φαντάζομαι ότι ήδη χαμογελάτε, όπως κάνει κάποιος όταν του θυμίζουν μια τραγελαφική ιστορία, οι υπόλοιποι διαβάστε παρακάτω και ίσως μάθετε κάτι που αγνοούσατε.

Βρισκόμαστε στο έτος 1985 και τέσσερις αργόσχολες τσούλες και συγχρόνως σύζυγοι ανθρώπων με επιρροή στην Αμερικάνικη κυβέρνηση με αρχηγό την αρχιβλαμμένη Tiper Gore (την σύζυγο του παρά τρίχα president), κατά την διάρκεια ενός απογευματινού αφεψήματος δημιούργησαν την PMRC (Parents Music Resource Center).
Στόχος τους ήταν να δημιουργηθεί ένα σύστημα ελέγχου που θα λογόκρινε την μουσική διαφόρων καλλιτεχνών που θεωρούσαν ότι διέφθειραν την νεολαία. Φυσικά, αφού το rock/metal χρησιμοποιεί πιο ελευθέρων ηθών λεξιλόγιο και ασχολείται και με άλλα θέματα πέραν του τρίπτυχου «σ’αγαπώ, μ’αγαπάς και αγαπιόμαστε» αποτέλεσε το κόκκινο πανί για την PMRC.

Το θέμα σύντομα πήρε αρκετά μεγάλες διαστάσεις και συντάχθηκε μια επιτροπή της γερουσίας για να κάνει μια ακροαματική διαδικασία όπου υπέρμαχοι και πολέμιοι της ιδέας αυτής θα εξέφραζαν τις απόψεις τους. Κάπου εδώ δεν περιγράφω άλλο και περνάω κατευθείαν στο αποτέλεσμα όλης αυτής της υπόθεσης που είναι το γνωστό σε όλους "Parental Advisory: Explicit Lyrics" sticker (βλέπε εικόνα) που υποχρεώθηκαν να έχουν κολλημένο οι δίσκοι/CD με μπινελίκια ή σεξουαλικού περιεχομένου στίχους. Λεπτομέρειες και περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.

Στην αρχή είπε ότι (το τραγούδι) μιλάει για τον φόβο των ανθρώπων για τις εγχειρήσεις και γράφτηκε την περίοδο που ο κιθαρίστας του γκρουπ υποβλήθηκε σε μια επέμβαση. Την φοβερή σπόντα όμως την πέταξε λίγο αργότερα όταν είπε ότι κάποια τραγούδια μπορούν να ερμηνευτούν διαφορετικά ανάλογα με την φαντασία, τα βιώματα και τα όνειρα του καθενός. Η Tiper Gore έψαχνε για σαδομαζοχισμό και αυτό βρήκε ενώ αν κάποιος έψαχνε αναφορές για εγχειρήσεις και αυτός θα τις έβρισκε.

Στο παρακάτω βίντεο που είναι από το ντοκιμαντέρ (rockumentary) “Metal: A Headbanger's Journey” μπορείτε να δείτε την προαναφερθείσα σκηνή με σχολιασμό από τον ίδιο τον Dee Snider και εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλα όσα δήλωσε στην επιτροπή εκείνη την ημέρα.

Επίσης θα σας προτείνω να δείτε την ταινία (όχι ντοκιμαντέρ) Warning: Parental Advisory που διηγείται μια ιστορία αγάπης(!!!) με φόντο τα γεγονότα που προανέφερα.

…εντάξει, πλάκα κάνω δεν έχει ιστορία αγάπης, είναι μια ταινία αποκλειστικά για τα γεγονότα που προανέφερα, απλά ήθελα να πείσω και τους πιο ευαίσθητους που μας διαβάζουν να την δούνε.

Μετά από μήνες αναμονής και άκρατο μυστικισμό, χιλιάδες demos και αμέτρητες auditions (που θύμισαν κάτι σε Super Idol), ο Holopainen και η παρέα του μας αποκάλυψε επιτέλους τη νέα εκλεκτή female vocalist των νέων Nightwish. Μας είπε ότι δεν θέλει μια Tarja wannabe, διέψευσε όλες τις φήμες περί της φτασμένης και 'ελεύθερης' τότε Vibeke Stene (ex. Tristania) και τελικά μας πέταξε στα μούτρα την ουρανοκατέβατη Anette Olzon !


Γεννημένη το 1971 στη Σουηδία (ναι, είναι 36 !) ακούγοντας ως παιδί τους σατανιστές ΑΒΒΑ, διέγραψε μια αξιοζήλευτη καριέρα που περιλαμβάνει τοπικές οπερο-ρόκ μπάντες, χορωδίες, γάμους (βαφτίσια, κηδείες), καταλήγοντας να παίρνει ιδιαίτερα μαθήματα φωνητικής, μήπως τελικά ακουστεί κάποτε σαν την απόλυτη θεά (γιατί για να μοιάσει ΠΟΛΥ δύσκολο).



Η πρώτη της προσπάθεια έρχεται με το single "Eva", το οποίο κυκλοφορεί επίσημα αύριο, αλλά ήδη εξασφάλισε από σήμερα ο θείος για εσάς. Κάντε λοιπόν ένα κλικ εδώ και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας. Εμένα προσωπικά μου ακούγεται σαν το απόλυτο Tarja-wannabe κομμάτι, το οποίο όμως κατέληξε κάτι ανάμεσα σε Cranberries και Evanescence. Δεν αποκλείεται όμως να ΠΟΥΛΗΣΕΙ και του χρόνου να δούμε όλη την παλιοπαρέα στη Eurovision.



Καλή προσπάθεια Τuomas, αλλά ο ανομολόγητος έρωτάς σου έφυγε για πάντα, οπότε βολέψου τώρα με τη γριά. Εμείς θα συνεχίσουμε να την ακούμε σε κομματάρες όπως :

- Elvenpath (1996)
- Know Why the Nightingale Sings (1996)
- The Pharaoh Sails to Orion (1998)
- Sleeping Sun (1998)
- Wishmaster (2000)
- Ever Dream (2002)
- The Phantom of the Opera (2002) - Best cover EVER
- Wish I Had an Angel (2004)


και να τη θυμόμαστε live στο RockWave '04 (τα πρώτα μου βήματα ως συναυλιακός φωτογράφος).



Και για το τέλος, σας αφήνω να απολαύσετε...

Πρόλογος:
Εισιτήριο: 30 Εuro
Artists: Kreator (Germany) & Celtic Frost (Switzerland)
Location: 19/5/07 @ Υδρόγειος Live Stage, Θεσσαλονίκη (Έναρξη 21:00)

Έχοντας υποστεί άπειρες ταλαιπωρίες κατά την προσέλευση μου στα τελευταία Live, είπα αυτή τη φορά να φερθώ σα γνήσιος γερμανός και να πάω πριν την ώρα μου στο ραντεβού. Έφυγα από το σπίτι γύρω στις 7 έχοντας στο νου ότι θα βρω κίνηση στο δρόμο, και πως είχα να φορτώσω στο μεταλλικό μου όχημα και άλλους 2-3 για εκεί. Τελικά δεν βρήκα καθόλου κίνηση στο δρόμο και κατά τις 8 το μεταλλικό όχημα είχε παρκάρει σε πολύ ευνοϊκή θέση και πηγαίναμε προς το venue. Κατά τις 8.30 μας πέρασε η super ιδέα, να αφήσουμε ζακέτες, σεσουάρ, τσάντες και λοιπά εξαρτήματα στο αυτοκίνητο, και έτσι πράξαμε. 3 λεπτά μετά άνοιξαν οι ουρανοί να μας δώσουν το βάπτισμα του "κακού". Σχεδόν λούτσα τρέχαμε πανικόβλητοι να βρούμε στέγαστρο αλλά το μόνο που υπήρχε ήταν μέσα από τα κάγκελα τις Υδρογείου. Και αφού ήμασταν από ζάχαρη δεν είχαμε άλλη επιλογή, μέσα γρήγορα. Μαλακία, γιατί είχα το εισιτήριο του OTP πάνω μου. Τελικά τον μπάσαμε και αυτόν μέσα και όλα καλά. Το NWOHMB Crew αυτή τη φορά απότελούσαν οι: Εγώ, ο vpapanik, o OTP, ο hourpou (man, που θα πάει θα ανακαλύψω από που σε ξέρω), ο vortex (καλά θα κάνεις να ποστάρεις που και που), και την παρέα συμπλήρωσαν οι: Βασίλης "Nocturnal Drums of Death", o Γιάννης "Brutal" και ο Σάκης "παίρνω παυσίπονο 4 ώρες πριν με πιάσει ο πονοκέφαλος!!!". Για άλλη μια φορά απών ήταν ο RoD και ο avessalom και έχασαν ένα show που θα είχαν να το λένε και στα παιδιά τους (Περαστικά RoD).

Main Event:
Ώρα 21.00. Το show ξεκινά.

Οι γερόλυκοι χριστιανοί Celtic Frost δίνουν δυνατό παρόν με το avantgarde style παιξίματος τους.
Lineup:

Tom Gabriel Fischer, Φωνή/Κιθάρα, Martin Eric Ain, Κήρυγμα/Μπάσο
Franco Sesa, Τύμπανα, V Santura, Κιθάρα (session)

Το έχουν ακόμα το άθλημα, και καλά μάλιστα. Μια απόκοσμη ατμόσφαιρα από παλιά και νέα κομμάτια, με απόκορύφωμα το 14λεπτο"Synagoga Satanae" βγαλμένο κατευθείαν από την κόλαση.

Το Playlist:

Into the Crypts of Rays
Dethroned Emperor
Circle Of the Tyrant
Necromantical Screams
Procreation of the Wicked
Progeny
Mesmerized
Visions of Mortality
TotenGott
Synagoga Satanae
A Dying God Comes into Νew Flesh

Πολύ καλή σκηνική παρουσία, και ιδιαίτερα ο Martin Eric Ain, σαν καλός "θεούλης" κήρυττε ακατάπαυστα και πάγωνε όλο το χώρο με τα λεγόμενα του, με απoκορύφωμα το Psalm 14:1 της Βίβλου "There is Νo God". Επίσης θεωρώ υποχρέωση μου να κάνω μεγάλη αναφορά στον Franco Sesa, ο οποίος "έσπασε" το σετ του κανονικά, προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι οι Frost των έβγαλαν κατευθείαν από το τρελάδικο της περιοχής τους. Hail !!!









Τέλος πρώτου κύκλου: 22.30.

Ακολούθησε 30λεπτο διάλειμμα για την αλλαγή των σκηνικών, μερική αλλαγή στο drum kit και μικρό soundcheck.

Ο τρελός του χωριού έφτασε αισίως τα 59 (πράγμα πολύ περίεργο αν αναλογιστούμε τα drugs που έχει καταναλώσει) αλλά δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Την Δευτέρα 21 Μαΐου κυκλοφορεί ο νέος του δίσκος «Black Rain» και για να δούμε αν μπορέσει να μας συγκινήσει αυτήν την φορά.
Μπορεί να έχει πάνω από 10 χρόνια να βγάλει κάτι πολύ καλό (Ozzmosis) αλλά ας το ακούσουμε πρώτα και μετά ας αρχίσουν οι κριτικές.


Επίσης θα ήθελα να πω ότι στον τύπο αξίζει ένα μεγάλο RESPECT γιατί συνεχίζει να είναι ενεργός στο metal με νέες κυκλοφορίες, περιοδείες και στηρίζοντας άλλους καλλιτέχνες του χώρου παρά τα million of dollars που έχει.
Αυτό δείχνει ότι είναι ακόμα αφοσιωμένος στο είδος της μουσικής (και στον κόσμο) που τον έκανε διάσημο (σε αντίθεση με άλλους). Μην το γελάτε 37 χρόνια μεταλλο-ένσημα έχει κολλήσει και ακόμα δεν λέει να πάρει σύνταξη….και στην τελική, ποιος θα ήθελε να τα παρατήσει ο «Godfather of heavy metal».

Oι Μy Shameful δημιουργήθηκαν το 1999 απο τους Sami Rautio και Harri Jusilla .Ηχογράφησαν 3 demos κατα την διάρκεια του 2000.Το 2001 το τελευταίο απο τα τρία demo που ηχογράφησαν κυκλοφόρησε απο την Ιταλική εταιρεία Nocturnal Music,ενώ τράβηξε την προσοχή της Φιλανδικής Firebox Records.

To πρώτο τους album Οf All The Wrong Things κυκλοφόρησε μόνο με τον Sami Rautio.
Στο δεύτερο τους album,Οf Dust, οι Φιλανδοί πέρα απο το συνηθισμένο death/doom εμπλουτίζουν τον. ήχο τους και με funeral doom περάσματα.Και αυτό το album έγινε χωρίς την παρουσία drummer Αμέσως μετά όμως την κυκλοφορία του album οι Mark Napier , Mario Hahn και Τwist γίνονται μέλη του συγκροτήματος και κυκλοφορούν το τρίτο τους κατα σειρά ολοκληρωμένο δίσκο The Return To Nothing με ολοκληρωμένο line up για πρώτη φορά. Το 2007 αποχωρεί ο drummer τους ,που όμως γρήγορα αντικαταστάθηκε απο τον Jurgen Frohlig .


Current Line-Up

Sami Rautio - vocals, guitars, keyboards
Mario Hahn - guitars
Twist - bass
Jürgen Fröhling - drums

Discography




-Of All The Wrong Things -2003









-...Of Dust-2004






-The Return To Nothing-2006






Aκολουθεί το Video This Same Grey Light απο το Τhe Return To Nothing



Links

www.myspace.com/myshameful
www.myshameful.com

Το ξέρω ότι το editorial αυτού του μήνα άργησε λίγο αλλά δεν νομίζω ότι το περίμενε κανείς έτσι και αλλιώς.

Google keywords
Δείτε αυτήν την εικόνα πρώτα.

Λοιπόν, το έχω πάρει απόφαση φέτος να αφήσω το πορτοφόλι μου ανοιχτό για να φεύγουν διαρκώς τα ευρά. Αλλά όταν είναι για καλό σκοπό, πάω πάσο.

Νομίζω ότι 40 ευρουλάκια είναι καλή τιμή για να απολαύσω τρεις κάφρους επί σκηνής να μου λένε όμορφα πράγματα όπως «Ace of Spades», «The Chase Is Better Than The Catch», «Orgasmatron», «Eat The Rich», «Killed By Death» και άλλα φαιδρά.

Ναι, λοιπόν, είναι γεγονός. Ο Lemmy και η παρέα του θα μας κάνουν την τιμή και μάλιστα, κόντρα στο αθηνοκρατούμενο καθεστώς, πάνε πρώτα στη Θεσσαλονίκη (Principal, 12/6) και μετά στην Αθήνα (Ξιφασκία, 13/6).

Βέβαια δε μπορώ να καταλάβω γιατί η τιμή στη Θεσσαλονίκη είναι 48€ προπώληση και ταμείο και στην Αθήνα 40€ προπώληση και 45€ ταμείο. Επίσης δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να ανακοινώνεται η συναυλία στα rocking.gr και avopolis metal και στο επίσημο site τους να μη γίνεται λόγος για κάτι τέτοιο.

Αλλά αυτές πιστεύω είναι ασήμαντες απορίες ενός πολύ σημαντικού ανθρώπου such as my self.

[update] Τελικά το ανακοίνωσαν και στο site τους, οπότε I guess it's official...

Κι αν το σχόλιό σας είναι τύπου πάλι τους γεροξεκούτηδες μας κουβαλάνε για να τους κολλήσουν ένσημα και άλλα φαιδρά, I suggest you think again busters. Do you think you are loud enough for Motorhead?

By the way, αν μπορείτε να βρείτε το Stage fright κατεβάστε το (εννοείται από το ράφι, από πού αλλού;).

Motorhead - Killed By Death

Εισιτήριο: 5€
Main Act: WANTED
Guest Star: Hooligans
Έναρξη: κανονικά 20:30 (αλλά φυσικά άρχισε κατά τις 22:00)

Hooligans
Οι Hooligans ανέβηκαν στην σκηνή με look Motorhead και σε συνδυασμό με το βαρύ και ασήκωτο attitude, περίμενα να ακούσω μπόλικη φασαρία και “easy rider” ροκιές που θα με προετοίμαζαν για το main act.
Δυστυχώς όμως η τραγουδίστρια προσπαθούσε να υπερκαλύψει τα όργανα γκαρίζοντας χωρίς λόγο όλη την ώρα και μάλιστα τόσο φάλτσα και άγαρμπα (δεν μπορείτε να φανταστείτε) που δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει τα λόγια των τραγουδιών που ερμήνευε (το σωστό ρήμα εδώ είναι έσφαζε). Αυτό βέβαια δεν ήταν και τόσο κακό γι’ αυτήν, αφού όλοι καταλάβαμε ότι δεν ήξερε τα λόγια μιας και τα διάβασε από διάφορες Α4 κόλλες που είχε διάσπαρτες στο πάτωμα.
Σε κάποια στιγμή νόμιζα ότι το μαρτύριο θα τελείωνε καθώς ανέβηκαν στην σκηνή και άλλοι δύο τύποι για να πούνε και αυτοί μερικά τραγούδια αλλά ως εκ θαύματος, κατάφεραν (γιατί περί κατορθώματος και θαύματος μαζί πρόκειται) να ακούγονται το ίδιο ή και χειρότερα.
Κρίμα μόνο για τα παιδιά στα όργανα που φαινόντουσαν να έχουν κάνει τις πρόβες τους αλλά οι «τραγουδιστές» τους πήραν στο λαιμό τους και το show πήγε (κατά γενική ομολογία) άπατο.

WANTED
Αφού προστέθηκαν τα κατάλληλα φουλάρια στο μικρόφωνο βγήκαν και οι WANTED στην σκηνή καταχειροκροτούμενοι και ξεκίνησαν το σετ τους που αποτελούνταν κυρίως από τραγούδια του νέου τους δίσκου «Neon Nights».
Μην έχοντας ιδιαίτερη σχέση με το «κομμωτήριο» ροκ δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν οι συνθέσεις τους ήταν καλές ή όχι, πάντως δεν μπορώ να πω ότι άκουσα κάποιο χιτάκι το οποίο να με συγκινήσει.
Τα παιδιά προσπαθήσανε αλλά λίγο ο χάλια ήχος (το μέρος είναι απαράδεκτο), λίγο η μικρή σκηνή (ότι το μέρος είναι απαράδεκτο σας το είπα;) και λίγο το μικτό κοινό (που αποτελούνταν και από ροκάδες αλλά και από άτομα που ήρθαν για συμπαράσταση στην μπάντα χωρίς να έχουν ιδιαίτερη σχέση με το είδος της μουσικής) δεν βοήθησαν στο να γίνει ένα καλό live.