N.W.O.H.M.B.

Ο Andrew WK είναι το κλασικό παράδειγμα του πασίγνωστου εντός των Η.Π.Α. και παντελώς άγνωστου εκτός των συνόρων της. Εντάξει ίσως όχι παντελώς άγνωστου αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είναι και τόσο μεγάλο όνομα στον υπόλοιπο κόσμο.
Το ότι είναι χαβαλέ τύπος φαίνεται τόσο από τα τραγούδια του (It's Time To Party, Party Hard, Long Live The Party, When I'm High κτλ) όσο και από την εμφάνιση που έκανε στην ταινία Jackass (άλλοι τρελοί αυτοί). Για την ακρίβεια το τραγούδι We Want Fun είναι στο soundtrack και αν θυμάμαι καλά έχει ένα σημείο στην ταινία ή στα extras όπου το τραγουδάει στο πάρτι που έκαναν οι συντελεστές για το τέλος της.
Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για τον τύπο εδώ.
Εγώ σας βάζω το She Is Beautiful από τον δίσκο του I Get Wet.

Συνεχίζοντας την παράδοση που με θέλει να ποστάρω τα πιο ρεζίλικα και χιλάριους βίντεα στο σούπερ ντούπερ χέβι μέταλ τρούπερ μπλογκ μας, θα ήθελα να μοιραστώ με το φιλομεταλλοθεάμον κοινό την παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε σε μυστικό νηστικό συνεργάτη μας.

Νομίζω ότι η υποψηφιότητά μου για το "the xeftiliest video ever posted 2006" αναζωπυρώνεται...

Ξεκινάω αυτό το ποστ με αφορμή μία κουβέντα που είχα με έναν κολλητό μου για το εν λόγω συγκρότημα. Εγώ δίνω μεγάλη, μα πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα της παραγωγής σε ένα δίσκο, όπως και ο φίλος μου.

Είναι το α και οι συνθέσεις είναι το ω. Αν οι συνθέσεις είναι μέτριες ψιλοσώζεται η κατάσταση από μία σωστή παραγωγή, αντιθέτως αν οι συνθέσεις λένε και η παραγωγή είναι μέτρια προς κακή, τότε ο δίσκος χαντακώνεται.

Τρανό παράδειγμα το "Enemies of reality" το οποίο είχε απίστευτες κομματάρες αλλά και απαράδεκτη παραγωγή. Μετά προσπάθησαν να διορθώσουν την κατάσταση κυκλοφορώντας το ξανά με "καλύτερη" παραγωγή απ' τον Andy Sneap για τον οποίο γίνεται και το ποστ αυτό, αλλά πάλι με άσχημα αποτελέσματα.

Θα' θελα τη γνώμη σας πάνω στο θέμα αυτό γιατί ειλικρινά οι Nevermore είναι η αχτίδα φωτός κατ' εμέ στην υπόθεση σύγχρονο heavy metal και χαντακώνονται από τις πλαστικές και άνευρες παραγωγές του κυρίου αυτού.

Που' ναι οι παραγωγές με τα αρχίδια να κρέμονται του Neil Kernon που ένιωθες το μπάσο να τρυπάει τ' αυτιά σου και ένιωθες τη μπότα στην καρδιά. Ενώ συνεχίζουν να κυκλοφορούν δισκάρες πιστεύω οτι πλέον έχουν χάσει το στοίχημα και δεν ακούγονται τόσο φρέσκοι και πρωτοποριακοί όσο ακουγόντουσαν παλιότερα και αυτό το αποδίδω στις σκατά παραγωγές του Andy. Οι Kreator, οι Arch Enemy και οι Nevermore ακούγονται το ίδιο πάνω κάτω! Λες και παίζουν ρομπότ και όχι άνθρωποι, όπου μπαίνει δίκαση μου σπαέι τα νεύρα ο ήχος, κανονικά!

Χρειάζονται μία ανανέωση και γρήγορα, αν και όποιος τους έχει παρακολουθήσει live παρατηρεί οτι τα δίνουν όλα μεν αλλά πάντα μα πάντα με μέτριο ήχο, πότε χαμηλό πότε ανύπαρκτες κιθάρες πηγμένες από τη βαβούρα και δε συμμαζεύεται! Καημό το' χω να πάω σε συναυλία τους και να μη μου πρήζει τ' αρχίδια ο ήχος που βγάζουν! Σημειωτέων 3 φορές τους έχω δει. Μάλλον δε τα πάνε καλά στον τομέα αυτό!

Τέλος πάντων, εσείς τι λέτε πάνω σε αυτό;

Υ.Γ.1. Θεωρώ οτι πάνω κάτω όλοι έχετε ακούσει τους Nevermore και θα'χετε μία σχετική γνώμη.
Υ.Γ.2. Μου φαίνεται πάλι πόλεμο ξεκίνησα αλλά ειλικρινά συγκρίνετε τις παραγωγές των "dreaming neon black" και "politics of ecstacy" με τις μεταγενέστερες;

Δεν ξέρω πως να αρχίσω για να δικαιολογηθώ επαρκώς για αυτά που θα ακολουθήσουν αλλά ξεκινάω και όσο θέλετε μπορείτε να με βρίσετε μετά.
Λοιπόν είμαι addicted στο Wrestling (πως να το πω, κανονικό junkie είμαι!!!) και από τότε που έβαλα DSL επιτέλους μπορώ και βλέπω τα επεισόδια της εβδομάδας και τα events που διοργανώνουν κάθε μήνα (περίπου) Wrestlemania, Cyber Sunday, No Mercy κτλ.
Ωραία και τι σχέση έχει αυτό με το NWOHMB, θα μου πείτε τώρα και θα έχετε κάποιο δίκιο αλλά μισό λεπτό να εξηγήσω πρώτα τι είναι το Wrestling σε αυτούς που δεν γνωρίζουν.
Το Wrestling είναι ένα μάτσο φέσια, ναι ακριβώς όπως το ακούτε φέσια. Μαζεύουν διάφορους τύπους με απίστευτους κοιλιακούς, τεράστια μπράτσα (συνήθως χωρίς λαιμό), τους ντύνουν με φαντεζί ρούχα (μπορεί και κουρέλια), τους δίνουν έναν ρόλο (καλού, κακού, καλού που έγινε κακός κτλ), μετά τους βάζουν σε ένα ρινγκ (σαν αυτό του μποξ), αυτοί κάνουν πως χτυπιούνται αλύπητα με διάφορους εντυπωσιακούς τρόπους και στο τέλος ο ένας φεύγει νικητής και ο άλλος με φορείο (και καλά) ανάλογα με το σενάριο (ναι, έχει και σενάριο).
Σαν να σας ακούω να φωνάζετε, «Get to the point asshole».Παιδιά έφτασα, ηρεμία.
Το Wrestling έχει ξεφύγει τελείως τα τελευταία χρόνια και σε θέαμα και εφετζιλίκι και εδώ μπαίνει ο συνδετικός κρίκος με το blog μας. Όλοι οι τρίγωνοι (αντίπαλοι) έχουν και από ένα theme song το οποίο παίζει λίγο πριν βγούνε στο ρινγκ και αρχίσουν τις σφαλιάρες (ναι, τις ψεύτικες νόμιζα τα καλύψαμε αυτό).
Αυτά τα τραγούδια είναι instrumental, rap, rock ή απλώς ήχοι από κατσαρόλες που τις βαράει μαϊμού. Από όλα αυτά τα μόνα που θα μας απασχολήσουν είναι τα rock – metal φυσικά (όπως καταλάβατε θα κάνω και άλλα παρόμοια post).
Σαν πρώτο τραγούδι διάλεξα να βάλω το Metalingus (theme του Edge) από μια καινούργια μπάντα τους Alter Bridge (όλοι οι πρώην Creed με νέο τραγουδιστή) που παίζουν ένα κράμα Hard Rock και NWOAHM, φανταστείτε ήχο σαν των Velvet Revolver (η μπάντα του Slash, αλλά αυτό είναι άλλο post).

Διαβάστε για το τί έγινε στη συναυλία των Stampin' Ground στο Ξυλουργείο του Μύλου και δείτε μερικές φωτογραφίες σε αυτόν τον σύνδεσμο.

Επειδή έπρεπε να φύγω για Κοζάνη μετά τη συναυλία, αναρωτιέμαι τί έγινε μετά στο party στο Eightball. Ανεβάστε φώτοζ, αν υπάρχουν για να πάρουμε και μεις καμιά γεύση.

Η progressive μπάντα που γεννήθηκε στη Σουηδία το 1995 από τους Marcus Losbjer and Stefan Zell. Αρχικά το συγκρότημα ξεκίνησε παίζοντας Death Metal, έκανε 3 demo με αυτό το στυλ και το τέταρτο που κινούνταν σε melodic progressive-metal ύφος, ήταν αυτό που τους έδωσε το εισιτήριο για τον πρώτο επίσημο δίσκο, ο οποίος λέγεται “Fervent Dream” (είναι επανέκδοση του 4^ου demo και επρόκειτο για mini-CD).
Το μεγάλο ντεπούτο τους το κάνανε το 2000 με την κυκλοφορία του full-length album "The Window Purpose". Επόμενος δίσκος, το 2002 "Cold Light Of Monday" όπου πειραματίζονται σε καινούργιες μελώδίες, για να φτάσουν το 2006 να ηχογραφήσουν το άλμπουμ "Still".

Θα μαι πολύ λακωνικός, οι κύριοι αυτοί από τη Βοστώνη σπέρνουνε!!! Απλά πράγματα! Σε όποιον δεν αρέσουν υπάρχουν και οι Saturnus, χαχαχα!
Η μουσική τους είναι πέρα για πέρα αυτοσχεδιαστική αλλά με τρομερή συνοχή και για πρώτη φορά με πολλές αλλαγές στη δομή των κομματιών. Εχουν μία πιο prog αντίληψη, σε αυτό το δίσκο, θα τολμούσα να πώ με απίστευτες μελωδίες και στα φωνητικά αλλά και στα έγχορδα! Ειδικά στα φωνητικά ο Αaron Turner δίνει ρέστα! Ο drummer πάλι μεγαλουργεί με την απλότητα και την αμεσότητά του χρωματίζοντας τις ήδη εμπνευσμένες συνθέσεις.
Η παραγωγή είναι υπεράνω κάθε κριτικής με την απαραίτητη μπασαδούρα αναδεικνύοντας τον αναλογικό ήχο της μπάντας.
Ειλικρινά τα λόγια περιττεύουν για αυτό το συγκρότημα, με κάθε του κυκλοφορία θέτουν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη, σε δυσθεώρητα ίσως ύψη για λοιπούς ατάλαντους. Δεν είναι λίγο να χεις στο ενεργητικό σου 4 δισκάρες η μία καλύτερη απ'την άλλη και με διαφορετικό ύφος πάντα! Ποτέ δεν έχουν αναπαράγει τον ίδιο ήχο σε καινούριο δίσκο, πάντα αναζητούν το διαφορετικό, το άλλο και τα καταφέρνουν οι μπαγάσηδες!
Με αυτό το δίσκο πιστεύω πως ήρθε η ώρα της καθολικής αναγνώρισης από όλη τη μουσική κοινότητα, και όχι μόνο τους "μεταλλο-κοράδες" καθότι είναι τόσο εμπορικό όσο πρέπει για να περάσει και σε άλλο κοινό χωρίς να καταντάει ξεκωλιάρικο! Προσκυνώ!
Το artwork του δίσκου είναι κλασικά ένα μικρό έργο τέχνης, που χαίρεσαι να το παρατηρείς και όπως σε όλα τα άλμπουμς τους έτσι και σε αυτό είναι επιμελημένο από τον τραγουδιστή τους, μεγάλο ταλέντο, ε;!
Ακούστε τους ΤΩΡΑ!! Ποτέ δεν είναι αργά!

Υ.γ. Tσεκάρετε άφοβα τα "oceanic" ,"panopticon" και "celestial" όπως και τους Red Sparrowes οι οποίοι είναι παρόμοια φάση αλλά χωρίς φωνητικά, instrumental.

03:30. Επιτέλους έφτασα σπίτι.

Πρόλογος:
I. Εισιτήριο: Guest List
II. Main act: Μωρά στη Φωτιά, Support act: Μαύρη Μαγιονέζα
III. Location: 10/11/06, Αποθήκη του Μύλου, Θεσσαλονίκη (ώρα έναρξης 21:30)

Support Act:

Agathocles
Ξεκίνησαν από μια μικρή πόλη του Βελγίου, το Mol, κάπου στο 1985 για να φτάσουν σήμερα να είναι οι masters του underground grind core! Στο δυναμικό τους έχουν πάρα πολλές κυκλοφορίες και split με ονόματα που αργοτερα έγιναν από τα μεγαλύτερα στον χώρο (Abstain, Unholy Grave).

Τωρινό line up : JAN AG: mouth and bass-turbation / DIRK AG: six-stringed axe and throat / ROEL AG: sticks 'n hitting tricks

Και σαν μέλος μπάντας που παίζει grind, σας παραθέτω μία διασκευή των Cut Your Throat (που είναι και η μπάντα μου) από Agathocles:

Big One

Παραθέτω το κείμενο όπως ακριβώς το βρήκα

Ένας εκπρόσωπος του κιθαρίστα των Black Sabbath, Tony Iommi, επιβεβαίωσε ότι η πολύ αναμενόμενη και έντομα φημολογούμενη επανένωση των Iommi, Dio, Butler και Ward μοιάζει να παίρνει σάρκα και οστά. Αφού διάφοροι promoters προσέγγισαν τους αντιπροσώπους των πρώην μελών των Sabbath, τα τέσσερα μέλη άρχισαν να το σκέφτονται πολύ σοβαρά, μιας και ήθελαν να επανενωθούν εδώ και αρκετό καιρό. Φαίνεται πως το νέο σχήμα θα είναι αυτό των Heaven And Hell - αυτό είναι το όνομα που η μπάντα πιθανώς θα χρησιμοποιήσει στο νέο της εγχείρημα. Αν όλα πάνε καλά, οι Heaven And Hell θα «βγουν στον δρόμο» στις αρχές του 2007.

Σε μία εμφάνιση στις 16 Αυγούστου, στο ραδιοφωνικό show "Rockline", ο Dio είπε τα ακόλουθα σχετικά με την πιθανότητα περαιτέρω συνεργασίας με τον κιθαρίστα των Black Sabbath, Tony Iommi:

«Έχουμε ήδη γράψει ένα (νέο) τραγούδι μαζί. Ο λόγος που έγινε αυτό είναι ότι βγαίνει μια κυκλοφορία με τίτλο "Black Sabbath: The Dio Years" - υπάρχει ήδη μία, φυσικά, η "Black Sabbath: The Ozzy Years", αυτή ήταν η αρχή και φυσικά αφορά την καλύτερη περίοδο της μπάντας. Θέλαμε να κάνουμε το "Black Sabbath - The Dio Years" λίγο πιο special, όχι απλά να σας δώσουμε υλικό που δεν έχετε ακούσει σε live εκδοχή. Αυτά είναι δύο κομμάτια που δε θα ακούσετε αλλού, δύο νέα τραγούδια. Το ένα που έχω κάνει με τον Tony είναι πραγματικά φανταστικό. Είναι απίστευτο να συνειδητοποιείς πόσο απίθανος κιθαρίστας ήταν. Το ξεχνάς αυτό όταν έχεις να δουλέψεις 10 χρόνια με κάποιον. Ελπίζω να σας αρέσει. Πιστεύω ότι θα είναι τέλειο».

Στις φήμες που τον θέλουν να επανενώνεται με τους Black Sabbath, ο Dio είπε: «Υπάρχουν πάντα φήμες για όλα - για ένα Rainbow reunion, για ένα Black Sabbath reunion. Ο σκοπός μας ήταν να το κάνουμε αυτό επειδή θέλαμε αυτό το δημιούργημα να είναι λίγο πιο special από όλα τα άλλα, όχι απλά ένα live τραγούδι που δεν έχετε ξανακούσει. Θέλαμε να κάνουμε κάτι πιο «ειδικό», ώστε όλη η μπάντα να γράφει και να παίζει αυτά τα τραγούδια».

Πηγή rocking.gr

Pantheism holds that the cosmos, taken or conceived of as a whole, is synonymous with God. The Cosmos is divine, and the earth sacred. The Cosmos is divine,
all share divinity.

Pantheists do not propose belief in a deity; rather, they hold nature itself as a creative presence. Pantheism reconciles science and religion through ecology leading to strong environmental awareness.

Pantheists believe in Divine Immanence. To the Pantheist, divinity does not transcend reality; it surrounds, and is within. All share divinity. This leads the pantheist to personal ethics of tolerance and understanding.


Οι Pantheist δημιουργήθηκαν απο τον Kώστα Παναγιώτου στις αρχές του 2000.Το πρώτο demo Dying Millenium,μια προσπάθεια του Κώστα σε στυλ ambient ,παρέμεινε ακυκλοφόρητο.

Στην συνέχεια με την ένταξη του Nicolas ,οι Pantheist αρχίζουν να αποκτούν μια συγκεκριμένη μορφή.

Με την βοήθεια session μουσικών ηχογραφήσαν το πρωτο τους Οfficial Demo 100 Years στα Templa Libitina studios με παραγωγό τον Stijn van Cauter(Until Death Overtakes Me).To 4 κομμάτι του δίσκου Envy Us ,είναι βασισμένο στο Prelude in C Minor του Chopin,καθώς και στo Symphony No. 7, 2nd movement του Βeethoven.

To μουσικό τους στυλ είναι επηρεασμένο απο την funeral doom σκηνή της Φιλανδίας (Τhergothon,Skepticism),ενώ δεν λείπει η χρήση ελληνικών παραδοσιακών οργάνων ,όπως μπαγλαμάς,εκκλησιαστικού οργάνου και πιάνου.

Τα φωνητικά εναλλάσονται ανάμεσα σε καθαρά, σε απαγγελίες καθώς και "brutal".
To 2002 o Frédéric Caure-bass( Bellator, Death Anos, Dune, Firma, Rhymes Of Destruction, Secundo Flumine,Thee Plague Of Gentlemen)και ο Oscar Strik (drums)εισχωρούν στην μπάντα και τον Απρίλιο του 2003 κυκλοφορεί το Ο Solitude που σαν πρώτο επίσημο album αποσπά πολύ καλές κριτικές τόσο απο το κοινό όσο και απο τον τύπο.

Το album αποτελείται απο 5 τραγούδια που συνολικά διαρκούν 57:42 λεπτά.Αργόσυρτες συνθέσεις σε συνδυασμό με εναλασσόμενα φωνητικά,που δημιουργούν μια ιδιαιτερώς σκοτεινή ατμόσφαιρα.Κύρια χρήση των πλήκτρων,ενώ στο album υπάρχουν και στοιχεία της ελληνικής μουσικής με την χρήση του μπαγλαμά.Τα quest φωνητικά στο Envy Us είναι του Stijn των Until Death Overtakes Me .

Τον Ιανουάριο του 2004 ο Οscar και ο Frederik αποχωρούν και αντικαθίστανται απο τον Κris(drums) και τον Wim(bass).To group μετακομίζει απο το Βέλγιο στην Αγγλία λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν .Κατα την διάρκεια της ηχογράφησης του δεύτερου album τους Αmartia,o Andy και ο Μark απο τους Εsoteric γίνονται μέλη της μπάντας ,ενω αργότερα εισγώρησε και ο Ilia των Indesinence (guitars).Tον Μάρτιο του 2005 κυκλοφορεi επίσημα απο την Firedoom Records

Πρόκειται για ένα concept album που πραγματεύεται την πορεία ενός ανθρώπου διαπράττοντας τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα για να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού μέσω της τιμωρίας, η οποία όμως δεν επέρχεται ποτέ.Τα φωνητικά εναλλάσονται απο ψαλμωδίες και χορωδιακά σε brutal. Γίνεται έντονη χρήση των πληκτρών καθώς και του εκκλησιαστικού οργάνου.Ενώ δεν λείπει και το παραδοσιακό στοιχείο με την χρήση του σαντουριου.Υπάρχουν κάποια ξεσπάσματα, όπως στο Wrath, που πρόκειται για ενα black metal κομμάτι και το πιο γρήγορο του δίσκου. Η συνολική του διάρκεια δεν ξεπερνά τα 76 λεπτά.

Το 2006 κυκλοφορούν το ΕP The Pains Of Sleep που περιλαμβάνει 2 νέα κομμάτια,μια διασκευή στο For Funerals To Come των Κatatonia ,ενα live video του Envy Us καθώς και το πρώτο τους demo 1000 . Years

Current Line Up

Kostas Panagiotou - Vocals, Keyboards
Andy Semmens - Vocals ,
Ilia Rodriguez - Guitars, Vocals
Mark Bodossian - Bass, Vocals
Sterghios -Drums

Envy Us

In Solitudes Eternal Bliss....Together We Shall Not Exist

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα συγκρότημα τρελών με το όνομα Green Jello που το 1992 κυκλοφόρησε το Cereal Killer, από τον τίτλο φαίνεται ότι δεν πρόκειται για σοβαρό δίσκο αλλά για ένα καταιγισμό παρωδίας και χαβαλέ σε metal περιτύλιγμα. Από τον δίσκο ξεχωρίζουν καταρχήν τα Three Little Pigs και Anarchy In Bedrock αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τα Obey The Cowgod, Misadventures Of Shitman και το ομώνυμο Cereal Killer που κινούνται σε υψηλά επίπεδα παράνοιας.
Το MTV στήριξε την προσπάθεια των παιδιών (εξαιτίας του καταπληκτικού video για το Three Little Pigs) και όπως μπορείτε να φανταστείτε ο δίσκος έκανε τρελές πωλήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και οι Green Jello έγιναν διάσημοι σε μια μέρα.
Δυστυχώς, εκεί άρχισαν και τα προβλήματα, οι μηνύσεις έπεσαν βροχή και αναγκάστηκαν να αλλάξουν το όνομά τους σε Green Jelly, όχι τεράστια διαφορά, αλλά όπως ο Σαμσών έχασε όλη του την δύναμη μετά το κούρεμα έτσι και οι καημένοι Green Jelly έχασαν όλοι τους την έμπνευση με την αλλαγή του ονόματος (τρελή παρομοίωση έτσι) και τους πήρε η κάτω βόλτα (είτε αυτό είτε τα λεφτά φταίνε).
Μπορεί να μην ζήσανε αυτοί καλά αλλά τουλάχιστον ζήσαμε εμείς και έχουμε κάτι να τους θυμόμαστε.

Ποιος ο λόγος να βάλει κάποιος ένα video των Foreigner εν έτει 2006 θα ρωτήσετε και θα έχετε δίκιο. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να αντισταθώ, όταν σκέφτομαι τον Νίκο να προσπαθεί να διαβάσει μέσα στο κρύο (καθώς όπως με πληροφόρησε δεν έχουν ανάψει ακόμα την θέρμανση στην πολυκατοικία του) και να μην μπορεί. Οπότε Νίκο το ξέρω (your house is as) Cold As Ice.
Και λίγα λόγια για τους Foreigner…άστο βαριέμαι όποιος θέλει εδώ και εδώ.