Τι κοινό έχουν οι τελευταίες κυκλοφορίες των Motorhead, Metallica, AC/DC, Guns N’ Roses, Monster Magnet εκτός του ότι όλες ήταν για το ανάθεμα (ναι, επιτέλους το είπα).
Το 2ο κοινό σημείο λοιπόν, είναι ότι όλοι τους διαφήμισαν τους δίσκους τους μέσα από κάποιο Pay Per View show του WWE (Unforgiven, No Mercy, Wrestlemania, Armageddon κτλ).
Σιγά το WWE θα μου πείτε τώρα και εγώ υπόσχομαι ότι θα θυμάμαι τα ειρωνικά σας λόγια και θα ξύνω τα @@ μου καθώς θα κάθομαι στο O2 Arena (London) την άλλη Δευτέρα και Τρίτη και θα παρακολουθώ ιδρωμένες Divas να τα δείχνουν δίνουν όλα στο ρινγκ.
Tην Κυριακή λοιπόν το WWE έχει άλλο ένα PPV show, το Summerslam, στο οποίο επιστρέφει στην ενεργό δράση, μετά από αρκετούς μήνες, ο Triple H (αλλιώς γνωστός ως HHH, The Game, King Of Kings κτλ).
Ο HHH λοιπόν, είναι από τους πιο γνωστούς wrestler και όχι μόνο γιατί είναι ένας σφικτήρας (με την καλή έννοια) αλλά και γιατί ακολούθησε την παλιά καλή στρατηγική για να γίνεις πλούσιος και διάσημος. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις όλα όσα ονειρεύεσαι είναι η κληρονομιά…και δεύτερος καλύτερος είναι ο γάμος. Ο Triple H λοιπόν, που δεν κληρονόμησε τίποτα, παντρεύτηκε την κόρη του ιδιοκτήτη του WWE και από τότε έγινε και η πρώτη φίρμα (όπως λέει ένας γνωστός αοιδός).
Τι μας ενδιαφέρει εμάς τώρα θα μου πείτε;
Μας ενδιαφέρει, μας ενδιαφέρει θα σας απαντήσω, γιατί ο Triple Η είναι πωρωμένος με τους Motorhead και τους έχει ψήσει (με το αζημίωτο φυσικά) να του γράψουν το κομμάτι που παίζει κατά την είσοδό του στο ρινγκ.
Ο Lemmy και η παρέα του, του έγραψαν λοιπόν το «The Game» το οποίο έχουν παίξει live δύο φορές στο “Wrestlemania 17“ και “Wrestlemania 21“ και είναι στο πρώτο video που θα δείτε.
Στο δεύτερο βίντεο είναι ένα άλλο τραγούδι που του έγραψαν πριν από μερικά χρόνια, γιατί εντωμεταξύ απέκτησε και άλλο παρατσούκλι ο μπέμπης μας, το «King Of Kings». Το αποτέλεσμα της συνεργασίας, φυσικά, είναι 2 κομματάρες που κατά την άποψή μου είναι πολύ καλύτερες από διάφορα άλλα “κλασσικά“ των Motorhead.
Όλοι πατάμε το play τώρα και μην ξεχνάτε “Behold the King, The King Of Kings, On your knees dog”.
Τεράστια ήταν η απήχηση των δύο post (#1, #2) για το WWE και την μουσική του που αναγκάζομαι (με το ζόρι δηλαδή) να κάνω και τρίτο. Άργησα αλλά έπρεπε πρώτα να βρω τα συγκεκριμένα τραγούδια.
Το ξέρω ότι δεν το περιμένατε αλλά θα τιμήσω την υπόσχεση που έκανα πριν από δύο μήνες και σήμερα θα σας μιλήσω για τον θεό Undertaker.
Πρώτα από όλα όμως, πρέπει να μάθετε την λέξη gimmick. Gimmick στο wrestling ονομάζεται η προσωπικότητα / συμπεριφορά / χαρακτήρας των wrestler. Υπάρχουν δύο τύποι gimmick ο καλός και ο κακός, χωρίς να αποκλείεται η μεταπήδηση από τον ένα τύπο στον άλλον (ανάλογα με το σενάριο).
O Undertaker (από τα πιο πετυχημένα gimmick) είναι ένας χαρακτήρας βασισμένος στους νεκροθάφτες της άγριας Δύσης όπως αυτοί απεικονίζονται στις ταινίες western (ή αν προτιμάτε σπαγγέτι-western).
Ο 2m++ Mark Calaway (με σούπερ metal look) κλήθηκε να ενσαρκώσει αυτόν τον ρόλο και από την πρώτη στιγμή αγαπήθηκε (παράφορα) από το κοινό. Στην πολύχρονη πορεία του o Undertaker βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα άλλο 2m τέρας, τον Kane τον «και καλά» αδερφό του με τον οποίο έγιναν ομηρικά events.
Το παράδοξο είναι, ότι ο ίδιος προτιμούσε να παίξει τον ρόλο ενός μηχανόβιου (τσοπερά) που απλώς πλακώνει στο ξύλο τους αντιπάλους και μετά χάνεται στο ηλιοβασίλεμα καβάλα στην Harley του. Η ευκαιρία να γίνει «bad ass rider» του δόθηκε την περίοδο 2000-2003 (που είχε κουρευτεί κιόλας, ο προδότης) αλλά δεν είχε και μεγάλη επιτυχία οπότε το 2004 μάκρυνε ξανά τα μαλλιά του και επανήλθε σαν Undertaker. Δεκαεφτά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση (το 1990) συνεχίζει να τρομοκρατεί τους αντιπάλους του και να διασκεδάζει εμάς τους φανατικούς του φίλους.
Το πρώτο τραγούδι είναι doom ονομάζεται «Graveyard Symphony» και είναι το μακροβιότερο intro theme του WWE.
Το δεύτερο λέγεται «Dead Man/You’re Gonna Pay» είναι μια rock-blues σύνθεση από την περίοδο που ήταν μηχανόβιος.
Το τρίτο που θα ακούσετε είναι (κλασσικά) ένα NWOAHM τραγούδι των Finger Eleven που ονομάζεται «Slow Chemical» και είναι το theme του Kane.