N.W.O.H.M.B.

Μπορεί το καλοκαίρι να είχε αρκετές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο Σεπτέμβριος, όμως, είναι λίγο “άδειος” από άποψη συναυλιών.
Πολλοί μάλιστα λένε ότι λόγω οικονομικής κρίσης (και πράσινα άλογα) δε θα δούμε και πολλά ονόματα φέτος στην πόλη. (Σωστά όλα τα λεφτά τα δώσαμε στο νέο δημαρχιακό μέγαρο).

Οι συναυλίες που είναι προγραμματισμένες είναι οι Candlemass 03 Οκτωβρίου, οι Cannibal Corpse στις 17/10 και οι Amorphis στις 31/10. Όλες οι συναυλίες στο Principal (που αλλού!)

Βέβαια, ακόμη είναι λίγο νωρίς για να ξέρουμε τι θα γίνει το υπόλοιπο της χρονιάς, οπότε ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε αρκετές συναυλίες.

Άντε και καλό χειμώνα (#%$@!@^^^$$^&^&$%##@@!#)

Υ.Γ. Μπορεί να είχα πολύ καιρό να αναρτήσω κάτι αλλά μετακόμιζα (και δεν χώριζα).

Επιτέλους... οι κλέφτες ανακοίνωσαν ότι θα φέρουν τους AC/DC στην Ελλάδα. Παραπάνω σχόλια δεν χρειάζονται. Φυσικά σε μια διαστημική συναυλία σαν αυτή τα πόσα είναι αστρονομικά. Ακολουθεί και το press release των γνωστών κλεφτών:

"Επιτέλους οι AC/DC στην Ελλάδα!

Υποδεχόμαστε τους AC/DC στις 28 Μαϊου, στο Ολυμπιακό Στάδιο, της Αθήνας, ακριβώς 7 μήνες μετά την έναρξη της “Black Ice World Tour” που έγινε στις 28 Οκτωβρίου στην αρένα Wachovia στο Wilkes-Barre της Πενσυλβανίας.

Το ηλεκτρικό κύμα των AC/DC ξεκίνησε!

Οι AC/DC, γνωστοί παγκοσμίως για τα μοναδικά shows τους και τις sold out εμφανίσεις τους που ξεσηκώνουν μεγάλα στάδια ανά τον κόσμο καταφτάνουν με την Black Ice World Tour! Όπως χαρακτηριστικά έγραψε η Chicago Tribune, το show της Black Ice World Tour είναι μια γιορτή αφιερωμένη σε ό,τι κάνει το Rock ‘N’ Roll μοναδικό!

Η εντυπωσιακή παραγωγή που σφραγίζει ένα από τα μοναδικά και πιο απολαυστικά shows στον κόσμο, θα ταξιδέψει αυτούσια μέχρι την Ελλάδα.

Back In Black, Hell’s Bell, Highway to Hell, For Those About To Rock… μερικά από τα μουσικά αριστουργήματα του σημαντικότερου κιθαριστικού διδύμου, των αδελφών Young, της ιστορίας της ροκ. Χαρακτηριστικά τους η μοναδική τους ενέργεια και η εκκεντρικά rock n roll σκηνική παρουσία τους!

Τεράστιες καμπάνες, η φουσκωτή Rosie, τα ηχηρά κανόνια και φυσικά …μην ξεχνάμε το trade mark της μπάντας, την κολεγιακή στολή του αεικίνητου Angus Young !!!

Αυτή τη στιγμή, όλα τα μεγάλα γήπεδα της Ευρώπης είναι ήδη sold out!

Τα μόνα εισιτήρια που θα μπορείτε να βρείτε σε όλη την Ευρώπη είναι αυτά του Αθηναϊκού show.

Η προπώληση ξεκινάει στις 3 Φεβρουαρίου 2009.

Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται ως εξής:

90e καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου, στο κάτω διάζωμα

70e καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου στο κάτω διάζωμα.

60e καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου στο άνω διάζωμα.

80e όρθιοι, γενικής εισόδου στην αρένα.

Θα υπάρχει όριο αγοράς εισιτηρίων, έως 4 εισιτήρια ανά άτομο.

Σημεία Προπώλησης:

Ticket House:

Αθήνα – Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς) / 210 3608366

Θεσσαλονίκη - Μητροπόλεως 102 / 2310 264880

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή 10:30-18:00 Σάββατο: 10:30-16:00

Online Sales: www.ticketpro.gr"

Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις για τη μουσική τους. Μπορείς να πεις ότι ο Harris έχει ξεμωραθεί πια, ότι ο McBrain είναι σάχλας, ότι ο Dickinson είναι αδερφή, ότι ο Smith είναι κρυόκωλος, ότι ο Gers είναι ποζεράς. Οκ. Μπορείς να τα πεις όλα αυτά, μπορείς να πεις κάτι από αυτά, μπορείς να πεις ότι μας τα έχουν πρήξει.

Ό,τι και να πεις, you infidel, παραδέξου:
THOSE FUCKERS INVENTED “STAGESHOW”!!!!!!!

Τα πριν: Δούλευα 08:00-16:00 (fuck), έφυγα από τη δουλειά κατά τις 17:00, δεν πρόλαβα να ξεκουραστώ, μου είχε τελειώσει ο καφές, bite me, είπα, θα ξυπνήσεις με μπύρες εκεί (τι? δεν το ξέρατε ότι η μπύρα έχει καφεΐνη??? θυμήστε μου να σας το αναλύσω κάποια στιγμή). Ξέχασα το εισιτήριο (fuck again) πέντε λεπτά μακριά από το σπίτι (ευτυχώς), γύρισα και το πήρα. Στην εθνική.... κίνηση «γαμησέτα» (μία λέξη). Για τα διόδια δεν το συζητάω, από την Αχαρνών φαινόταν η ουρά. Έξοδος προς Ωρωπό. Από τη στροφή για Μαλακάσα παρκαρισμένα αμάξια. ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ, ούτε στους Metallica τέτοιο πράμα. Σιγά μην παρκάρω εδώ. Περνάω το νεκροταφείο ζώων και παρκάρω λίγο πιο κάτω από τις κατασκηνώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι ψάρακες πάρκαραν δυο ώρες ποδαρόδρομο. Ας πρόσεχαν. Μονοπάτι, φτάσαμε. Μπαίνω μέσα.

Τα during: Μπύρες και χάζεμα στα merchandise και μετά αραξουάρ στα χώματα, στο λοφάκι όπως κοιτάς τη σκηνή δεξιά κάτω από το δέντρο. Χαζολόγημα, γκομενολογίες, τα γνωστά. Στηρίζω Monsterville με καταπληκτική τσάντα ώμου AC/DC και κορυφαίες σαγιονάρες δίχαλο "Scarface".

Support: Λοιπόν, ακόμη κι από τόσο μακριά η Lauren φαίνεται ότι είναι κουκλάρα. Θα έλεγα μουνάρα, αλλά δεν είναι αυτός ο σωστός χαρακτηρισμός. Είναι π-α-ν-έ-μ-ο-ρ-φ-η! Και έχει ωραία φωνή. Αλλά.... κακά τα ψέμματα, αν δεν είχε το Harris πατέρα, σαπορτάρισμα στους Maiden δε θα έβλεπε ούτε με κυάλι (εκτός αν τον είχε γκόμενο. Ή θείο. Ή αδερφό. Ή ξάδερφο. Ή τέλος πάντων το πιάσατε). Ναι, ρε man, γιατί σκέψου έτσι. Θα έπαιζε ποτέ η Avril Lavigne support στους Maiden; Τι είναι η Lauren Harris; Μια πιο heavy Avril Lavigne. Είτε σου αρέσει, πάντως, είτε όχι, είναι αλητεία να σου λέει η κοπέλα ότι «το επόμενο τραγούδι είναι το τελευταίο» και εσύ να χειροκροτάς λυσασμένα. Εντάξει, μπορεί να μη σου αρέσει ή να μη θες να παραδεχτείς ότι σου αρέσει, επειδή ο Κατσιμάρδος τυγχάνει very heavy metal fan και φοβάσαι μη σε κράξει, αλλά μην το χέζεις.
Οι κακές παρέες τι κάνουν, πάντως... Όποτε άνοιγε το στόμα της η κοπελίτσα όλο the f word έλεγε. Κάποιος θα πρέπει να την απομακρύνει από τον Bruce πριν να είναι αργά (που ήδη είναι, αλλά τεσπά)...

Main act: Απλά κορυφαίοι. Κορυφαίο show, κορυφαίοι σε όρεξη, κορυφαίοι σε διάθεση, κορυφαίοι σε όλα. Ο Dickinson όργωνε πάνω κάτω τη σκηνή όλη την ώρα συν όλα εκείνα τα καλούδια που κάνουν μια συναυλία Iron Maiden να ξεχωρίζει. Το setlist ήταν γεμάτο, ενώ η ατάκα της βραδιάς ήρθε από τον Bruce: «Some of these songs are older than you are»... Όντως.

Χορταστικοί αν μη τι άλλο. Φωτιές επί σκηνής, σκηνικά απίστευτα από πίσω και το κυριότερο: κρυστάλλινος ήχος. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε συναυλία Maiden και ακούγονταν και οι τρεις κιθάρες.

Το Rime Of The Ancient Mariner το καταευχαριστήθηκα και από φωνή ο Bruce συνεχίζει να γαμεί και να δέρνει. Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, αλλά who cares, λίγο υποστήριξη δε χάλασε ποτέ κανέναν.

Ο Dickinson είναι θεός, το είπαμε. Ωστόσο, ακόμη και ως θεός, η ηλικία φαίνεται πάνω του. Κι αν παραμένει αεικίνητος, κι αν δεν του φεύγουν φάλτσα, οι ανάσες του δεν είναι ίδιες. Κι αυτό φαινόταν όταν έτρεχε και τραγουδούσε ταυτόχρονα.

Στο Wasted Years o Smith μπήκε λάθος στο solo (συνέχιζε να παίζει το riff, ενώ ξεκινούσε το solo), αλλά αμέσως το κατάλαβαν οι άλλοι και ακολούθησαν εκείνον! Μου φάνηκε παράξενο τόσο το ότι εκείνοι προσαρμόστηκαν ΑΜΕΣΑ (λόγω χημείας προφανώς) στον έναν όσο και το ότι ο Smith έκανε λάθος σε ένα τραγούδι που έχει γράψει ο ίδιος.

Είναι, όμως, οι μόνοι άνθρωποι που ακόμη και με τα λάθη τους παραμένουν άψογοι

Setlist: Churchill’s Speech, Aces High, Two Minutes To Midnight, Revelations, The Trooper, apo edo kai meta to exasa, alla epaiksan polla kai kala.

Μου άρεσε: Που άκουσα Revelations, Rime Of The Ancient Mariner (ήταν σα να βλέπω το Live After Death), Powerslave (ομοίως), Μoonchild.

(Συνέχεια από το προηγούμενο:) Που άκουσα Rime Of The Ancient Mariner και ήταν ά-ψ-ο-γ-ο.

Που είχε τρελό κόσμο (περίπου 30.000) για ένα συγκρότημα που έρχεται περίπου κάθε δύο χρόνια.

Που είδα Eddie από το Somewhere In Time επί σκηνής.

Που είδα κάτι βυζιά απίστευτα δίπλα μου και καμιά ώρα αργότερα ένα πρόσωπο απίστευτο.

Που η φετινή σοδειά από συναυλίες ήταν χορταστική (ελπίζω και η Madonna να είναι το ίδιο καλή ;p).

Δε μου άρεσε: Που όλοι έκραζαν για άλλη μια φορά «Alexander, Alexander», αλλά όταν πήγε να το τραγουδήσει a cappela ο Dickinson το 2006 δεν το ήξερε κανείς

Που πάντα ο πιο ψηλός της συναυλίας θα κάτσει μπροστά μου στα δύο μέτρα το πολύ. Κι αν μετακινηθώ δεξιά ή αριστερά με ακολουθεί κατά πόδας. Κι αν πάω να κάτσω αλλού θα έρθει μπροστά μου ο αμέσως ψηλότερος. Και πάει λέγοντας.

Που καύλωσαν όλοι για τα παλιά τραγούδια, αλλά όταν αυτά ακούγονταν το κοινό ήταν σαν παγωμένο, κάτι που έγινε στα Can I Play With Madness, Moonchild, Revelations σίγουρα και πιθανόν και σε άλλα που τώρα δε θυμάμαι. Ρε ζώα, άμα θέλετε παλιά τραγούδια, γιατί κοιτάγατε σα χάνοι; Πάρτε, λοιπόν, ξανά μανά Fear Of The Dark να έχετε.

Που οι Pimps μίκρυναν τα ποτήρια της μπύρας, αλλά άφησαν την τιμή αναλλοίωτη.

Που οι ίδιοι τύποι δεν είχαν κόσμο να δουλέψει τα περίπτερα με τις μάρκες, με αποτέλεσμα να περιμένεις περίπου 20 λεπτά για να αγοράσεις μάρκες.

Που ελέω κίνησης έκανα μία ώρα να πάω και ελέω τροχαίας δύο για να γυρίσω (από το σπίτι μου το TerraVibe είναι με το αυτοκίνητο και υπό κανονικές συνθήκες περίπου μισή ώρα)

Συμπέρασμα: παραπέμπω στον τίτλο. Για μένα, τουλάχιστον συναυλιακά δεν τους βγαίνει κανείς. Respect από εδώ μέχρι τη Maidenoμάνα Αγγλία.

P.S.: Όπως είδατε τα «μου άρεσε» είναι λιγότερα από τα «δε μου άρεσε», αφού oύτως ή άλλως πήγα προδιατεθειμένος να γκρινιάξω. Αν, λοιπόν, είσαι ο γνωστός ανώνυμος (ίδε σχόλια προπροπροπροπροπροηγούμενου post), έλα να σχολιάσεις όπως ξέρεις και μετά κατέβαστα να σε περάσει ο Alroud μια πριονοκορδέλα.

Σήμερα έκανα την υπέρτατη μαλακία. Πήρα τη φωτογραφική αλλά όχι μπαταρίες (είναι compact). Πάντως αύριο θα ψάξω όλο το youtube για βίντεο.

Αυτή η συναυλία ήταν ΜΑΓΕΙΑ. Μόνο έτσι μπορώ να το περιγράψω. Τα συγκροτήματα ήταν στην καλύτερή τους κατάσταση κι έπαιξαν φανταστικά. Και το καταευχαριστήθηκαν γιατί το έβλεπες στα πρόσωπά τους. Πραγματικά γούσταραν που έπαιζαν για μας.

Οι Firewind μιλάμε μας σκότωσαν. Παίξαν γύρω στη μία ώρα αλλά πραγματικά έδειξαν την αξία τους. Έπαιξαν τραγούδια απ' όλα τα άλμπουμ εκτός του Forged By Fire αν δεν κάνω λάθος. Από Burning Earth τα Steal Them Blind ,I Am the Anger & Fire and Fury (πανζουρλισμός - όλοι κάναμε air guitar στις σολάρες). Απ' το Between Heaven & Hell, το ομώνυμο. Απ' το Allegiance τα Falling to Pieces & Till the End of Time. Απ' το τελευταίο τους, Into the Fire, Head Up High, Mercenary Man & Circle of Life. Αν ξεχνάω κανένα... ε δεν τρέχει και τίποτα. Έπρεπε πάντως να 'παιζαν και το Maniac, είναι απίστευτο τραγούδι και άψογη διασκευή (θα τα πώ και στο review άυριο).

Όταν τους βλέπεις live καταλαβαίνεις την κλάση τους. Όλοι τους είναι άριστοι μουσικοί. Ο Gus G. έσπερνε με τα σόλο του, άλλο να τον ακούς στο άλμπουμ κι άλλο να τον βλέπεις ζωντανά. Ο Απόλλο έχει γαμάτη φωνή και τραγούδησε άψογα. Έκαναν και το κλασικό "παιχνίδι" με το κοινό τραγουδάω-οοοωοοοωωοοο-κι-ακολουθήστε-με. Ο Bob εκτέλεσε και χρέη κιθαρίστα και παρέδωσε πραγματικά. Ο Petros στο μπάσο γαμούσε κι έδερνε. Είναι πολύ μορφή τελικά. Ο Mark απ' την άλλη... σκότωνε τα τύμπανά του. Ο τύπος είναι πολύ δυνατός. Τα drums ήταν πολύ καλύτερα απ' ότι στα άλμπουμ.

Γενικά έπαιξαν άριστα και γούσταραν πολύ. Εμείς πάλι ξεβιδωθήκαμε στο headbanging και το τραγούδι.

Kamelot τώρα. Αυτή φτιάχνουν μια κατηγορία από μόνοι τους. Καταρχήν έφεραν μια κοπελιά στα γυναικεία φωνητικά και στο βιολί όπου υπήρχε. Εδώ δυστυχώς θυμάμαι ελάχιστα τραγούδια γιατί δε ξέρω τους τίτλους τους. Αν ακούσω τα άλμπουμ θα τα θυμηθώ. Έχω την εντύπωση ότι κι αυτοί έπαιξαν από συγκεκριμένα άλμπουμ. Τα δύο τελευταία και το The Fourth Legacy. Ήταν απλά ένα αμάλγαμα (πως το μιλάω ο πούστης!!) από τέλειο power metal.

Ο Roy είναι θαυμάσιος τραγουδιστής. Βασικά, ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ. Το βλέπεις στο πρόσωπό του ότι νιώθει κάθε συλλαβή που βγάζει απ' το στόμα του. Αυτός ειδικά κι αν γούσταρε, ανάμεσα στα τραγούδια συνεχώς χαμογελούσε μέχρι τ' αυτιά. Ο Casey Grillo (drums) είναι απίστευτος. Μας παρέδωσε ειδικά ένα drum solo, να γλείφεις τα... αυτιά σου. Πολλή δύναμη και πολύ περισσότερο bombastic τα τραγούδια. Λες κι έριχναν κανόνια. Ο Tomas εντάξει, κεντάει στις κιθάρες και τα σόλο του είναι υπερ-γαμάτα. Ξέρει να φτιάχνει RIFFS. Ο μπασίστας έδωσε κι αυτός ένα μικρό σολάκι σε 2 φάσεις και γουστάραμε. Αυτός κι αν ανεβοκατέβαινε στη σκηνή. Κι αυτός μεγάλη μορφή. Galloping riffs από 'δω κι από 'κει και το κεφάλι να πηγαίνει πάνω κάτω. Ο πληκτράς ήταν πιο γαμηστερός απ' όσο περίμενα. Γενικά τους πληκτράδες δε τους δίνω πολλή σημασία αλλά αναθεώρησα αμέσως. Ειδικά στο σόλο που έκανε, γάμησε κι έδειρε. Εκτός απ' το ότι είναι ταχύτατος, έπαιξε δύο ρεφραίν κλασικής μουσικής (πολύ γνωστά αλλά δε ξέρω ποιά είναι) και μάλιστα (εδώ έχει μεγάλη σημασία) έκανε τον κόπο να μάθει να παίζει το "ρεφρέν" απ' το συρτάκι!!!! (τέλος πάντων, αυτό που χόρευε ο Άντονι Κουίν στο "Ωνάσης").

Να πώ ότι μπήκαν για 3 encore (αν δεν ήταν 4 δηλαδή, σε κάποια φάση έχασα το μέτρημα) αφού ζητούσαμε συνεχώς κι άλλο!!! Πρέπει να έπαθαν την πλάκα τους γιατί φωνάζαμε και συμμετέχαμε πάρα πολύ. Στο τελευταίο encore, έπαιξαν το March of Mephisto. Εκεί ρε παιδιά τί να σας πώ. Τέτοιο headbanging και πώρωση γενικότερα δεν έχω ξαναδεί - κι απ' την πλευρά της μπάντας κι απ' τη δική μας. Χτυπιόμασταν πάνω κάτω, χτυπιόντουσαν πάνω κάτω, τραγουδούσαμε, κάναμε ό,τι air-... μπορείς να φανταστείς. Ο Casey ειδικά χτυπούσε αλύπητα τα τύμπανά του...

Αυτό που μου 'κανε περισσότερο εντύπωση, ήταν ότι για τους Firewind είχαν έρθει και μικρότερες ηλικίες. Μιλάμε για παιδιά 12-13 και μάλιστα είδα μια οικογένεια με δύο παιδάκια κάτω των 7!!!

Αυτή η συναυλία ξεπερνούσε ακόμα κι αυτή των Rotting Christ. Πραγματικά το λέω και το εννοώ. Και περισσότερα από 30 ευρώ να ζητούσαν, χαλαρά τα έδινα γι' αυτό το live. Αύριο το απόγευμα θα ψάξω να βρω βιντεάκια οπότε... stay tuned.

Metal boyz and metal gals, την 1η Ιουλίου ετοιμαστείτε για μια επιστροφή σε ονόματα που ταρακούνησαν γερά την ένδοξη, κάφρικη και ροκ-μεταλλική δεκαετία των 80’s.

Στις αρχές του Ιουλίου 2000 ξεκίνησα όλος χαρά από το Dortmund, όπου έμενα τότε (Γερμανία), για το Oberhausen, προκειμένου να δω το Metal 2000. Οι Iron Maiden έχουν επανασυνδεθεί και θα είναι η δεύτερη φορά που θα τους δω επί σκηνής με το τωρινό line up (η πρώτη ήταν τον Ιούνιο του ίδιου έτους στο Dynamo Open Air στην Ολλανδία και η αρπαχτή του 99 στο Περιστέρι για το Ed Hunter δε μετράει). Μόνο που τώρα η λίστα των συγκροτημάτων που θα παίξουν είναι αν μη τι άλλο εκρηκτική: Dirty Deeds, Spiritual Beggars, Dream Theater, Motorhead, Slayer, Iron Maiden.

Ναι, το ξέρω, είναι ένα πολύ ετερόκλητο bill, αλλά who the fuck cares, θα έβλεπα συγκροτηματάρες που δεν είχα δει ποτέ ως τότε συν που είχε έρθει και ο κολλητός μου από την Ελλάδα.

Τελικά πήραμε τα αρχίδια μας, διότι το προηγούμενο βράδυ στη συναυλία της Φρανκφούρτης ο Janick Gers είχε πέσει από τη σκηνή και είχε σπάσει το χέρι του. Οι συναυλίες που αναβλήθηκαν για το λόγο αυτό ήταν εκείνη του Oberhausen και του Rockwave. Για την ακρίβεια, το Rockwave δεν αναβλήθηκε, απλά οι Dream Theater έπαιξαν headliners ως προηγούμενο όνομα.

Τέλος πάντων, η πίκρα μας ήταν μεγάλη, γιατί μάθαμε τα περί αναβολής ακριβώς μόλις φτάσαμε έξω από το χώρο κι ενώ είχε προηγηθεί ένα θεότρελο ταξίδι με τρένο μαζί με άλλους ομοϊδεάτες και ένα βαρελάκι μπύρα που είχε καταναλωθεί μέσα σε μια διαδρομή μισής ώρας στις 10:00 το πρωί.

Ποτέ, όμως, δε σκέφτηκα πόσο πλάκα μπορεί να έχει μια σαβούρα επί σκηνής, ή πόσες φορές έχει γίνει κάτι απρόοπτο επί σκηνής, το οποίο έχει ανατρέψει τη ροή μια συναυλίας.

Η κωλομπαρία μπροστά στο YouTube ορισμένες φορές αποδίδει αρκετά…

Λοιπόν... κλιπ 1 - Σαβούρα by Jason Newsted

Κλιπ 2 - Σαβούρα by Steve Harris (ναι, έχουν και οι θεοί τις άτυχες στιγμές τους)

Κλιπ 3 - Σαβούρα by Bruce Dickinson

Αναμφίβολα την πρωτιά στα επί σκηνής απρόοπτα κατέχουν οι Guns N' Roses με αποκορύφωμα, φυσικά το περιστατικό στο St. Luis. Το τι έγινε μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, ενώ στο YouTube μπορείτε να βρείτε και πολλά σχετικά βίντεο. Το παρακάτω κλιπ δείχνει πώς ξεκίνησαν όλα, όταν ο Axl είδε ότι ένας τύπος βιντεοσκοπούσε τη συναυλία.

Στο κλιπ 5 (πάλι GnR) βλέπουμε μία από τις αιτίες για τον κατήφορο των Guns, καθώς ο Slash έχει γίνει στουπί και δεν ξέρει τι παίζει.

Δεν ξέρω αν εσείς το περιμένατε καιρό, αλλά εγώ σίγουρα ανυπομονούσα.

Οι φήμες, πάντως, επιβεβαιώθηκαν. Η επόμενη περιοδεία των Helloween θα είναι με support τους GammaRay και οι αγαπημένοι Γερμανοί φίλοι θα περάσουν δύο βόλτες και από τη χώρα μας, στις 23/11 στο Principal της Θεσσαλονίκης και στις 24/11 κάπου στην Αθήνα (λέει Olympic Properties Arena, αλλά δε διευκρινίζει σε ποιο από όλα τα Ολυμπιακά Ακίνητα).

Τιμές και τέτοια δεν αναφέρονται ακόμα, αλλά το κόβω γύρω στο σαραντάρι. Φυσικά θα είναι λίγο πιο ακριβά στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τα νέα συναυλιο-ταληροφονικά μας ήθη (βλέπε Motorhead), αλλά, όπως λέει και ο RoD, εσείς εκεί πάνω έχετε πιο πολλά λεφτά σε αντίθεση με εμάς εδώ χάμω (εγώ, πάντως, προτιμώ Σαλονίκη απένταρος, παρά Αθήνα λεφτάς).

Οι εμπειρίες από την προηγούμενη συναυλία των Helloween στην Αθήνα ήταν πολύ θετικές, αν εξαιρέσει κανείς τη χάλια ακουστική του κλειστού του Σπόρτινγκ. Οπότε ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Εν αναμονή...

P.S.: Πολύ θα ήθελα να μάθω πώς πείστηκε ο Hansen να είναι support στο συγκρότημα που ο ίδιος πρωτοστάτησε στην ίδρυση και εδραίωσή του.

P.S.2: Για όσους βιαστούν και πουν ότι οι Helloween αξίζουν μόνο με τον Kiske, έχω να πω τα εξής:

1. Όντως, απέναντι στον πρώην τραγουδιστή ενός συγκροτήματος με το όνομα "Pink Cream 69" θα ήμουν κι εγώ επιφυλακτικός. Όμως ο Deris γαμάει, χωρίς να έχει, ωστόσο, τη φωνάρα που είχε ο Kiske στα Helloween years του (δείγμα Deris live εδώ).

2. Η παρούσα κατάντια του Kiske προκαλεί απορίες και ανεβάζει ακόμη περισσότερο τον Deris.

3. Καλά, τόσα χρόνια Deris, δε βαρεθήκατε να νοσταλγείτε;

Και επειδή έγω είμαι πάλι ο μαλάκας τις υπόθεσης και κάνω πίσω, δείτε και ξεστραβωθείτε.

Λοιπόν, το έχω πάρει απόφαση φέτος να αφήσω το πορτοφόλι μου ανοιχτό για να φεύγουν διαρκώς τα ευρά. Αλλά όταν είναι για καλό σκοπό, πάω πάσο.

Νομίζω ότι 40 ευρουλάκια είναι καλή τιμή για να απολαύσω τρεις κάφρους επί σκηνής να μου λένε όμορφα πράγματα όπως «Ace of Spades», «The Chase Is Better Than The Catch», «Orgasmatron», «Eat The Rich», «Killed By Death» και άλλα φαιδρά.

Ναι, λοιπόν, είναι γεγονός. Ο Lemmy και η παρέα του θα μας κάνουν την τιμή και μάλιστα, κόντρα στο αθηνοκρατούμενο καθεστώς, πάνε πρώτα στη Θεσσαλονίκη (Principal, 12/6) και μετά στην Αθήνα (Ξιφασκία, 13/6).

Βέβαια δε μπορώ να καταλάβω γιατί η τιμή στη Θεσσαλονίκη είναι 48€ προπώληση και ταμείο και στην Αθήνα 40€ προπώληση και 45€ ταμείο. Επίσης δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να ανακοινώνεται η συναυλία στα rocking.gr και avopolis metal και στο επίσημο site τους να μη γίνεται λόγος για κάτι τέτοιο.

Αλλά αυτές πιστεύω είναι ασήμαντες απορίες ενός πολύ σημαντικού ανθρώπου such as my self.

[update] Τελικά το ανακοίνωσαν και στο site τους, οπότε I guess it's official...

Κι αν το σχόλιό σας είναι τύπου πάλι τους γεροξεκούτηδες μας κουβαλάνε για να τους κολλήσουν ένσημα και άλλα φαιδρά, I suggest you think again busters. Do you think you are loud enough for Motorhead?

By the way, αν μπορείτε να βρείτε το Stage fright κατεβάστε το (εννοείται από το ράφι, από πού αλλού;).

Motorhead - Killed By Death

Και αφού μπορέσαμε και μαζέψαμε τα κομμάτια μας από την κραιπάλη της προηγούμενης, φτάσαμε στο ραντεβού μας, εγώ, ο RoD, η Ξένια (γνωστή στους ευρύτερους κύκλους ως «Χάρος» ή «Black Angel of Death») βρίσκοντας έναν σχεδόν εκτός εαυτού vpapanik, των οποίων είχαμε στήσει κοντά στην μια ώρα. Απώτερος σκοπός της συνεύρεσης μας ήταν να δώσουμε βροντερό παρών στο release party και στο gig των φίλων μας Emerald Sun (έτσι, να στηρίξουμε το σπίτι μας).

Τα παιδιά ανέβηκαν στη σκηνή κατά της 00.30, αν και το προσκλητήριο έλεγε 23.59, με τον γνωστό αέρα που έχουν στα live γενικότερα, και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό παρουσιάζοντας τα κομμάτια του δίσκου τους που κυκλοφόρησε στις 23/3.

Scream Out Loud

High In The Sky

The Story Begins

H.M. (Heavy Metal)

Sword Of Light

Eyes Of Prophecy

Emerald Sun

Escape From Twilight

Και όπως μπορείτε να δείτε, όλοι ήταν εκεί, ακόμα και ο Λεωνίδας αυτοπροσώπος !! (Hλία, ελπίζω το κεφάλι σου να μην είναι τόσο βαρύ σήμερα...χαχαχα και ξανά χρόνια πολλά \m/)

Μπορώ μόνο να πω πως είναι ένα από τα καλύτερα εγχώρια συγκροτήματα του είδους, και μια από της καλύτερες φωνές στο power metal γενικά (αφού πείστηκε και ο RoD που είναι «powerας» από γέννα (χοχοχο) για αυτό, και σίγουρα δεν θα χάσετε όταν παίζουν στην πόλη σας. Μπορείτε να δείτε τα παιδιά το άλλο Σάββατο 5/5/07 στο Club Valhalla στην Κομοτηνή.

Credits:

i. Στην μπάντα, που είναι και γαμώ τα παιδιά (το δικό μου booklet δεν έχει υπογραφές…..αααρρρρργκ !!)

ii.Στον Βαγγέλη και τις κρύες μπύρες του (aka Harley Rock Bar)

iii.Στον εξαίσιο φωτογράφο vpapanik, ο οποίος ανέλαβε δράση, αφού εγώ ποιο πολύ απολάμβανα το Live!!

Δεν ξέρω αν η είδηση είναι θετική ή αρνητική, πάντως είναι σίγουρα είδηση. Οι Metallica θα μας κάνουν την τιμή να παίξουν στο Rockwave στις 3/7 και αυτό χαροποιεί και δυσαρεστεί αρκετούς.

Σίγουρα δεν είναι οι Metallica που ήταν επί εποχής Black Album και Justice, όμως μια τέτοια παρουσία στη χώρα μας δεν παύει να αποτελεί κάτι αξιοπρόσεκτο.

Προσωπικά δεν τους είχα δει το 1999 και, αν και δεν ανήκω στους φανατικότερους, θα πάω και μόνο για το μπούγιο μιας τέτοιας metal ημέρας, τις μπύρες και όλα τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα. Ακόμα κι αν θεωρώ ότι το St. Anger είναι πολύ πολύ πολύ πιο κάτω από αυτά που θεωρούσαμε κάποτε metal milestones.

Η ανακοίνωση της Didi είναι εδώ, ενώ εκείνη από το επίσημο site του συγκροτήματος είναι εδώ. Τα εισιτήρια θα είναι, φυσικά, τσουχτερά και θα κυμαίνονται μεταξύ 60 και 100 γιούροζ. Πλήρωνε μαλάκα, λέω εγώ και προτίστως μπροστά στον καθρέφτη.

Για σάλτσα ένα τραγουδάκι live από την καλή τους εποχή...